#210 De hel, dat zijn de anderen

Het was al tien over half negen en er was nog steeds geen docent. De meesten zaten een beetje te snapchatten of te gamen op hun telefoon. Jayda gebruikte de videofunctie op haar telefoon als spiegel terwijl ze haar wimpers krulde. We zouden biologie moeten hebben van Bovenkamp. Johnnie had een halfslachtig grapje gemaakt dat we dan maar zelf een practicum lesje anatomie moesten doen met Judith. Judith zei niks en bleef strak naar haar boek staren. Jayda had Johnnie echter vernietigd met de opmerking dat hij eerst de anatomische theorie maar eens moest leren. Sindsdien was het stil. Ik ergerde me kapot. Dit was nog maar het eerste uur van het jaar en nu al dit gezeik. Vorig jaar was de school al over de actualiteitenprogramma’s uitgesmeerd omdat er onregelmatigheden in de examenresultaten waren en de lesuitval op eenzame afstand de hoogste in Nederland was. Het griep-gymnasium noemden ze onze school. Geen docent wilde er werken. Ze werden wel betaald, die docenten. De ziektewet-sjoemel werd het later genoemd. Een docent meldt zich ziek op de eerste lesdag en krijgt vervolgens een jaar lang salaris doorbetaald. Het jaar daarop nog eens 70%. Onze school kende inmiddels al een tiental van die spookdocenten. Burnt out, zogenaamd. Waarvan weet ik niet. Volgens mij lagen ze met zijn allen op een strand op Ibiza zichzelf helemaal dood te lachen. En ik zat daar met weinig kennis van Latijn, nog minder Grieks en geen biologie. Ironisch genoeg wilde ik dokter worden. Hoe de fuck moest ik dat zo ooit voor elkaar gaan krijgen? Ik kerfde met balpen dikke vraagtekens in mijn tafeltje. ‘Ik leer hier geen flikker,’ vloekte ik hardop. Even bleef het stil. Toen barstte de hele klas in lachen uit. Ik werd rood. ‘Loser,’ zei Johnnie schamper. Er werd nog wat nagegrinnikt terwijl de meesten weer in hun digitale parawereld verdwenen. Iemand tikte op mijn schouder. Judith. De studiebol. Ze gaf me een briefje door. Ik vouwde het open.

Als je niet bereid bent te leren, kan niemand je dwingen. Als je vastberaden bent te leren, kan niemand je weerhouden.

Dat uur waar de docent niet kwam opdagen, leerde ik de belangrijkste les van mijn leven. Je kunt je succes niet afhankelijk maken van de inzet van een ander. Ik heb dat jaar mijn gymnasium diploma (verdiend) gehaald en nooit meer omgekeken. Volgende maand studeer ik af in de medicijnen en begin ik aan mijn specialisatie als internist.