Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#195 Ongelovige Thomas

 25 mei 2018 - 22:01
‘Kijk hoe stevig het is!’ roept Thomas en hij staat al op het ijs. In het midden van het bevroren meertje is een wak. ‘Kom terug Thomas, ‘t is gevaarlijk.’ Thomas’ wangen zijn rood. Zijn vingers tintelen. ‘Echt niet! Dat wak is gemaakt voor de eenden mama, ik ga ze mijn boterham geven.’ Hij loopt naar het wak, het ijs kraakt en scheurt onder zijn voeten. Thomas lacht en springt over de scheuren heen. Daar krijgt hij het lekker warm van. Zijn linkerbeen glijdt onder zijn lijf vandaan. Zijn rechterbeen plaatst hij zo stevig op het ijs dat hij er doorheen stampt. Water bijt gemeen door zijn spijkerbroek in zijn been en kruipt gloeiendkoud om de rest van zijn lichaam heen. Wanhopig beweegt hij zijn ledematen richting de oever. Hij rilt, hij klappertandt, hapt naar adem, slikt ijskoud water. Een grote gebronsde man doemt voor hem op. Hij draagt een lendendoek. Er is vuur om hem heen. ‘Wie ben jij?’ vraagt Thomas. ‘Ik ben meneer Tan, Thomas. Simon Anton Tan om precies te zijn.’ ‘Kan ik wat dichterbij komen, meneer Tan? Ik heb het zó koud.’ Meneer Tan buldert van het lachen en reikt hem zijn hand. Aan het uiteinde van de arm van meneer Tan zitten hoeven. Tom pakt een hoef vast, het brandt zijn vingers! Meneer Tan blijft zijn diepe donkere lach lachen. Hete tranen stromen over Toms wangen. Zweet stroomt uit al zijn poriën. Een arm om zijn buik trekt hem weg van de hoef. Meneer Tan stopt met lachen. ‘Laat hem los, hij is van mij. Had hij maar beter moeten luisteren, deze ongelovige.’ Het vuur achter hem dooft, meneer Tan wordt alsmaar kleiner terwijl de arm Thomas wegtrekt. ‘Mama? Mama … ik heb het zo koud. Waar is mijn boterham?’

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 mei 2018 - 22:18
Stella M, Goed en origineel, en onverwacht! even een stijldingetje
Zijn rechterbeen plaatst hij stevig op het ijs, zo stevig dat hij er doorheen stampt.
zo'n herhaling(stevig) vertraagt en dat is hier nou juist niet nodig: Zijn rechterbeen plaatst hij zo stevig op het ijs dat hij er doorheen stampt.
Wanhopig beweegt hij zijn ledematen richting de oever.
dat synoniem, ledematen, komt wat geforceerd over. Houd het eenvoudig, vind ik. 'Wanhopig beweegt hij zich naar de oever' zegt het precies.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 mei 2018 - 22:28
Stella M, Goed en origineel, en onverwacht! even een stijldingetje
Zijn rechterbeen plaatst hij stevig op het ijs, zo stevig dat hij er doorheen stampt.
zo'n herhaling(stevig) vertraagt en dat is hier nou juist niet nodig: Zijn rechterbeen plaatst hij zo stevig op het ijs dat hij er doorheen stampt.
Dank je Jan, hier ga ik wat aan doen.
Wanhopig beweegt hij zijn ledematen richting de oever.
dat synoniem, ledematen, komt wat geforceerd over. Houd het eenvoudig, vind ik. 'Wanhopig beweegt hij zich naar de oever' zegt het precies.
Hier wil ik laten zien dat hij daadwerkelijk met zijn ledematen aan het bewegen is. Hij komt niet bij de oever, hij zakt omlaag. Als ik hem in zijn geheel naar de oever zou laten bewegen zou dat impliceren dat hij er ook komt, en dat is niet zo. Dank je wel voor je compliment, daar ben ik blij mee!

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2018 - 11:52
IJzingwekkend goed. Tijdens het lezen kreeg ik kippenvel, terwijl de temperatuur zomers is.
Dank je wel Levina. Mocht je het nog heet krijgen vandaag dan weet je wat je kunt doen om af te koelen :).

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2018 - 12:08
Hoi Stella, sorry, maar ik zal vandaag de partypooper zijn. Ik vind het geen geloofwaardig verhaal. Ik kan me niet voorstellen dat kinderen van die leeftijd, ook al is het onbewust, zo'n voorstelling hebben van het hiernamaals, laat staan eentje met een S.A.Tan als duivel. Maar goed, dan ziet hij zijn moeder weer. Dat moet een enorme opluchting zijn. En dan vraagt hij naar zijn boterham??

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2018 - 13:19
Hoi Stella, sorry, maar ik zal vandaag de partypooper zijn. Ik vind het geen geloofwaardig verhaal. Ik kan me niet voorstellen dat kinderen van die leeftijd, ook al is het onbewust, zo'n voorstelling hebben van het hiernamaals, laat staan eentje met een S.A.Tan als duivel. Maar goed, dan ziet hij zijn moeder weer. Dat moet een enorme opluchting zijn. En dan vraagt hij naar zijn boterham??
Hallo Bart Snel, Het verhaal is geschreven vanuit de alwetende verteller. En die alwetende verteller, die weet alles. Thomas weet niet zoveel, die ondergaat het. Waarschijnlijk houdt hij er een Post Traumatisch Stress Syndroom aan over, wat in zijn middelbare leeftijdsfase gediagnostiseerd wordt als blijkt dat hij paniekaanvallen krijgt bij het gezellig met zijn vrouw op de bank naar Netflix kijken. Via hypnosetherapie komt men erachter wat er gebeurd is. Zijn moeder vertelt het hem niet en die is tegen die tijd allang dood, dit vreselijke geheim heeft ze meegenomen in haar graf. Thomas is is in dit verhaal alleen maar bezig met het voeren van de eendjes. En zelfs dat is fictie. Tot zover de uitleg. Ik ben blij met je kritische blik. Zelf leg ik ook weleens iets weg onder het mompelen van 'ja hoor, daar geloof ik helemaal niets van' en dat soort dingen. Dat is heel persoonlijk.

Profile picture for user Tilma
Tilma

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2018 - 21:08
Ik deel die persoonlijke mening van Bart wel. Heel even dacht ik dat er een soort vrouw Holle dingetje gaande was met een onderwater Surinamer. Lekker David Lynchig. Maar met de duivel als verleidelijke warmtebron waar je dan toch je vingers aan brandt, vind ik het minder leuk. Ik ben wél geïnteresseerd in die Netflix kijker die hypnose therapie ondergaat.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2018 - 23:33
Ik deel die persoonlijke mening van Bart wel. Heel even dacht ik dat er een soort vrouw Holle dingetje gaande was met een onderwater Surinamer. Lekker David Lynchig. Maar met de duivel als verleidelijke warmtebron waar je dan toch je vingers aan brandt, vind ik het minder leuk.
Jammer, Tilma, dat je het niet leuk vindt. Ja, dat kan gebeuren. Wel fijn dat je de moeite nam het te lezen.
Ik ben wél geïnteresseerd in die Netflix kijker die hypnose therapie ondergaat.
Maar dát, lieve kinderen, is weer een heel ander verhaal ...

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2018 - 23:03
Hoi Stella, mooi verhaal over warm en koud, en gelukkig loopt het goed af. De reputatie van moeders is gered, zij die haar kroost voor al het kwaad weet te behoeden. Jammer dat je die reputatie in #6 onderuit schoffelt... ;)

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 mei 2018 - 10:15
Ik heb jouw verhaal graag gelezen en vind die S.A. Tan erg grappig gevonden. Kinderen worden regelmatig onderschat, ook in hun voorstelling van de werkelijkheid. Het is in ieder geval een origineel verhaal.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 mei 2018 - 18:31
Hoi Stella, mooi verhaal over warm en koud, en gelukkig loopt het goed af. De reputatie van moeders is gered, zij die haar kroost voor al het kwaad weet te behoeden. Jammer dat je die reputatie in #6 onderuit schoffelt... ;)
Ze heeft er een hele goede reden voor Ton. Ze is een lieverd.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 mei 2018 - 18:35
Ik mis de duif
Ik krijg hier een beetje een dubbel gevoel bij, kat. En alleen omdat het zo'n vervelend type is (de Duif) vertel ik je dat, omdat ik hem ook miste, hij gisteren en vandaag een plekje heeft gekregen in de UKV-facebookgroep van Schrijven Online. De verhaaltjes staan ook op mijn webpagina, maar ik weet niet of ik dat hier mag verklappen.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 mei 2018 - 18:38
Haha, ik vind het vervolg van je verhaal nog veel grappiger. Maar ik kon het wel waarderen, graag gelezen.
Ik heb het hoofdzakelijke verhaal niet grappig willen schrijven. Fijn dat dat redelijk gelukt is en dat jij het graag las!

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 mei 2018 - 18:43
Ik heb jouw verhaal graag gelezen en vind die S.A. Tan erg grappig gevonden. Kinderen worden regelmatig onderschat, ook in hun voorstelling van de werkelijkheid. Het is in ieder geval een origineel verhaal.
'Voorstelling van de werkelijkheid', daar dacht ik even over na. Hebben we niet allemaal onze eigen voorstelling van een werkelijkheid? Ik las ergens dat we eigenlijk helemaal niet bestaan. Niet dat ik dat geloof, maar het is een interessant gegeven. Kinderen verbazen me regelmatig op allerlei vlakken. Het zijn net mensen. Dank je wel voor je positieve feedback.

Geen afbeelding
PeterFD

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2018 - 0:04
Jammer dat het kind (kinderen in het algemeen) wordt onderschat en fijn dat sommigen het verhaal wel een kans geven. Bedenk dat kinderen vanaf 8 jaar verschil beginnen te zien tussen fantasie en werkelijkheid, en tieners er jaren over doen om tussen zwart en wit de nuance beginnen te zien. Kijk naar de kinderliteratuur. Dit verhaal is realistisch, de fantasie is realistisch, goed verteld. Vind ik.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2018 - 9:51
Het ene kind is ook het andere niet. De leeftijden die je noemt, Peter, kloppen wel maar zijn gemiddelden. Er zitten kinderen bij die vroeger en verder denken dan anderen. Met zo'n verhaal als dit moet je mikken op een publiek dat voorlijk is.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2018 - 10:24
Kinderen kunnen, tot aan een bepaalde leeftijd, excessieve gebeurtenissen onbevooroordeeld absorberen en na het registreren ervan gewoon doorgaan met waar ze mee bezig waren. Woorden als onbevangen, gefocust en onbewust keuzes maken (ik vind dat niet en dit nu wel belangrijk) komen in me op om die te projecteren op het nog onaangetaste brein van kinderen. Iets wat meespeelde in het schrijven van dit verhaaltje.

Geen afbeelding
PeterFD

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2018 - 10:53
even een ander gegeven: de Dik Trom leeftijd heette altijd 9 jaar te zijn, nu horen we bij museum Het Schooltje van Dik Trom van moeders die eruit voorlezen aan veel jongere kinderen, daarom zeg ik ook dat dit kind en kinderen in het algemeen niet onderschat moeten worden.