Hoe beschrijf ik wat ik niet weet

Don Leone, Je hebt je 'suf gezocht op internet'. 'Maar nog steeds geen beelden of beschrijvingen van dat gewurgde konijn.' Wat dacht je van onderzoek in de echte wereld? ;)

Ik denk niet dat een konijn zwaar genoeg is om een strop zo strak te trekken dat het beestje stikt. Dat zou ik eerst uitproberen. Zoek het gewicht op van een konijn, koop een krachtmetertje (ze verkopen bij de ANWB van die handige haakjes waar je je koffer aan kunt hangen om te testen of hij niet te zwaar is om als kabinebagage mee te mogen), knoop een strop om je pols en voel hoe strak je 'm krijgt. Daarna is het aan je eigen inschatting, ben ik bang, tenzij je een konijn erbij koopt. https://webwinkel.anwb.nl/webwinkel/anwb-bagagewe… https://nl.wikipedia.org/wiki/Strop Dus dan moeten de beulen de strop aantrekken, maar in dat geval, zou ikals ik hen was het konijn gewoon de nek breken en daarna in de strop hangen, denk ik. Maar als je zeker weet dat je voor wurging wil gaan, kun je misschien foto's vinden van muizen die in muizenvallen gestikt zijn. Dat komt veel vaker voor, en de symptomen die je aan een muis in zo'n situatie ziet, kun je dan zelf wel projecteren op een konijn. Sowieso denk ik dat plaatjes van dooie knaagdiertjes je wel genoeg inspiratie kunnen geven voor deze beschrijving.

Maar om in te gaan op je bredere vraag:

Lang verhaal kort: Hoe beschrijven jullie wat je niet weet?

Ik zou gaan voor de originelere details. De unieke details. Je staart je nu een beetje blind op het verstikken, en alle clichés die dáárbij horen. Maar het gaat hier niet alleen om een verstikking, maar ook om een konijn. Als ik zou was zou ik gaan voor details die het akelige beeld neerzetten in als zijn originaliteit, niet voor de clichés die ik al van portretteringen van verhangen mensen ken. Om een paar balletjes op te werpen: gejaagde konijnen die men aan de poten ophangt lijken een veel langer lichaam te hebben dan pluizig opgerolde konijnen in hun hok. Misschien kun je daar op inzommen. Misschien ruikte de hele kamer penetrant naar konijnenpis. Ik denk nu ook aan de gekke hoek waarop een konijnenhoofdje hangt in de bek van een vos. Waar staren zijn oogjes naar? En probeers eens die 'uitpuilende ogen' uit te werken in het geval van konijnogen: in gedetaileerde bewoording? Oh, en misschien heeft het zijn bekje open, en kun je de volle lengte van zijn tanden zijn. Niets zo on-schattig als van die akelig lange knaagtanden waar je een superlief snoetje gewend bent... Weltruste!

Hoe beschrijf je een gewurgd/gestrikt konijn?

Weet ik niet.

Hoe beschrijven jullie wat je niet weet?

Door gedachten-combinaties te maken. Bij wurgen of gestrikt zijn denk ik aan zuurstof problemen. Nekwervels die breken. Nuttig en onnuttig spasme. Poepen en plassen. Een konijn zijn - in mijn verbeelding - is ietwat minder simpel. Vier poten, in verhouding grote voortanden, zeer snelle paarbewegingen. Scherp gehoor, zeer lenig, zucht luid als het warm is. Duracell & durex.

Hoe beschrijf je een gewurgd/gestrikt konijn?

Zoek contact met een stroper, een poelier, een boer of iemand anders die op deze manier met dieren werkt.

Vraag het Bigwig (Kopstuk) uit Waterschapsheuvel van Richard Adams.

Beste medeschrijvers, bedankt voor jullie reactie, dat helpt mij over een dood punt heen. Waterschapsheuvel, ja, dat herinner ik mij nog goed. Helaas was deze titel een van de 1.500 boeken die ik moest achterlaten bij mijn emigratie. Kijken in de praktijk, oeps, andere oplossing. @Diana: ik denk dat geen enkel zoogdier het hangen in een strop overleefd. Hun gewicht zal altijd voldoende zijn om ze te laten stikken. Je ideeën zijn top, een andere manier van kijken/denken, out-of-the-box. Dat gaat me helpen. Ga ook enkele andere scenes aanpassen. Zeer welbedankt..

Twee vragen: een specifiek, de andere algemeen. De specifieke vraag: De reactie van janpmeijers (#1) "Wat dacht je van onderzoek in de echte wereld?" lijkt me de beste. Zoek een levend konijn en hang hem op. Een kat is in een urbane omgeving wat makkelijke te vinden maar vecht terug, dat is meer voor gevorderde onderzoekers. Anders een schattig buurmeisje wellicht? Maar doe het stiekem, vermeld je experimenten niet in de verantwoording: sommige potentiele lezers maken dan misschien antireclame voor je boek - of misschien is dat wel goed voor de verkoop? DonLeone (#7) " ik denk dat geen enkel zoogdier het hangen in een strop overleefd." > In principe correct, maar het kan wel heel lang duren. Mijn buurjongetjes spelen graag met buidelratten, omdat die zo leuk zielig kunnnen kijken en het, gevangen in een strop om de nek, zo heerlijk lang volhouden, zelfs als je ze rondslingert. Langer in ieder geval dan hun geduld, meestal verzinnen ze na een half uurtje wat gruwelijkers. In het land K., het land van de broodjes aap en rijst met hond, heeft een oorgetuige me gemeld dat opgehangen honden die de hele nacht lang janken het lekkerst zijn vanwege de adrenaline. Details ken ik niet. En ik las over een executiemethode in de nadagen van keizerlijk China, waarin ze de doodstrijd van een mens dagenlang kunnen rekken, mits vakkundig opgehangen sterven ze van uitputting. Ook hier heb ik geen hands-on ervaring, maar wel een foto: wat wazig maar de truuk lijkt te zijn zodanig op te hangen dat de kracht op de onderkaak komt, niet op de luchtpijp. Anderen meldden al allerlei cliches bij verhangingen. Ik mis de erectie, dat schijnt er ook bij te horen en is vast wel een vermeldenswaardig detail. Overigens vind ik ophangen wat slapjes voor een boodschapper die wil dreigen met een gruwelijke dood. Wat een watje, ik zou zo'n boodschap niet erg serieus nemen en het konijn in dank aanvaarden en opeten. Kon die boodschapper niet wat overtuigender gruwelijks bedenken? De algemene vraag: Vrijwel alle romans die ik ken, ook die zogenaamd over serieuze wetenschap gaan, staan vol feitelijke fouten. Dat is onvermijdelijk, wie niet erg kort door de bocht de volledige waarheid beschrijft krijgt een slappe spanningsboog. Dus: verzin maar wat, je bent in goed gezelschap. Fictie schrijven is net als liegen: wees waarheidsgetrouw op details, dan kom je met de grootste leugens weg. Hoe sensatineelder of gruwelijker, hoe minder kans dat lezers je kunnen controleren. En zelfs al kunnen ze dat, zullen ze dat niet openbaar verkondigen uit angst voor de politie.

@Menno Ik heb aardig zitten grijnzen bij je verhaal. Ben wel benieuwd bij welke categorie jouw boeken geplaatst zijn. Meer serieus: alle goede dingen komen in drie. Het gehangen konijn is de eerste waarschuwing. Het moet oplopen qua intensiteit, niet waar? Wat het algemene deel betreft: ik hanteer de 99% regel. Als dat deel van de lezers mijn vakgericht geblaat (gentech, ICT, etc) bij het lezen niet onderuit kunnen halen, dan is OK. Jammer voor de 1% dan.