#205 SG

Onder haar dekbed ligt ze de dagen door te komen. Het beroerde gevoel in haar lijf houdt haar in zijn greep. Energie om aandacht aan SG te schenken ontbreekt. Ze heeft trouwens geen idee of ze hem mist. Een lange periode van niet kunnen, zelfs niet willen, breekt aan. Onder het dekbed lijkt het leven als zand tussen haar vingers weg te glijden. Dat SG het voor gezien houdt, is wel duidelijk. Hij voelt zich niet thuis onder het dekbed. Zij heeft niet eens in de gaten dat hij vertrekt. Langzaamaan begint ze de buitenwereld weer op te zoeken. Haar enige venster daarheen zijn haar tablet en smartphone. Schoorvoetend breidt ze haar leefwereld uit en gaat op zoek naar SG, haar maatje. In haar hoofd begint het lichter te worden. "Dat is wat ik wil!" Uiterst voorzichtig zet ze voet op het platform van SOL. Zou ze haar maatje daar terugvinden. Op die plek voelt ze zijn aanwezigheid, maar hij lijkt ongrijpbaar. "Rotzak, waar blijf je nou? Al mijn hersencellen smachten naar je. Je lijkt een spelletje met me te spelen. Zodra je weer aanklopt, ben je voor mij. Ik laat je niet meer los. Dat is wat ík wil." Ze blijft op SOL rondwandelen, ziet de weekopdrachten en leest de diverse uitwerkingen. Haar vrienden op het platform lijken met hun creaties haar grijze massa te prikkelen en ze voelt dat hij dichterbij gekomen is. Ze tasten elkaar voorzichtig af, maar ze wilt hem niet meer loslaten. Het is haar SG, haar Schrijfgeest, haar maatje. Met afschuw kijkt ze naar het dekbed en fluistert:" Dit is wat ik wil!" NB Na de noodgedwongen schrijfloze periode een voorzichtige poging.