#195 Temperatuurleed

Het is al een paar weken warm voor de tijd van het jaar. De warmst gemeten nacht ooit was vannacht geweest, zo vertelde de nieuwslezer vanmorgen. Een prima nacht om buiten door te brengen. Vanuit het raam kijkt hij naar het geplette gras, de plek waar ze het grootste gedeelte van de nacht hebben doorgebracht. Nog nooit had hij het zo heet gehad, zowel overdag als ’s nachts. Het komt absoluut niet alleen door die belachelijk hoge temperaturen. De gedachte hieraan maakt opnieuw veel in hem los. Hij merkt het direct in zijn hoofd, maar ook in zijn lijf. Zijn hart maakt sprongen, vaker dan gezond is. Nauwelijks herkent hij bij zichzelf de hevige gevoelens, verlangens en gedachten die steeds opspelen als hij met haar is. Alles om hem heen lijkt ver weg, de waas lijkt oneindig. Ze is al een tijdje weg, waarschijnlijk is het op dit tijdstip nog druk ook. Ze zou alleen wat broodjes halen toch? Hij realiseert zich dat hij niet eens weet waar ze naartoe is gegaan. Had ze het over de bakker of de supermarkt gehad? Door de waas in zijn hoofd kan hij het niet meer bedenken. Het zweet breekt hem plotseling uit, terwijl hij niet eens precies weet waarom. Je zou kunnen zeggen dat het een voorgevoel is. Hij zoekt zijn telefoon en portemonnee. Het enige wat hij vindt is een briefje. De kilte die volgt drukt alle warmte in één klap uit de kamer en uit zijn hart. Hij heeft het ijskoud.