#202 Last minute

# 202 Het geluid onder me zwelt aan, evenals het gebrom voor me. Mijn nekharen gaan overeind staan als het gebrom overgaat in gejank. Ik word naar links gesmeten, tegen de deur en vermoed een scherpe bocht. Een koude hand valt in mijn schoot. Frits! Hij ruikt naar metaal. Ik denk dat hij heeft gebloed. Waarschijnlijk is hij dood, hij heeft de hele rit gezwegen. We rijden langzamer, het hobbelt - ik word heen en weer geschud, schiet bijna van de bank. Mijn handen zijn opgezet en stijf. Touw snijdt in mijn polsen. Ik moet al heel lang plassen, sta op knappen en heb pijn in mijn blaas en buik. We staan stil. Ergens buiten de auto wordt een grendel opengeschoven, er piept en kraakt iets. We rijden stapvoets verder, gaan over een hobbeltje. Dan staan we opnieuw stil. De autodeur gaat open en wordt dichtgeslagen. Kennelijk staat het raampje ervan nog open want ik hoor voetstappen op een harde ondergrond. Een klokkend geluid klinkt boven mijn hoofd. Er drupt iets op de vloer. Een sterke geur dringt mijn neus binnen. Benzine! Ergens in de buurt klapt een deur dicht. De knal die kort daarop volgt is zo hard dat mijn oren suizen; door de luchtdruk beweegt mijn haar. Ik ruik verschroeid vlees en hoor iemand gillen, iemand met mijn stem.