#223 Warme Chocomel en Cirkelzagen

‘Maar ik ben een echte jongen!’ schreeuwde Pinokkio uit. Gepetto maakte een gebaar van “Ik hoor je niet”. ‘Dan zet die cirkelzaag uit!’ De zaag ronkte na en Gepetto zette zijn oorbeschermer af. ‘Wat is er nou?’ ‘Ik ben een echte jongen, papa, houd ermee op.’ Gepetto keek naar de summiere brandstapel en richtte zich weer tot Pinokkio. ‘Het wordt een strenge winter en papa heeft geen zin om naar buiten te gaan om hout te sprokkelen.’ ‘Maar ik ben je zoon.’ ‘Nou, nou, eerder een hobbyproject. Wist ik veel dat die fee je daadwerkelijk tot leven ging wekken. Weet je dat ik de eerste vier maanden dacht dat het aan de ketamine lag? Man, man, man, wat heb ik me in die periode klote gevoeld.’ Pinokkio begon te huilen. ‘Hey, hey, hou eens op met huilen. Aan nat hout heb ik dus niks.’ ‘Maar voel je helemaal niets voor mij? Ik weet nog goed toen ik die cirkelzaag voor je kocht. Het was kerstmis 2004, ik vroeg de verkoper nog van, is Bosch een goed merk? Hij adviseerde me Makita.’ Gepetto keek met pure nostalgie naar de cirkelzaag. ‘Je hebt altijd een neus gehad voor die zaken.’ Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. ‘Kom, laten we al deze nonsens vergeten en een kop warme chocomel drinken.’ Pinokkio knikte en hinkte naar de keukentafel. Hij had gedacht aan wegrennen, maar dan zou hij eerst een nieuwe prothese moeten krijgen, aangezien het kerst was kon de aanvraag pas per 1 januari de deur uit. Tenminste als CZ het dan nog vergoed. Dus hij had geen keuze om zolang bij Gepetto te blijven en hopen dat hij geen hevige episodes meer kreeg. Gepetto’s warme chocomel was te doen. Niet te hoogstaand. Hij gebruikte altijd die instant cacao van de Aldi. Hoewel de Nesquick een beter resultaat zal geven, vond Gepetto het belachelijk om € 1,25 meer te betalen, plus dat konijn irriteerde hem mateloos. De Albert Heijn in Valkenburg is nog steeds niet helemaal hersteld van het Nesquick incident. ‘Wil je een marshmellow erin, jongen?’ ‘Dank je papa. Heb je Japie Krekel gezien? Hij blijft vrij lang weg.’ Gepetto bekeek zijn pus bedekte schoenzool. ‘Ik heb geen idee. Is de chocomel lekker?’ Pinokkio knikte en knikkebolde langzaam in slaap. ‘Verdomme… niet weer he…’ Pinokkio werd wakker op de werktafel, met al zijn overgebleven ledematen vastgebonden. ‘Gestoorde gek, maak me los, anders krijg je geen kerstcadeau dit jaar.’ ‘Is het een mooi cadeau?’ ‘Ja.’ ‘Wat is het is?’ Pinokkio brabbelde onverstaanbaar. ‘Je weet toch dat ik doof word, spreek eens wat harder.’ Hij bleef echter zachtjes praten waardoor Gepetto met zijn hoofd dichterbij Pinnokio kwam, zijn hoofd raakte bijna zijn lippen. ‘Zeg het nou nog eens.’ ‘Ik heb nog nooit een splinter gehad tijdens het masturberen.’ Nog voordat Gepetto er erg in had, schoot Pinokkio’s spitse neus de lucht in, recht door Gepetto’s schedel. Gelukkig was Gepetto slecht in het leggen van knopen en kon Pinokkio de cirkelzaag uit zijn vaders hand pakken. Hij maakte zich los en verwijderde de hersenenrestanten van zijn neus. Van zijn afgezaagde been maakte hij een kruk, trok zijn dikke winterjas aan en opende de deur naar buiten. Later trouwde hij met een walvis en deed theaterproducties voor Albert Verlinde. Op veertigjarige leeftijd stierf hij tijdens het verbranden van belasting papieren.