#210 Als de juf zegt dat ze zich verslapen heeft

Nee, nee niet nu! Als een bezetene fiets ik over de Bosweg terwijl ik angstig omhoog kijk. Achter het gebladerte gromt een loodgrijze lucht die zich in ijl tempo boven mijn route uitrolt. Als de eerste druppels met geweld op het asfalt uiteen spatten, weet ik dat ik te laat ben. Verwoed trek ik mijn rok over mijn blote knieën; alsof ik het  daarmee zou kunnen tegenhouden. Buiten adem trap ik door, terwijl de regen riviertjes tovert in mijn haar. Brutale druppels vinden via mijn kraagje een weg naar beneden en meanderen langs mijn ruggegraat. Maar het is niet de kou die me doet rillen. Ondertussen is ook op mijn ronddraaiende benen geen droog stukje huid meer te bekennen en ik weet dat ik geen seconde te verliezen heb. Ik denk niet meer aan mijn klas die nu tevergeefs op haar juf en de start van het nieuwe schooljaar wacht, of aan mijn mooie nieuwe tas die op de bagagedrager gretig al het water absorbeert om er later grote kringen mee op het zachte leer te toveren. Ik denk alleen maar aan de afstand tussen mij en de beek die links van mij tussen de bomen door glinstert. Roekeloos gooi ik mijn stuur om en hobbel over de boomwortels richting het water. En net op het moment dat mijn doorweekte benen verdwijnen onder een laag paarlemoeren schubben, duik ik van mijn fiets de beek in. Het regent nog steeds pijpenstelen en ik heb geen idee hoelang ik al in de beek lig, als er plots een grote roze paraplu aan de oever verschijnt. Daaronder wiebelen twee waterdichte regenlaarsjes. "Hoi juf!" Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat haar lerares met een vissenstaart in een bosmeertje ligt, lacht Lizzy me vrolijk toe. "Hoi Lizzy!" Zo nonchalant mogelijk wrijf ik wat eendenkroos van mijn arm. "Je zal wel denken; wat doet mijn juf nou in de beek." "Nee hoor" giechelt Lizzy "Ik weet het toch!" "Wat Lizzy?" Ik kijk het meisje onschuldig aan terwijl ik tevergeefs probeer mijn glinsterende onderlijf onder het wateroppervlak verborgen te houden. "Nou, dat." Lizzy trekt een gewichtig gezicht en wijst naar mijn staart. "En dat u echt uw regenbroek moet aandoen als het regent." Ze vouwt haar armen streng over elkaar. "Anders komt u nooit op tijd op school."