Ik-vorm

Moeilijk te zeggen. De een gaat voor de ik-persoon, een ander voor de derde persoon. Met de derde persoon heb je wel meer mogelijkheden, vind ik. Beide voorbeelden zijn goed. Het ligt er maar aan waar jij het beste gevoel bij hebt. Als je door verschillende tijden reist, lijkt de derde persoon me beter, tenzij de ik-persoon in alle tijden mee kan reizen.

Het grootste nadeel van de ik vorm is dat je jezelf helemaal vastlegt op één personage en zijn of haar innerlijke ervaring. Je kunt niet switchen van perspectief. Derde persoon kan net zo intiem zijn als ik-vorm maar je hebt de mogelijkheid om in verschillende scenes verschillende personages te volgen. Als kind had ik overigens nog een ander probleem met de ik-vorm, namelijk dat de hoofdpersoon het verhaal wel moest overleven. Hoe kon hij het anders navertellen? Dat haalde wat van de spanning weg. Inmiddels weet ik dat die redenatie niet hoeft te kloppen. Maar dan moet je wel een goede manier hebben om die twist (de hp sterft aan het eind) geloofwaardig te brengen.

Welke vorm je kiest is heel persoonlijk. Dat maakt niet heel veel uit, behalve dat het inderdaad minder makkelijk is om te wisselen va oogpunt. Dat gaat niet helemaal op, er zijn ook schrijvers die meerdere hoofdpersonen hebben en bij allemaal de ik-vorm gebruiken maar dan moet je wel bij elk hoofdstuk duidelijk maken wie er aan het woord is. Wat ik wel heel storend vind, is als de ik-vorm en de hij/zij-vorm door elkaar heen gebruikt word. Dat kwam ik laatst ook tegen in een boek, sommige personen vertelde zelf en andere personen vertelde de schrijver over. Dat las niet fijn. Zelf vind ik de ik-vorm prettiger lezen, ik kan me dan beter inleven in de hoofdpersoon maar ook dat is heel persoonlijk. Harry, daar heb je wel een punt met het overleven van je hoofdpersoon. Ik heb wel eens een boek gelezen waarin dat niet zo was en dat vond ik heel storend overkomen. Dat boek was wel geschreven in de TT, maar het stopte zomaar midden in een zin. Heel vreemd en ik vond dat niet fijn. Mijn favoriete schrijver (Dick Francis) schreef altijd in de ik-vorm maar bij zijn boeken vind ik dat niks aan spanning afdoen. Je weet wel dat de kans heel groot is dat de HP het boek overleeft, maar dat is vaak kantje boord en ik zit altijd vol adrenaline als ik bij het einde ben gekomen.

KarinD je hebt helemaal gelijk natuurlijk. Bovendien hoeft de ik persoon niet de hoofdpersoon te zijn. Zie bijvoorbeeld Sherlock Holmes. Dus de vraag of de HP het overleeft is niet altijd te beantwoorden op basis van het vertelperspectief. Je zegt dat sommige schrijvers meerdere ik personen gebruiken. Klopt ook. Zelf heb ik daar een hekel aan omdat het voelt als stijlbreuk. Dat is uiteraard alleen mijn persoonlijke gevoel.

Ik vind dat wisselen van ik-persoon niet heel fijn lezen. Je moet altijd goed opletten wie er aan het woord is en dat is vervelend. Voelt inderdaad als stijlbreuk. Mel Wallis de Vries was de eerste auteur waar ik dit tegenkwam. Ik moest er echt aan wennen. Lizzy, toevallig heb ik op mijn favorietenlijst een trilogie staan over een meisje dat kan tijdreizen. Die is ook volledig in de ik-vorm geschreven. Robijnrood, Smaragdgroen en Saffierblauw van Kerstin Gier.

De ik-vorm beperkt zich in perspectief inderdaad. De derde persoon geeft meer flexibiliteit. Zelf heb ik een hekel aan de alwetende verteller die in ieders hoofd kan kruipen. Het doet, voor mij, onnatuurlijk aan en herinnert me er steeds aan dat er een regisserende schrijver op de achtergrond aan de registers trekt. Of de ik-vorm de lezer beter in staat stelt zich in te leven in het verhaal/het personage betwijfel ik. Als de derde persoon zwabbert qua perspectief zal dat zo zijn, maar dan is dat de schuldige, dunkt me, niet de derde-persoonsvorm per se.

Of de ik-vorm de lezer beter in staat stelt zich in te leven in het verhaal/het personage betwijfel ik.

Ja helemaal mee eens (met het betwijfelen dan). De meeste boeken die ik lees zijn in derde persoon geschreven. De reden dat ik al dan niet meeleef met een personage heeft alles te maken met A) of het personage zich geloofwaardig en waarachtig gedraagt en B) hoe dat door de schrijver wordt beschreven.

Moeilijk te zeggen. De een gaat voor de ik-persoon, een ander voor de derde persoon. Met de derde persoon heb je wel meer mogelijkheden, vind ik. Beide voorbeelden zijn goed. Het ligt er maar aan waar jij het beste gevoel bij hebt. Als je door verschillende tijden reist, lijkt de derde persoon me beter, tenzij de ik-persoon in alle tijden mee kan reizen.

De ik-persoon reist inderdaad in alle tijden mee. Om het voor andere reacties wat makkelijker te maken : Het gaat over een kind dat zeg maar eventjes "vervloekt" wordt, en steeds in een tijdperk ( op chronologische volgorde ) wakker wordt en dan na precies 2 jaar weer verdwijnt. Telkens als ze in een andere tijd komt weet ze niet meer wat er is gebeurd in de vorige tijden, ze weet dus niet dat ze vervloekt is. Pas wanneer ze in het "nu" komt herinnert ze alles, en gaat ze ook op zoek naar haar echte ouders, en mensen die mogelijk nog in leven kunnen zijn ( tweede wereldoorlog enzo )... Hoop dat het een beetje te begrijpen is haha... Het is moeilijk om in een paar regels uit te leggen hoe alles in elkaar zet. De ik-figuur vertelt het wanneer ze op leeftijd is en in een bejaardentehuis zit, ze vertelt het dus zeg maar als in een biografie.

Welke vorm je kiest is heel persoonlijk. Dat maakt niet heel veel uit, behalve dat het inderdaad minder makkelijk is om te wisselen va oogpunt. Dat gaat niet helemaal op, er zijn ook schrijvers die meerdere hoofdpersonen hebben en bij allemaal de ik-vorm gebruiken maar dan moet je wel bij elk hoofdstuk duidelijk maken wie er aan het woord is. Wat ik wel heel storend vind, is als de ik-vorm en de hij/zij-vorm door elkaar heen gebruikt word. Dat kwam ik laatst ook tegen in een boek, sommige personen vertelde zelf en andere personen vertelde de schrijver over. Dat las niet fijn. Zelf vind ik de ik-vorm prettiger lezen, ik kan me dan beter inleven in de hoofdpersoon maar ook dat is heel persoonlijk. Harry, daar heb je wel een punt met het overleven van je hoofdpersoon. Ik heb wel eens een boek gelezen waarin dat niet zo was en dat vond ik heel storend overkomen. Dat boek was wel geschreven in de TT, maar het stopte zomaar midden in een zin. Heel vreemd en ik vond dat niet fijn. Mijn favoriete schrijver (Dick Francis) schreef altijd in de ik-vorm maar bij zijn boeken vind ik dat niks aan spanning afdoen. Je weet wel dat de kans heel groot is dat de HP het boek overleeft, maar dat is vaak kantje boord en ik zit altijd vol adrenaline als ik bij het einde ben gekomen.

Hoe de ik- en hij/zij-vorm door elkaar gebruikt worden klinkt inderdaad niet heel logisch moet ik zeggen. Dat gebeurd in mijn verhaal ook zeker niet. Over het overleven daar zit inderdaad wel wat in. Wat betreft het inleven, dat is ook een van mijn argumenten om in de ik-vorm te schrijven. Je kunt de angst en het verdriet heel goed overbrengen, vind ik.

Verder allemaal bedankt voor de antwoorden! Ik heb besloten om tóch maar in de ik-vorm door te schrijven, vooral om de reden die ik hierboven al aangaf : het inleven.