Is/was in de verleden tijd

Het 'heden' van je verhaal speelt in de verleden tijd, dus in principe schrijf je alles in de verleden tijd. Dat is een conventie, dus tenzij het in een dialoog door een personage wordt gezegd, zullen lezers niet denken dat die persoon dood is. TT is mogelijk in een tekst in VT wanneer de verteller zich bewust is van een eigen heden. Bijvoorbeeld dat het plot in de VT wordt beschreven, maar de verteller wel zegt: 'De zon is een ster', omdat dit een algemeen feit is dat vanuit zijn/haar perspectief ook in het heden waar is. Maar vaak is zo'n huidig perspectief voor de verteller niet relevant en dan gebruik je overal VT.

Hangt af van de context en wat je beschrijft:

De koning heeft volgens de Nederlandse wet een symbolische functie. Daar wilde Koning Henk de Eerste graag verandering in brengen. Hij had zijn plannen inmiddels klaar...

of

De Walrus klasse onderzeeër is 68 meter lang. Helaas dat nam die wetenschap voor matroos Henk het claustrofobische gevoel niet weg. Hij wurmde zich langs zijn collega's in de richting van de kajuiten.

Je stapt even naar TT om een feit neer te leggen dat niet ter discussie staat. Maar als het gaat om personen zou ik consequent in VT blijven.

Henk was klein van stuk maar had een groot hart. Hij had een nog grotere hekel aan clichés. "Clichés zijn zo dertien in een dozijn," zei hij wel eens.

Ik denk dat ik dan toch voor de consequentie ga. Zie hieronder voor het fragmentje. ''Freek had de eenzame functie van forensisch patholoog. Bijzonder, was het label dat het beste bij hem paste. Zijn grijze, warrige haar en zijn ronde brilletje maakte hem tot een Einstein look-a-like. Buiten dat, was het een ontzettend zachtaardige en pientere man.'' Nu zie ik hier ook ''had'' de eenzame functie. Daar is hetzelfde van toepassing neem ik aan. Bedankt voor jullie tijd.

Ik schrijf momenteel mijn verhaal in de verleden tijd. Vanuit het vertellend ik-perspectief. (...) 'Hij was een zachtaardige en pientere man.' Zo lijkt hij overleden terwijl hij dat niet is.

Toch schrijf je in dit geval Hij was een zachtaardige en pientere man. Omdat je je verhaal in de verleden tijd schrijft. Kom dus niet in de war met de realiteit versus verhaal, dat zijn twee verschillende dingen. Stel dat je in je verhaal over je vader schrijft, die nog leeft. Dan heb je waarschijnlijk op andere plaatsen in het verhaal ook al de tegenwoordige tijd gebruikt; misschien iets als: Dit verhaal gaat over mijn vader. Hij werd geboren in 1950 ... etc. Het verhaal gaat dan vanzelf en soepel over in de verleden tijd. Dan past Hij was een zachtaardige en pientere man daar goed bij, in de verleden tijd - ook als hij nu nog leeft. Je kunt dan eventueel iets toevoegen als (en dat is hij nog). Je kan echter ook consequent kiezen om het verhaal in de tegenwoordige tijd te schrijven: Dit verhaal gaat over mijn vader. Hij is geboren in 1950 ... etc Naar mijn gevoel gaat dat in de loop van het verhaal krampachtig worden. Omdat wij niet weten hoe je je verhaal hebt opgebouwd, is het lastig om een adequaat advies te geven. Misschien het betreffende stukje plaatsen op Proeflezen?

Therese, Dit is wat mijn HP vertelt over haar mentor Freek. Het voorbeeldje van eerder heb ik inderdaad ''hij'' vervangen door wat je kunt lezen in mijn voorgaande reactie (#3)

Je schreef # 3 tegelijk met mijn # 4, vandaar dat ik dat niet had gezien.

Je schreef # 3 tegelijk met mijn # 4, vandaar dat ik dat niet had gezien.

Oh dat is toevallig inderdaad. Bedankt voor je reactie. :thumbsup:

[quote=RoyK.] ''Freek had de eenzame functie van forensisch patholoog. Bijzonder, was het label dat het beste bij hem paste. Zijn grijze, warrige haar en zijn ronde brilletje maakte hem tot een Einstein look-a-like. Buiten dat, was het een ontzettend zachtaardige en pientere man.'' /quote] daarnaast een paar andere dingen: 1. is forensisch patholoog een functie of een beroep? 2. het moet 'maakten' zijn, want haar en brilletje zijn samen meervoud 3. is het brilletje rond of zijn de glazen rond? 4. einstein look-a-like, is dat niet 1 woord in zijn geheel? al snap ik heel goed dat, als het zo is, je dat hier negeert even een balletje opgooien, hoe zou dit staan in een boek: [schuin]Bijzonder[schuin] was het label dat ... ben benieuwd wat jij (en jullie) daarvan vinden, want ik zou Bijzonder in schuine letters schrijven, zonder komma. over je eigenlijke vraag heb ik niks te zeggen. ik mis (voor mezelf) de context.