#230 Maak het niet mooier dan het is

Ik stap op de drempel van de badkamer en druk automatisch tegen de schakelaar op de muur om het licht aan te doen. Er gebeurt niets. Ik ontwaak uit mijn automatische stand en druk met mijn vingers een aantal keer de schakelaar in en uit. Er gebeurt nog steeds niets. Op de tast loop ik om de wastafel heen en ik laat me op het toilet zakken. De urine klatert in het water van de wc pot. De geur die vrijkomt verraad een avond met teveel drank en drugs. Met een stuk papier van de toiletrol die naast de pot staat veeg ik het vocht van mijn spleet, laat het papier in de pot vallen en breng mijn rechterhand voorbij mijn linker schouder. Langzaam leun ik iets naar achteren totdat mijn hand de knop voelt en ik duw op de knop om door te spoelen. Met een zucht hijs ik mezelf overeind en ga voor de spiegel van de wastafel staan. Ik open het kastje en druk op een schakelaar. Het licht knippert wat moeizaam voordat het aanspringt alsof het mijn toestand weerspiegelt. Ik sluit de deur van het kastje en zie een verlopen en ‘net uit bed’ versie van mijzelf. Mijn haar zit aan de linkerkant kant plat tegen mijn gezicht gekleefd, boven op mijn hoofd staat het in plukken alle kanten op, aan de onderkant sliert het wat. De make-up van gisteren zit overal behalve waar ik het zorgvuldig heb aangebracht. Mijn mond is droog, mijn hoofd bonkt. Door mijn linkerbeen naar achteren te verplaatsen en mijn linkerarm uit te reiken kan ik de douchekraan aanzetten. Terwijl het koude water uit de douche klettert en de cv-ketel aan het werk gaat draai ik mij weer terug en leun wat dichter richting de spiegel. Flarden van gisteravond reizen door mijn hersenen. Ik zie korrels make-up in mijn rechter ooghoek en veeg dit weg met mijn rechterwijsvinger. Teveel gedronken in ieder geval….. Wanneer ik mijn linkerhand bij mijn rechterhand wil voegen om mijn haardos wat te fatsoeneren en mijn handen ter hoogte van mijn oren hangen bevries ik. Een slepend en bonkend geluid klinkt doorbreekt de stilte in huis. Alsof iemand met een goed en een slecht been zich door de kamer verplaatst. Mijn slaapkamer om precies te zijn! De badkamer begint zich langzaam met stoom te vullen, ik zie mijzelf in de spiegel langzaam verdwijnen door de condens. Sleep….bonk sleep….. bonk…. Het geluid komt steeds dichterbij en ik sta vastgenageld voor de wastafel, inmiddels gehuld in dichte mist. Heb ik iemand meegenomen? ‘Denk na’ fluister ik tegen mezelf en ik sla met de muis van mijn rechterhand tegen mijn voorhoofd. Dan slaak ik een harde kreet en schiet naar de andere kant van de badkamer door een harde klap. Boven het geklater van het douchewater uit hoor ik gezoem. Bibberend druk ik mezelf tegen de muur, mijn ogen naar de deuropening gericht. En dan zie ik hem, het is mijn robotstofzuiger.