Opdracht #201 Preventieve aanpak

De eerste zag ik op een reclame aanplakzuil. Ik hield stomverbaasd mijn pas in en zette de boodschappentas even op de grond. Het leek als twee druppels water, sterker nog, ik wist zeker dat het een goed lijkend portret van mij was. Maar wat mij meer zorgen baarde was de tekst er onder. Vermist !!!Als iemand deze persoon zag werd hij verzocht onmiddellijk de politie te bellen. Om mij heen liep iedereen rustig langs, genietend van het lente zonnetje. Niemand die een blik wierp op de poster. Fronsend liep ik door en keek goed om me heen. Op een boom, een tiental meters verderop de zelfde poster. Ik voelde me steeds slechter op mijn gemak. Wat was er in vredesnaam aan de hand. Op een muur tegenover mij nog één. Een bus reed langs, stopte en loosde een stroom passagiers. Op de achterkant van de bus stond pontificaal mijn portret!! Sneller dan ik voor mogelijk had gehouden was ik thuis en drukte de deur achter me dicht. Mijn hart bonsde en mijn handen voelden klam. Onder het opruimen van de boodschappen dacht ik na en tien minuten later wist ik wat ik moest doen. ' Politie, waar kan ik u mee helpen?' Ik schraapte mijn keel.' U spreekt met Laarman, Abel Laarman. Ik denk dat er sprake is van een misverstand.' Ik slikte en barstte toen uit.' In de hele stad hangen vermist posters met mijn gezicht erop. Ik wil weten wat dit te betekenen heeft.' ' Blijft u even aan de lijn.' Wat volgde was een geruis en flarden van stemmen op de lijn totdat ik opeens een diepe zucht hoorde. Mijn maag voelde hol en een rilling liep over mijn rug. ' Mijnheer Laarman,'klonk een afgemeten stem.' Verstandig van u dat u uzelf aangeeft. Ik verwacht u binnen een half uur op het bureau. ' ' Ja, maar ik...' De verbinding was met een metalige klik verbroken. Alles duizelde om me heen. Wat zou er gebeuren als ik niet kwam opdagen? Kwamen ze me dan halen? Deze hele situatie had iets kafkaiaans. De man tegenover mij keek me aan over de rand van zijn brillenglazen. Om zijn smalle lippen speelde een dunne glimlach. ' U wilt natuurlijk weten wat dit heeft te betekenen. We hebben bewust gekozen voor een vermist aanpak. Daar schrikken de mensen niet zo van als een gezocht poster. En het werkt perfect, vind u niet ?' ' Waar heeft u het in godsnaam over, wat bedoelt u.' Mijn stem sloeg over van de zenuwen.' Ik kom hier uit mezelf, en...' Hij klapte zacht lachend in zijn handen.' Perfect..hadden we u moeten halen, had dat weer de nodige problemen gegeven. Oproer, samenscholingen...u snapt het wel.' Hij kwam overeind en opende de deur voor twee agenten. ' Onze nieuwe software heeft u gecategoriseerd als dader van een ernstig misdrijf.' Ik kwam overeind uit mijn stoel en boog mij naar voren.' Wat zegt u..ik snap hier steeds minder van. ' Hij nam zijn bril af.' U hoort me goed. U wordt preventief aangehouden op verdenking van het gaan plegen van een ernstig misdrijf.' Met een brul van woede sprong ik over het bureau en legde mijn handen om zijn dunne kippennek. Mijn gezicht was rood van woede en mijn handen knepen steeds strakker en strakker. Tot mijn voldoening puilden zijn ogen en tong uit. Zijn gespartel werd snel minder en toen het de agenten eindelijk lukte hem los te krijgen lag hij levenloos achter zijn bureau. En opeens realiseerde ik me wat ik had gedaan.