Schrijfopdracht#203 Inbraak

"Bedankt dat we mochten meerijden. Het was reuze gezellig. Komen jullie nog even binnen? Kijk, we worden verwelkomd. Het buitenlicht is al aan. Hoogstwaarschijnlijk de kat van de buren." "De deur is opengebroken!" Verbouwereerd kijk ik rond en duw de deur open. Mijn maag zit in een knoop. Door de glazen haldeur zie ik de kast waarvan de deuren openstaan. De inhoud ligt verspreid over de vloer. Ik volg het spoor door de huiskamer. Alles is doorzocht. Een fotoalbum ligt open. Dit is ziekelijk! "Moet ik de politie bellen?" "Ik doe het zelf wel." Ik neem de telefoon maar mijn handen trillen onophoudelijk. "Bel jij maar. Het lukt me niet." Terwijl we op de politie wachten ga ik naar boven. Zijn ze daar ook geweest? Mijn zoon volgt me op de voet. Het is koud. Het raam staat helemaal open. Ik knip het licht aan en zie chaos. Kleerkasten open, schabben leeggeveegd. Schuiven omgekieperd. Ik sta voor het raam en snif. "Gaat het?" "Ja." Ik neem mijn zakdoek en snuit mijn neus." Ik draai me om en doe mijn ronde verder. Ik begrijp het niet. Wie doet zoiets. "Is er iets weg?" Vraagt mijn partner als ik terug beneden kom. "De juwelen die ik van jou en van oma kreeg. Op het eerste zicht hebben ze alles mee." Waarom! Ze moeten met hun vieze handen overal afblijven! Ik griezel bij de gedachte dat ze overal aanzaten. Hoe langer ik er over nadenk hoe kwader ik word. Het wordt een slapeloze nacht. Volgens de politie is er een bende aan de gang. Er zijn die avond nog inbraken gepleegd in de buurt. Tijdens onze nachtelijke opruiming zie ik de politie enkele maal passeren. De volgende dag krijgen de kasten in de slaapkamer een poetsbeurt. Alles krijgt een nieuwe plaats.