Een chatgesprek weergeven in je boek.

Om te beginnen zou ik die twee laatste zinnen van de alinea schrappen. Als iemand fietst in je verhaal zeg je ook niet dat hij zijn stuur vastpakt, opstapt en de trappers rond beweegt, etc. En niet eindigen met :, maar gewoon . De chat kun je het best in een ander lettertype (dan de gewone tekst) of cursief zetten. De namen zou ik er zeker niet voorzetten. Beter kun je op een andere manier duidelijk maken wie wat schrijft. Maak de chat niet te lang, hooguit 4 of 6 regels. Anders wordt het een pingpongwedstrijd. En de variant zonder hoofdletters lijkt mij het best. Vooral als dat informele aansluit bij de toon van je verhaal. Maar met kan ook, afhankelijk van wat je wilt bereiken. Of je in de buurt van spreektaal wil blijven, of juist meer van schrijftaal.

In een boek ben ik eens een vorm tegengekomen die mij wel aansprak. Het ging hierbij meer om reacties op een blog dan een chat maar goed. Deze stukjes werden in een kader geplaatst, dus volledig omlijnd. Wat je in het geval juist wel goed kunt doen is: Zorro zegt: hoi Juna zegt: en zo verder.. Al krijg je dan ruzie met Johan. Over het schrappen van de laatste zinnen ben ik het wel met hem eens.

In mijn kinderboekje Superstem zit een chatgesprek. Ik zal straks proberen een foto te maken om te laten zien hoe dat uiteindelijk opgemaakt is. Edit: foto gemaakt:

De termen Menu en Beeldchatten zou ik met hoofdletters doen, dat is een gangbare manier. Niet cursief of bold, dat leest minder prettig. In het boek De Macht van Meneer Miller van Charles den Tex wordt ook veel electronisch gecommuniceerd. Voor die passages wordt een schreefloos (dus afwijkend) lettertype gebruikt en de tekst springt in. Ik zou die chatsessies zo kort mogelijk houden, maar wel in de gebruikelijke chattaal weergeven. Wees je overigens bewust van het feit dat lezers zich kunnen ergeren aan dit soort taalgebruik.

Al krijg je dan ruzie met Johan.

Nou, ruzie.... Ik vind het gewoon niet mooi. Kijk maar in het voorbeeld van Via. Net of je een kleuter iedere regel vertelt wie aan het woord is. Lijkt een toneeltekst op deze manier.

Ik ben het ermee eens dat zo iets niet een te groot deel van het verhaal in moet nemen. Het voorbeeld van Via vind ik voor een kinderboek best ok, al vind ik de verhouding tussen normale tekst en chat tekst wel een beetje schraal. Esthetisch gezien.

Ik ben het ermee eens dat zo iets niet een te groot deel van het verhaal in moet nemen. Het voorbeeld van Via vind ik voor een kinderboek best ok, al vind ik de verhouding tussen normale tekst en chat tekst wel een beetje schraal. Esthetisch gezien.

Alleen op de eerste pagina en op deze pagina staan de chatgesprekken. Voor de rest alleen 'normale' tekst. Ik kreeg van de kinderen die het gelezen hadden positieve reacties terug. Een proeflezertje had me er al op gewezen de gesprekken niet te lang te maken, dat leest heel vervelend. In een volwassenenboek zou ik het ook niet zo doen, denk ik.

In Blauwe Ogen(blueeyedboy), van Joanne Harris is het ook ongeveer zo opgelost. Het is een verhaal dat zich voor een groot deel op een blog afspeelt. Ik vond het zeker niet storend.

Ik vind het niet prettig lezen. Ik heb het ook weleens gezien als : Ik kom morgen naar je toe, typte ze. Het antwoord kwam vrij snel: Ja, dat is goed. Op die manier heb je meer ruimte om de omstandigheden waarin de chat plaatsvindt te beschrijven, zoals ook de werkelijke gevoelens van de deelnemers.

Al krijg je dan ruzie met Johan.

Nou, ruzie.... Ik vind het gewoon niet mooi. Kijk maar in het voorbeeld van Via. Net of je een kleuter iedere regel vertelt wie aan het woord is. Lijkt een toneeltekst op deze manier.

Maar dat komt toch ook zo op je scherm als je aan het chatten bent? Ik zou het zo letterlijk mogelijk proberen weer te geven, compleet met afkortingen en taalfouten, maar niet té zodat de lezer het ook nog gemakkelijk begrijpt. Om de namen weg te laten zie ik geen enkele reden. Zoals in Via's boek ziet het er goed uit voor mij. :thumbsup:

In gewone mondelinge gesprekken vat je als schrijver ook samen, je geeft (als je een beetje kunt schrijven) niet het hele gesprek weer. Ook als iemand een brief ontvangt, neem je de brief meestal niet integraal over. Waarom zouden we daar bij een chatgesprek anders mee om gaan?

Voor een personage voor wie communicatie via internet een belangrijk deel van het sociale leven vormt. Kan de vorm juist een wezenlijke bijdrage leveren aan de sfeer van het boek. Hele ritsen chatsessie is inderdaad gewoon vervelend. Maar een klein stukje kan wat mij betreft een meerwaarde betekenen. Bovendien er zijn ook romans waarin een briefwisseling een belangrijk onderdeel van het verhaal verteld. Denk maar eens aan 'Het Lijden van de jonge Werther' van Goethe.

In gewone mondelinge gesprekken vat je als schrijver ook samen, je geeft (als je een beetje kunt schrijven) niet het hele gesprek weer. Ook als iemand een brief ontvangt, neem je de brief meestal niet integraal over. Waarom zouden we daar bij een chatgesprek anders mee om gaan?

Precies. Schrijven is stileren. Dat geldt voor het dagelijks leven, voor handelingen, voor dialogen en dus ook voor chats. Waargebeurd is (ook hier) geen excuus.

Je kunt er inderdaad voor kiezen om het indirect te beschrijven ipv het letterlijk weer te geven. Dat is een keuze die wij hier onmogelijk kunnen afwegen zonder het verhaal te kennen. Net zoals je een dialoog op verschillende manieren kunt weergeven, net als je kunt kiezen om dagboekfragmenten, brieven enzovoort letterlijk weer te geven of niet.

Hallo mensen, Heel erg bedankt voor jullie bijdrage. Jullie geven goed onderbouwde antwoorden waar ik mee uit de voeten kan. Ik zal het gesprek zeker niet te lang maken omdat ik dat ook vervelend vind lezen. Mijn boek gaat over mijn werk als webcamgirl voor diverse sekslijnen. Er wordt dus heel wat afgechat, maar ik geef dat grotendeels in verhaalvorm weer. Maar soms ontkom je er niet aan om toch een kort stukje op te nemen in het verhaal, ookal wilde ik dat dus eigenlijk vermijden. De laatste regels van de alinea kan ik helaas niet weglaten. Iedereen weet hoe je fietsen moet, maar niet iedereen weet hoe het inloggen op een sekssite voor de dames die gebeld worden gaat ;) Ik zal de hele alinea wel even posten zodat jullie het plaatje wat completer hebben. Vind je toch dat het anders kan? zeg het me dan, want ik sta open voor suggesties en kritiek. 'Zeven, nul, zes, zes. Dit is een beeldchatgesprek. De beller verwacht vanzelfsprekend dat je zo snel mogelijk in beeld bent. Hij kan jouw of zijn geluid niet aan zetten.' Spreekt een vriendelijke computerstem via de koptelefoon in mijn oor. De wasmand met natte was belandt met een plof op de grond. Ik trek een sprint naar mijn bureau. Snel klik ik op Menu aan de linkerkant van het beeldscherm en selecteer de button Beeldchatten. Het camgesprek wordt gestart.

De laatste regels van de alinea kan ik helaas niet weglaten. Iedereen weet hoe je fietsen moet, maar niet iedereen weet hoe het inloggen op een sekssite voor de dames die gebeld worden gaat ;)

Schrijf je een handleiding? De vraag is of de lezer dat allemaal moet weten om zich een beeld te vormen van de situatie. Mijn antwoord is: nee.

'Zeven, nul, zes, zes. Dit is een beeldchatgesprek. De beller verwacht vanzelfsprekend dat je zo snel mogelijk in beeld bent. Hij kan jouw of zijn geluid niet aan zetten.' Spreekt een vriendelijke computerstem via de koptelefoon in mijn oor. De wasmand met natte was belandt met een plof op de grond. Ik trek een sprint naar mijn bureau. Snel klik ik op Menu aan de linkerkant van het beeldscherm en selecteer de button Beeldchatten. Het camgesprek wordt gestart.

Deze is naar mijn idee zo beter: 'Zeven, nul, zes, zes. Dit is een beeldchatgesprek. De beller verwacht vanzelfsprekend dat je zo snel mogelijk in beeld bent,' spreekt een vriendelijke computerstem via de koptelefoon in mijn oor. De wasmand met natte was belandt met een plof op de grond. Ik trek een sprint naar mijn bureau en start het camgesprek. Het beeld met de wasmand is mooi en krachtig en het laten vallen geeft vaart aan je scene. Die stap voor stap handleiding haalt die vaart weer weg. De lezer snapt heus wel dat er computeracties nodig zijn om het gesprek te starten, maar dat seconde voor seconde uitleggen maakt je verhaal langdradig. Kijk eens bij de parallel lopende discussie: http://www.schrijvenonline.org/forum/111832 Don't state the obvious.

Francine Oomen geeft hele chatgesprekken weer in de 'Hoe overleef ik' serie. Nooit gehoord dat iemand dat storend vond.

Intussen zijn we ruim 6 jaar verder. Chatten doen we vooral op ons mobieltje, whatsapp is aardig ingeburgerd. Het blijft afhangen van het soort boek en nog wat factoren, maar ik denk dat het anno nu goed kan om je chatgesprekken vorm te geven zoals je ze ziet op je mobiel: omkaderd, ene spreker links, de andere rechts. Een stukje boekvormgeving dus. Voor een manuscript zou ik proberen het ook zo te doen, en anders op zijn minst een duidelijke mockup te maken en daar steeds naar verwijzen.

Intussen zijn we ruim 6 jaar verder. Chatten doen we vooral op ons mobieltje, whatsapp is aardig ingeburgerd. Het blijft afhangen van het soort boek en nog wat factoren, maar ik denk dat het anno nu goed kan om je chatgesprekken vorm te geven zoals je ze ziet op je mobiel: omkaderd, ene spreker links, de andere rechts. Een stukje boekvormgeving dus. Voor een manuscript zou ik proberen het ook zo te doen, en anders op zijn minst een duidelijke mockup te maken en daar steeds naar verwijzen.

Je kunt ook voor het schrijven volstaan met een ander lettertype (bijvoorbeeld een fixed-width font zoals Courier) zodat het duidelijk is dat dit op een scherm te lezen is. Vervolgens laat je het aan de uitgever over om de vormgeving te bedenken. Zo lang het maar voor jou en je proeflezers duidelijk is dat het om chat gaat, hoef je daar niet zo bar veel extra voor te doen.

Ik chat op dezelfde manier als ik praat. Maar wel iets korter.

Ik chat op dezelfde manier als ik praat. Maar wel iets korter.

Wat heeft dat te maken met de manier van opschrijven?

Dat is dus op dezelfde manier.

Dat is dus op dezelfde manier.

Volgens mij ging de vraag over hoe je in je manuscript (en eventueel in de gedrukte versie) een duidelijk onderscheid maakt tussen 'gewone' conversatie en chat. Een oplossing dus op het gebied van vormgeving of typografie. Ik betwijfel of jij vormgegeven of typografisch praat. :D

Ik praat alleen maar menselijk. Een gewone conversatie duurt bij mij langer dan een chatbericht. Zowel in een boek als in het echt.