#198 -Vluchten voor de werkelijkheid

 19 juni 2018 - 17:01
Een donkerblauwe auto houdt stil voor mijn huis. Drie personen stappen uit, lopen over het grind en bellen aan. Ik ben niet thuis; ik sta hier op veilige afstand zo’n drie huizen verder. En dan te bedenken, dat ik ook thuis had kunnen komen op het moment dat zij aan kwamen rijden. Veilig van onder de paraplu zie ik hoe de heren even later naar de auto terug lopen. Autoportieren slaan achter hen dicht. Ik slaak een zucht van verlichting. Gelukkig, het zaakje hoepelt weer op. Bob trekt ongeduldig aan zijn riem. Hij wil nu wel eens naar huis, maar ik niet. Nog niet. En als ze niet gauw wegrijden, nog lang niet. Schichtig kijk ik om mij heen. Kan ik mij dan nergens verstoppen? Geen heg, geen struiken, alleen een gft-container. Daarachter dan maar. Voorzichtig dichterbij komend ontwaar ik achter het stuur een gedaante. De man zit te schrijven. Waarschijnlijk het briefje, dat hij straks in de brievenbus achter laat. De ander er naast heeft een mobieltje aan zijn oor. Hij belt natuurlijk mijn nummer in de hoop dat ik opneem. Ik zie twee manspersonen, maar waar is de derde? Ik kom tot de verschrikkelijke ontdekking, dat deze nergens te bekennen is. Plotseling komt de auto in beweging. In paniek draai ik mij om en wil wegrennen. Bob springt uitgelaten tegen mij op. Ik verlies mijn evenwicht en de paraplu valt uit mijn hand verder hobbelend over de stoeptegels. Iemand hijst me overeind. Een mannenstem boven mijn hoofd noemt mijn naam en duwt een enveloppe in mijn hand. “In naam der Koning der Nederlanden” staat er op gedrukt. Beduusd kijk ik hem na. De aanmaning is een dwangbevel geworden. Vluchten heeft geen zin meer. Maar waar ben ik nu toch zo bang voor geweest? N.B: voor de goede orde: "Werkelijkheid" is natuurlijk niet mijn werkelijkheid, maar ik denk dat niemand het moeilijk vindt om zich te verplaatsen in zo'n situatie.

Geen afbeelding
PeterFD

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2018 - 18:04
Edith: knoop in mijn maag bij het lezen dat die auto donkerblauw was pakte mij meteen drie huizenblokken is wel erg ver om dit nog te kunnen observeren, misschien 'blokken' schrappen? dat ik ook thuis HAD kunnen komen kijk 's naar de eerste en laatste zin in dit fragment: Autoportieren slaan achter hen dicht. Ik slaak een zucht van verlichting. Gelukkig, het zaakje hoepelt weer op. Bob trekt ongeduldig aan zijn riem. Hij wil nu wel eens naar huis, maar ik niet. Nog niet. En als ze niet gauw in de auto stappen en even verder slaan weer de portieren dicht, er klopt volgens mij niks in de voortgang het gevoel in dit stuk is heel herkenbaar/invoelbaar weergegeven

19 juni 2018 - 18:17
Ja, misschien heb je gelijk. drie huizenblokken van zo'n vier huizen per blok, dan mag je wel de ogen van een -was het niet -havik hebben. Dom van mij. "had" inderdaad vergeten (weer) in te voegen. Ik herschrijf zo vaak, dat de originele tekst soms verloren gaat. Je hebt volkomen gelijk PeterFD. Ik zat hier bijna hardop te lachen. E is hier flink wat misgegaan met knippen, plakken passen en meten. Zal het absoluut moeten verbeteren (maar nu even geen tijd --vanavond) Dank je voor het oplettende lezen!!! Had je een knoop in je maag vanwege de situatie of vanwege alle fouten die je tegenkwam ? (grapje) (Maar wat betreft de inhoud : pakt het verhaal je wel? Is het wel iets voor een vlucht-onderwerp?)

Geen afbeelding
PeterFD

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2018 - 22:26
Edith: is verbeterd die knoop in mijn maag was vanwege de inhoud, inderdaad je verhaal pakte mij al met de blauwe auto en de blauwe envelop later je inspiratie komt van het thema vluchten dus oké, maar dat mag de coach zeggen

19 juni 2018 - 23:14
Ik geloof niet, dat ik een "blauwe" enveloppe noemde, maar ik begrijp heel goed die associatie. Was eigenlijk zonder te noemen, de bedoeling. Geloof het of niet, maar jouw 'knoop in de maag" is voor mij een bevestiging, dat het verhaal pakkend genoeg geschreven is. Dank voor je terugkomst en reactie!!

Geen afbeelding
Levina Levja

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juni 2018 - 9:16
De neiging om juist voor de werkelijkheid te vluchten hebben we allemaal wel eens. Ik in ieder geval. Het verbaast mij wel dat die man je kent, dat vind ik misschien nog wel het meest griezelig aan het verhaal. Hoewel in deze digitale wereld is niets meer onbekend.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juni 2018 - 15:07
Erg spannend, drie mannen voor de deur met een brief tijdens een regenachtige middag? De laatste twee zinnen zijn er denk ik vanwege de lengte als uitleg en snelle afronding neergepend. Van mij zou het mogen eindigen met 'Beduusd kijk ik hem na.' De rest voelt aan als uitleg en is in een andere toon dan het andere deel van het verhaal. Goede scène voor in een langer verhaal. Het lijkt me evident dat we te maken hebben met iemand met de neiging tot vluchten. Hij of zij gaat de confrontatie niet aan en betaalt zijn schulden ook niet.

20 juni 2018 - 15:14
@Levina Levja ; Dank je voor je bezoek en reactie. En nee, je hebt gelijk : in de digitale wereld is nauwelijks met sprake van enige privacy. Bovendien : de aanmaning was omgezet in een dwangbevel. Groot kans, dat de HP de deur dus al eens geopend heeft voor deze deurwaarder (s)? Gelukkig nooit meegemaakt, dat ik moest vluchten. Maar ik lees weleens over gevallen en kan me er goed in verplaatsen, in de angst van de mensen.

20 juni 2018 - 15:34
Dag @Odile : Dank je voor je beoordeling. Dat waardeer ik, na enkele inzendingen geen reactie van de redactie te hebben ontvangen. -Komen die laatste twee zinnen werkelijk zo over? (een uitleg in een snelle afronding) l Ik wilde er alleen maar mee duidelijk maken, dat de HP in een vlaag van angst voor het onbekende (tenslotte, dat is het gevolg?) weg wilde rennen. -Mijn HP is niet iemand met achtervolgingswaanzin, alhoewel herinneringen, aanmaningen en tenslotte dwangbevelen de meeste mensen wel neurotisch zouden maken denk ik. Vooral als ze het geld niet hebben om die dingen te betalen. Kosten worden immers ook steeds hoger (boetes, rente) -Ik wilde hier zeker geen (voor)oordeel neerzetten, eerder de wanhoop van de HP benadrukken. De tegenstelling schetsen van de officiële instantie (donkerblauwe auto, heren, alles correct en in de plooi en keurig (zelfs als iemand op de grond ligt) tegenover het individu. (één brok zenuwen) -je schrijft: Het lijkt me evident dat we te maken hebben met iemand met de neiging tot vluchten. (Nee, dus, eigenlijk niet. gewoon op het moment niet wetend wat te doen en dus maar op de vlucht slaan) -en zich dus achteraf afvragen waarvoor zij eigenlijk zo bang was geweest.