Mijn personage zit vast ...

Ja, dat is een kleine schrijfersblok volgens mij? Persoonlijk maak ik altijd een profiel van een personage naast de wie, wat waar vragen geef ik ze ook het liefst een karakter met eigenschappen. En een duidelijk plot doel, een goed personage ontwikkelt zich samen met je verhaal. Bijvoorbeeld een personage die last heeft van depressies? Begint met een tegenslag/slecht nieuws, vervolgens een proces van verdriet beleven, verdriet op verkeerde manier verwerken bijvoorbeeld door woede uitbarstingen, en vervolgens breekt het moment van verzoening en weerstand bieden aan. Zo heb ik bijvoorbeeld een verhaal van een gebroken vrouw die bij de psych komt en tijdens het therapy process bloeit ze helemaal. Toch heeft ze vreemde eigenschappen die bij een persoonlijkheids stoornis horen wat het verhaal weer spannend en intressant maakt voor de lezer. Je zou bijvoorbeeld kunnen onderzoeken op google en youtube hoe mensen met een paniek of angstoornissen reageren op dit soort situaties. Ik weet dat schrijfers als George R. R. Martin hele boeken hebben geschreven om 1 personage te weergeven... ;-) (Ook weet het andere uitsterste natuurlijk lol)

Misschien kun je het schrijfobstakel overwinnen door haar niet naar de badkamer te laten gaan. Móet ze daar naartoe? Waarom? Kan ze ook ergens anders naartoe gaan (waarom?) of iets anders doen (wat?)?

Er is eigenlijk maar één oplossing voor dit soort problemen: Geef je personage een sterk streven, dat leidt tot actie. Wat wil je personage? Als je personage alleen maar zielig in de badkamer wil zitten, stopt je verhaal. Dat betekent ook dat je personage niet interessant is. Interessante personages willen iets. Ondernemen iets Doen iets. Lezers willen niet lezen over passieve personages. Die zijn doodsaai. In jouw voorbeeld: als je hoofdpersoon in de badkamer zit en bang is om er uit te komen, zou er eigenlijk iets moeten zijn waardoor ze dat toch zal moeten doen. Je kan kiezen voor een externe reden (er breekt brand uit) maar dat is niet zo sterk in dit geval. Beter is dat je personage een interne reden heeft om toch die angst te overwinnen. Nog sterker is dat je personage helemaal niet in de badkamer gaat zitten. Want bedenk het volgende: In het beste geval gaat je personage de badkamer in, om na lange tijd nadenken tot de conclusie te komen dat ze toch dat gesprek aan moet gaan. Dat nadenken is niet boeiend om te lezen. Wat boeiend is, is het conflict. Het drama. Dus sla dit soort gedoe over. In films zeggen ze 'cut to the chase'. Dat betekent: we hoeven geen monoloog van vijf minuten te horen waarom de held achter de boef aan moet. Laat ons zien dat de held achter de boef aan gaat!

Ik ben het eens met Harryhol. Een personage moet iets willen. Je personage wil dus niet het gesprek aangaan met haar moeder. Kan ze dat op een andere manier ontwijken? Dat ze helemaal van thuis uit vertrekt? En dan allemaal andere dingen gaat doen, om haar moeder/ het gesprek maar te ontwijken? Want dan kun je een serie gebeurtenissen in werking laten zetten, om haar vervolgens toch weer uit te laten komen bij haar moeder. Ik weet niet of ik het vaag beschrijf, maar de badkamer in is een soort doodlopende straat. Als je haar een andere straat in stuurt, met wellicht een rotonde, dan kan je haar van daaruit weer terug laten lopen. Ik heb geen idee waaruit het slechte nieuws bestaat, maar misschien kan je haar dat op een andere manier nog een keer laten meemaken. Als buitenstaander. Zodat ze ziet wat het doet als ze niet het gesprek aangaat bijvoorbeeld. Dan kun je het innerlijke conflict ook benadrukken.

Ik weet nu niet direct wat ik moet doen, maar heb weer genoeg om te overdenken. De badkamer is zeg maar wel functioneel en heeft in het verhaal meerdere lagen (personage bouwt onbewust een isolement op, of ze dat nu wil of niet). En er is eerder in die badkamer iets traumatisch gebeurd. Misschien moet ik mezelf even opsluiten in de badkamer om jullie suggesties te overdenken. Dankjewel, veel inhoudelijkere reacties dan ik voor mogelijk had gehouden! Ik weet nu dus nog niet direct de oplossing, maar het suddert.

Mag ik het even omdraaien: waarom wil je personage zo graag die badkamer in? Wat wint ze daarmee? Hoe helpt naar de badkamer gaan haar om haar problemen te overwinnen? Of staat er misschien iemand buiten de deur die haar er uit wil halen? Waarom wil die persoon dat? Wat wil jouw hoofdpersoon voelen voor ze naar die ander luistert?

Mag ik het even omdraaien: waarom wil je personage zo graag die badkamer in? Wat wint ze daarmee? Hoe helpt naar de badkamer gaan haar om haar problemen te overwinnen? Of staat er misschien iemand buiten de deur die haar er uit wil halen? Waarom wil die persoon dat? Wat wil jouw hoofdpersoon voelen voor ze naar die ander luistert?

Nou ja, puur praktisch: ze moet overgeven. Het wordt zo’n bende anders. Ze durft haar ouders niet onder ogen te komen. En ik wil er het gevoel van isolement mee uitdrukken: het verdrietige hier is juist dat niemand haar eruit wil halen en dat realiseert ze zich nu. Ik zit juist in de fase van het verhaal dat er problemen ontstaan.

Nou ja, puur praktisch: ze moet overgeven. Het wordt zo’n bende anders.

Niks mis mee. Logisch actie op basis van het streven van het personage.

Ze durft haar ouders niet onder ogen te komen.

Okay. Ze is bang. Waarvoor precies? Het helpt misschien om dat heel duidelijk te formuleren. "Als ik mijn ouders nu spreek dan..." dan wat? Wat is nou exact de angst? En wat kan ze doen om die te overwinnen?

En ik wil er het gevoel van isolement mee uitdrukken: het verdrietige hier is juist dat niemand haar eruit wil halen en dat realiseert ze zich nu.

Ik vermoed dat daar je huidige probleem vandaan komt. Je wil iets uitdrukken met wat het personage doet. Dat is geen goede reden om het personage iets te laten doen. Personages moeten handelen vanuit hun eigen wensen. Anders komt het al snel geforceerd en ongeloofwaardig over. Mijn advies is om vooral even los te laten wat jij de schrijver met je verhaal wil uitdrukken, en te focussen op wat jouw personages in de gegeven situatie willen en kunnen doen.

Krijgt ze geen honger? Moet die moeder niet vroeg of laat naar de wc, douchen? (Moet het altijd ingewikkeld?)

Krijgt ze geen honger? Moet die moeder niet vroeg of laat naar de wc, douchen? (Moet het altijd ingewikkeld?)

Nou, het moet niet ingewikkeld zijn, maar wel dramatisch interessant. Een scene waarin de hoofdpersoon een uur in de badkamer zit te huilen en dan vanwge trek in een boterham naar buiten komt is niet interessant.

In #7 werd al geschreven dat het personage moet overgeven. Of zoiets dramatisch interessant is hangt van de context af.

In #7 werd al geschreven dat het personage moet overgeven. Of zoiets dramatisch interessant is hangt van de context af.

Ze ging naar de badkamer om over te geven. OP wil weten hoe ze weer uit de badkamer komt. Naar de wc moeten is dus sowieso geen probleem. En zin in een boterham lijkt me weinig spannend.

Ze is eruit mensen, door te beschrijven hoe ze uit de badkamer zou ontsnappen als ze een personage in een kinderboek of tv-drama was. En zich vervolgens te realiseren dat dat niet is hoe het in het echte leven werkt en ze niet kan blijven zitten.

Lavaberg, Een verhaal bestaat (meestal) uit scènes. Een scène is (meestal) een eenheid van tijd, plaats en handeling. Je kunt na de badkamerscène een witregel plaatsen en verdergaan met de volgende scène. Scénes die eindigen met personages die letterlijk uit de eenheid van tijd, plaats en handeling stappen zijn meestal niet de beste. Kortom, eindig de scéne in de badkamer ook in de badkamer. Je kunt er (eventueel) in een latere scéne aan refereren. Bijvoorbeeld in een dialoog: 'Die keer dat jij jezelf in de badkamer had opgesloten, moest de buurman eraan te pas komen en bla bla.'

Lavaberg, Een verhaal bestaat (meestal) uit scènes. Een scène is (meestal) een eenheid van tijd, plaats en handeling. Je kunt na de badkamerscène een witregel plaatsen en verdergaan met de volgende scène. Scénes die eindigen met personages die letterlijk uit de eenheid van tijd, plaats en handeling stappen zijn meestal niet de beste. Kortom, eindig de scéne in de badkamer ook in de badkamer. Je kunt er (eventueel) in een latere scéne aan refereren. Bijvoorbeeld in een dialoog: 'Die keer dat jij jezelf in de badkamer had opgesloten, moest de buurman eraan te pas komen en bla bla.'

Dat vind ik ook een heel goede, die ga ik eveneens proberen! Dankjewel! Als ik dit allemaal zo lees, dan vind ik het bijna gek dat ik vast zat.

wat ook nog kan: je laat haar het hele boek in de badkamer zitten en vertelt het verhaal als een soort flashback. af en toe kun je dan terugkomen naar het moment dat ze in de badkamer zit (moeder klopt nog steeds op de deur of ze zet de douche aan of ...). ondertussen leest de lezer het hele verhaal (van verleden, heden of toekomst, ik ken je verhaal niet) terwijl de hoofdpersoon al die tijd in de badkamer opgesloten zit. dat moet natuurlijk wel passen in je verhaal.

wat ook nog kan: je laat haar het hele boek in de badkamer zitten en vertelt het verhaal als een soort flashback. af en toe kun je dan terugkomen naar het moment dat ze in de badkamer zit (moeder klopt nog steeds op de deur of ze zet de douche aan of ...). ondertussen leest de lezer het hele verhaal (van verleden, heden of toekomst, ik ken je verhaal niet) terwijl de hoofdpersoon al die tijd in de badkamer opgesloten zit. dat moet natuurlijk wel passen in je verhaal.

Ik kan straks drie boeken schrijven met hetzelfde verhaal (en volgens mij zijn er ook meer dan genoeg schrijvers die dat ook daadwerkelijk doen).