Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#201 Waar is mijn Stijn?

Stijn voelde zich als een ongenode gast in een scène. Iemand die in een bioscoop zit en in de film wordt opgenomen. De laatste tijd dacht hij veel na over zijn leven. Ooit liep hij onbezorgd door zijn stad. Laat de naam van Stijn in de stad vallen, en iedereen begint over zijn eeuwige lach en humor. Dat er iets veranderd is, weten weinig mensen. Stijn wel, hij voelt het iedere dag. Wat begon als een spel om als depressieve doler door het leven te gaan, werd werkelijkheid. Het moest een klein gat in de dijk zijn, dat gedicht kon worden door zijn vinger in het gat te steken. Nu was de dijk doorgebroken, met een stroom ellende tot gevolg die niet meer te stoppen was. ‘Dat het zover heeft kunnen komen’, zei hij hardop, terwijl hij zijn beeltenis bekeek op één van de vele posters. Hij zag zijn gezicht in andere tijden. Een lach, charmant gemaakt door kleine groeven die zijn neus met zijn ogen verbonden. ‘Kijk schat, daar kon je nog lachen.’ Stijn herkende de stem van zijn vrouw. Hij hoorde haar naderen, maar durfde zich niet om te draaien. ‘Ben je ook dood?’, vroeg hij, nog altijd met zijn rug naar zijn vrouw gekeerd. ‘Wat lul jij nou?’ ‘Jij hebt me ooit The Sixth Sense laten zien. Ik ben dood. Dan zal jij dat ook wel zijn, of kan je geesten zien?’ Stijn voelde armen om zijn nek. Zijn vrouw had het luchtje op dat ze droeg op hun eerste date. Ze zoende hem in zijn nek. ‘Voor een dood iemand voel ik vrij veel’, zei Stijn. ‘Er is niks of niemand dood schat. Nog niet. Ik wil alleen die vrolijke man terug, waar ik zo verliefd op ben.’

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het spel van de depressieve doler. Ik heb het nooit gespeeld. Deed Stijn aan drugs? Met wie speelde hij het spel? Deze vragen worden opgeworpen en niet naar tevredenheid beantwoord. Depressie en paranoia spelen. Het heeft iets van Hamlet. Maar zelfs die had redenen. Waarom zegt zijn vrouw 'wat lul jij nou?' trouwens? Zijn dat echt woorden die zij gebruikt? Dat strookt niet met de laatste alinea. Maar mensen stroken wel vaker niet.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Martijn: wat een plastische vondst, die vinger in de dijk enz., om met zoiets ongrijpbaars als depressie om te gaan. nr 2 hoe je op die oude foto reageert, subtiel nr 3 voor een dood iemand voel ik vrij veel, hahaha subliem stuk, leef lekker verder

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Martijn, mooi gegeven, ik ken de film niet maar zocht even op internet. Ook leuk uitgewerkt. Ik vermoed in, of eigenlijk na, de laatste alinea een happy end. Ben ik gek op! Ja, dat 'Wat lul jij nou' kan gewoon hun eigen taal onder elkaar zijn. (hoewel het eerder klinkt als jongens/mannen onder elkaar). Maar het stoort mij niet echt.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Martijn, wat een mooi stuk heb je geschreven! Ook de metafoor vind ik prachtig. Zelf stoor ik me niet aan de 'wat lul je nou'. Ik begrijp wel dat ze vindt dat hij een beetje rare dingen zegt, zo uit het niets. Doe waar jij je als schrijver goed bij voelt: aanpassen of niet bedoel ik dan. Verder roept het stuk rondom depressie allerlei vragen bij me op: waarom of waardoor is hij depressief, hoe lang al, hoe zag zijn leven er eerst uit en hoe nu (concreet gezien)? Ik vind het niet erg dat daar nu geen antwoord op gegeven wordt. Blijf vooral lekker schrijven! :)