#195 - Oververhit

Pareldruppeltjes lopen over zijn voorhoofd en zijn nette blouse begint zich vast te zuigen aan zijn rug. Met een onhandige beweging trekt hij de stof los en wappert er wat mee. In zijn werkruimte staan meer dan vijftig computers als kleine verwarmingen bij te dragen aan de zomerhitte. Zijn oogleden worden zwaar en zijn zachte polssteun ziet er waanzinnig aantrekkelijk uit. Het kost al zijn wilskracht om zijn hoofd niet ten ruste te leggen. Hij schrikt wakker, het kantoor is verlaten. Hij plukt een geel memoblaadje van zijn wang. ‘Rust zacht’ staat er op. Gegeneerd staat hij op om zijn spullen te pakken en het pand te verlaten. Wat zullen ze gelachen hebben, zijn collega’s, alweer. Voor hij vertrekt bezoekt hij nog even het toilet om een plens water in zijn gezicht te gooien. Een vreemd geluid doet hem verstijven. Voorzichtig draait hij zich om en rukt de deur open en begint te schreeuwen. Twee half ontklede collega’s schreeuwen terug alsof het een wedstrijd is. Nog geen minuut later staat de portier ze alle drie met open mond aan te staren en roept: “Wat zullen we nou krijgen?”. De betrapte mannen mompelen excuses en maken zich uit de voeten. “Hoe krijg je het verzonnen met deze temperaturen?” vraagt de portier aan hem. “Lekkere collega’s heb jij. En nou maken dat je weg komt!” Verwonderd over het einde van zijn werkdag slentert hij naar huis. De zon heeft zich verstopt achter de hoge gebouwen. De wind die hij normaal zo verfoeit geeft hem waar hij naar verlangd heeft. Een voorzichtige glimlach ontstaat op zijn gezicht. Het voorval kan hem nog goed van pas komen.