Schrijfopdracht # 217 - Witte kat

Wekelijkse schrijfopdracht #217 – Witte kat In het kader van haar angsttherapie brengt Marijke vanavond een pakje naar het naburige dorp; iemand zal haar daar opwachten. De koude wind giert door de bomen en doet de takken zwiepen. Welgemoed gaat ze op weg. Haar rugzak voelt vertrouwd aan. Die klus zal ze klaren en ze duikt nog wat dieper weg in haar capuchon. De maan verdwijnt achter de wolken en de wind trekt aan; ze huivert in haar warme jack. Onverwachts gelach en geschreeuw door een groep jongeren trekt haar aandacht. Wat doen die hier nu? Dan begrijpt ze het, het zijn Halloween-hooligans, sommige dragen een fakkel. Oh mijn hemel, dat vindt ze het ergste dat er bestaat. Voor een geraamte en een doodskop is ze niet bang meer, maar wel voor wat ze zouden kunnen uitspoken; haar gedachten schieten heen en weer. Zij alleen tegen een groep van die op hol geslagen idioten die zich gesterkt voelen door doden. My god … Op dat moment voelt ze iets tegen haar been krabben: een eekhoorn? Nee, het miauwt. Ze pakt snel haar telefoon, bij dat licht ziet ze dat het een witte kat is. Een witte? Ja, het is een witte en ze voelt de spanning, die ongemerkt bezit van haar had genomen, wijken. Die verdwijnt helemaal als zij ziet dat het Kitty, de witte poes van de buren is. Ach lieverd, kom maar hier en ze overlaadt haar met knuffels. De Halloweengroep komt verlekkerd dichterbij; die angsthaas zullen we wel eens de stuipen op het lijf jagen. Zij produceren hun grootste grijnslach, willen net toeslaan als zij Kitty zien en onder het uiten van de meest huiveringwekkende keelklanken stuiven zij uiteen. Het zien van een witte kat is hun doodvonnis. Voor Marijke was Kitty puur geluk; door dit treffen raakte haar angst in balans en eindigde haar therapie.