#193 De Sadist

Deze sadist is geen traan waard. Levensecht beschreven.

Deze sadist is geen traan waard. Levensecht beschreven.

En dan te bedenken dat ik een groot dierenliefhebber ben en een dier geen haar of veer zou krenken. Voor dit fragment heb ik me 'ingeleefd' in een dierenbeul. Ik moet er niet aan denken om zelf dergelijke walgelijkheden met dieren uit te halen.

Mijn maag draait zich om, wat een afschuwelijk man. Wat dat betreft heb je het goed geschreven.

wat een afschuwelijk man. .

Ja. Ik dacht: laat ik eens iemand beschrijven wiens gedrag ik verafschuw.

Knap dat je iets beschrijft wat je zelf verafschuwt. Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat iemand van de sadist zou kunnen houden en al helemaal niet dat je dat allemaal ziet gebeuren en nog wil blijven bij hem.

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat iemand van de sadist zou kunnen houden en al helemaal niet dat je dat allemaal ziet gebeuren en nog wil blijven bij hem.

Vergis je niet, het is bijna onmogelijk om een psychopaat te herkennen. Zeker als je hem adoreert en houdt van de persoon die hij voorwendt te zijn. Lex fantaseerde 'alleen maar' over wat hij met dieren zou kunnen uithalen. De enige demonstratie van zijn 'kunnen' was met die spin in de magnetron.

Brr, vreselijk mens. Ik vind het goed geschreven, als je me begrijpt. Eén ding. Is het feit dat hij haar verlaat relevant voor zijn sadisme? Tot 'Lex lachte smalend' had ik een ander beeld van je verhaal. Dus vanwaar komt die plotse gedachte dat ze met een sadist samenwoont? Of moet het geïmpliceerd zijn dat zijn nieuwe vlam ook een sadiste is? Kunnen ze lekker samen ...? Kille, spottend en smalend vind ik zelfs niet nodig. De speldepuntjes zijn voldoende. En Lex lacht, voel ik als lezer wel aan dat het onaangenaam is. En nee, beschrijf me niet wat ie met Kareltje heeft gedaan. Daar wil ik niet aan denken. :crybaby:

Eén ding. Is het feit dat hij haar verlaat relevant voor zijn sadisme?

Je hebt een punt. Lex heeft Laura al die jaren op subtiele wijze psychisch mishandeld en voorgelogen, maar dat besefte ze niet.

Kille, spottend en smalend vind ik zelfs niet nodig.

Dat is een kwestie van smaak.

Spannend stuk. Mooi hoe je een indruk geeft van het gedrag van een psychopaat. IJskoud, keihard, idd sadistisch. Twee kleine dingetjes vallen me op: "Laura besefte nog steeds niet hoe wreed Lex was toen hij twee maanden geleden een spin in de magnetron had gezet." Ik zou het woordje 'toen" hier veranderen in 'tot'. Dat moment lijkt me namelijk de ommekeer voor Laura. "Het vogeltje begon angstig te schreeuwen." Ik heb zelf een parkietje en de herrie die hij af en toe maakt zou ik niet als schreeuwen beschrijven. Daarbij is het zo dat juist als hij zich prettig voelt hij veel herrie maakt ; als hij bang is gaat hij echter vooral fladderen en opgewonden bewegen. Misschien heb je hier iets aan? Hoe dan ook: ik hoop dat hij Laura inderdaad laat gaan als 'prooi'.

Het verhaal kan nog alle kanten op. Misschien heeft Lex wel een tweelingbroer en heeft ze zich toch niet zo in hem vergist. ;) Je zet overtuigend een sadist neer d.m.v. de voorbeelden. :thumbsup: Omdat ik als lezer beide personages hun 'gedachten' kan lezen vraag ik me af of het verhaal niet sterker wordt als je vanuit 1 perspectief schrijft. :?

Interessant verhaal! Zelf zie ik, net als @marlie niet echt de link tussen de scheiding en het sadisme. Het verhaal zou misschien zelfs spannender of dynamischer worden wanneer Laura om de een of andere reden zou worden gedwongen om bij hem te blijven. Liefde versus sadisme.

‘Ik ga vandaag bij je weg.’

Ik vind deze zin een beetje overbodig. Hij past niet bij het karakter van Lex, het is in die situatie niet logisch dat Lex dit nog eens duidelijk moet maken aan Laura en zonder deze zin is het voor de lezer ook al vrij snel duidelijk dat het om een scheiding ging (waarvoor lof). @marlie noemt ook enkele bijvoeglijke naamwoorden. Ik ben het met haar eens. Jij zegt dat dit een kwestie van smaak is, maar grotendeels is dit niet zo. Wanneer een lezer een tekst leest, wilt hij zelf op reis gaan, zelf het verhaal beleven. Het is niet aan de schrijver om een bepaalde emotie aan de personages op te leggen. Je kunt de personages beschrijven, waaruit de lezer een emotie kan afleiden. Show, don't tell, een belangrijk principe in het schrijven. Ik hoop dat je hier wat mee kunt, ik heb het met plezier gelezen!

gedurfd ingeleefd in karakter dat je nadrukkelijk zelf niet wilt zijn Mike: dit zal ik in gedachten houden: Het is niet aan de schrijver om een bepaalde emotie aan de personages op te leggen. Je kunt de personages beschrijven, waaruit de lezer een emotie kan afleiden. Commentaar van meelezers van mijn roman is juist dat ik meer emotionele uitingen moet laten zien en beschrijvingen omzetten in dialoog, goed om dit advies daarbij als check te hanteren, denk ik

Twee kleine dingetjes vallen me op: "Laura besefte nog steeds niet hoe wreed Lex was toen hij twee maanden geleden een spin in de magnetron had gezet." Ik zou het woordje 'toen" hier veranderen in 'tot'. Dat moment lijkt me namelijk de ommekeer voor Laura.

Dank voor je reactie. Als ik het woord 'toen' vervang door het woord 'tot' krijgt de zin een andere betekenis.

"Het vogeltje begon angstig te schreeuwen." Ik heb zelf een parkietje en de herrie die hij af en toe maakt zou ik niet als schreeuwen beschrijven.

Ik heb zelf enkele zeer tamme grasparkieten in een grote volière, maar moet jij eens komen luisteren hoe ze schreeuwen (krijsen) als ze om de een of andere reden moeten worden vastgepakt. ;-)

‘Ik ga vandaag bij je weg.’

Ik vind deze zin een beetje overbodig. Hij past niet bij het karakter van Lex, het is in die situatie niet logisch dat Lex dit nog eens duidelijk moet maken aan Laura en zonder deze zin is het voor de lezer ook al vrij snel duidelijk dat het om een scheiding ging (waarvoor lof). @marlie noemt ook enkele bijvoeglijke naamwoorden. Ik ben het met haar eens. Jij zegt dat dit een kwestie van smaak is, maar grotendeels is dit niet zo. Wanneer een lezer een tekst leest, wilt hij zelf op reis gaan, zelf het verhaal beleven. Het is niet aan de schrijver om een bepaalde emotie aan de personages op te leggen. Je kunt de personages beschrijven, waaruit de lezer een emotie kan afleiden. show, don't tell, een belangrijk principe in het schrijven.

Bedankt voor je compliment! De zin 'Ik ga vandaag bij je weg.' is inderdaad overbodig. Wat betreft de bijvoeglijke naamwoorden blijf ik bij mijn mening, hoewel ik uiteraard weet dat je hiermee niet moet overdrijven. Het fragmentje 'De Sadist' komt helemaal niet uit een bestaand verhaal. Ik weet zelf niet eens hoe het afloopt omdat het een uit de mouw geschud stukje tekst is. ;-) In ander werk combineer ik bijvoeglijke naamwoorden met 'Show, don't tell'. 'Een beetje van dit en een beetje van dat'.

Omdat ik als lezer beide personages hun 'gedachten' kan lezen vraag ik me af of het verhaal niet sterker wordt als je vanuit 1 perspectief schrijft. :?

Het vertelperspectief ligt bij Laura, bij één persoon. "Lex vroeg zich vaak af hoe het zou zijn om een muis in een jampotje vol water te stoppen. Of hoe het zou voelen om de pootjes van een merel af te knippen." Lex vroeg zich deze afgrijselijke dingen hardop pratend af (met een gemene trek om zijn mond), daarom wist Laura dit. Ook jij bedankt voor je reactie!

gedurfd ingeleefd in karakter dat je nadrukkelijk zelf niet wilt zijn

Ja, voordat je het weet, staan er mensen bij je op de stoep om je bij de kraag te grijpen en je te vertellen dat je een grote schurk bent. ;-) O jee, vijf keer het woord 'je' in één zin.

Ik heb voor de aardigheid een tweede versie van het fragment geschreven. ;) Omdat ik het niet voor elkaar kreeg om deze onder de eerste versie te plaatsen (ik kon geen 'knopje' vinden) zet ik hem hier maar neer. Hopelijk is dat geen bezwaar. Eigenlijk is het al een beetje een 'oudbakken' topic, maar ik kon het niet laten. De Sadist ‘Hoelang ken je haar al?’ vroeg Laura met een snik in haar stem. De tranen stroomden over haar wangen. ‘Dat gaat je niets aan,’ zei Lex. De pupillen in zijn felblauwe ogen waren net speldenpuntjes. ‘Ga je vandaag naar haar toe?’ fluisterde Laura. ‘Waar woont ze?’ Lex grijnsde en leek te genieten van haar verdriet. Laura was verbijsterd. Hoe is het mogelijk dat ze nu pas inzag dat ze negen jaar met een sadist had samengewoond. Zijn fantasieën over wat hij met dieren zou doen, had ze in haar blinde liefde al die tijd als morbide grapjes beschouwd. Wat was ze ongelofelijk naïef. Lex sprak er vaak over hoe het zou zijn om een muis in een jampotje vol water te stoppen. Of hoe het zou voelen om de pootjes van een merel af te knippen. ‘Geintje!’ zei hij dan. Laura besefte nog steeds niet hoe wreed Lex was toen hij twee maanden geleden een spin in de magnetron had gezet. Ze had er huiverend naar gekeken. Door haar gespreide vingers, net als een kind. Lex greep het grasparkietje dat op haar schouder zat, propte het in een doosje en schudde ermee. Het vogeltje begon angstig te schreeuwen. ‘Laat hem eruit!’ gilde Laura. Ze vloog Lex aan, maar hij was te sterk voor haar. ‘Ik neem dat mormel mee,’ snauwde hij. ‘Ik bel je wel om je te vertellen wat ik met die smerige vogel ga doen.’ Laura snikte en beefde van ellende. ‘Wat ben je met Kareltje van plan?’ Lex beende schaterend naar de deur en draaide zich op de drempel nog één keer om. ‘Jank niet zo stom, sentimentele trut.’ Laura zakte gebroken op de plavuizen. Een paar uur later klonk de ringtone van haar iPhone. Zachtjes jammerend staarde ze naar het schermpje. Lex! Ze kreeg het ijskoud.

Lang genoeg geleden om deze versie als nieuw te lezen. Je wilt commentaar. Ik zou het hier en daar wat sterker willen maken. Een paar voorbeelden: citaat: ‘Hoelang ken je haar al?’ vroeg Laura met een snik in haar stem. De tranen stroomden over haar wangen. met een snik in haar stem wordt gezegd van een zangeres die probeert een liedtekst over te brengen, Laura is ten einde raad: 'Hoe lang ken je haar al?' Laura greep zich aan hem vast, golven tranen stroomden uit haar gezwollen ogen en neus. zoiets bijvoorbeeld de volgende zin is uitermate tam, gezien de situatie: ‘Dat gaat je niets aan,’ zei Lex. De pupillen in zijn felblauwe ogen waren net speldenpuntjes. als haar blik vertroebeld wordt door de tranenvloed lijkt het mij onwaarschijnlijk dat zij tot de koele observatie in staat is dat Lex' pupillen verkleind zijn tot speldenpuntjes, bovendien betwijfel ik of dat fysiologisch mogelijk is, bedoelde je speldenknopjes? een suggestie: Lex duwde haar beheerst van zich af. Laura zag een koude glans in zijn felblauwe ogen. 'Dat gaat je niets aan.' in deze zin het woordje 'inzag' Hoe is het mogelijk dat ze nu pas inzag inzag is een rustig proces van waarnemingen en overwegingen, zoek een ander woord dat past bij de explosieve situatie, bijv. daagde, het was als een klap in haar gezicht, de plotselinge realisatie, kijk maar, in geen geval een cliche zoals donderklap bij heldere hemel de voorbeelden van sadisme zijn herinneringen waar heel af en toe een bijvoeglijk nw in kan zoals afschuwelijk, weerzinwekkend, haar maag verkrampte o.i.d. het slot is prima, alleen zou ik Lex! vervangen door Kareltje! want ik neem aan dat op het plaatje te zien is wat Lex met haar troetelparkiet heeft gedaan prima opzet voor een griezelverhaal waar wat mij betreft best wat meer expressie in mag maar blijf bij jezelf, het is jouw tekst

Hartelijk dank voor je reactie!

golven tranen stroomden uit haar gezwollen ogen en neus.

Oei, dat is wel héél dramatisch: 'golven tranen', 'stroomden' , 'gezwollen ogen en neus'. Eerlijk gezegd vind ik dat een beetje 'too much'.

de volgende zin is uitermate tam, gezien de situatie: ‘Dat gaat je niets aan,’ zei Lex. De pupillen in zijn felblauwe ogen waren net speldenpuntjes. als haar blik vertroebeld wordt door de tranenvloed lijkt het mij onwaarschijnlijk dat zij tot de koele observatie in staat is dat Lex' pupillen verkleind zijn tot speldenpuntjes, bovendien betwijfel ik of dat fysiologisch mogelijk is, bedoelde je speldenknopjes?

Ik vind het woord 'speldenknopjes' iets te lieflijk. Dan zou ik eerder 'kleine puntjes' schrijven.

een suggestie: Lex duwde haar beheerst van zich af. Laura zag een koude glans in zijn felblauwe ogen.

Dat had inderdaad ook gekund.

in deze zin het woordje 'inzag' Hoe is het mogelijk dat ze nu pas inzag inzag is een rustig proces van waarnemingen en overwegingen, zoek een ander woord dat past bij de explosieve situatie de voorbeelden van sadisme zijn herinneringen waar heel af en toe een bijvoeglijk nw in kan zoals afschuwelijk, weerzinwekkend, haar maag verkrampte o.i.d.

Klopt, dat had ik kunnen doen. Het fragment mocht echter maximaal 300 woorden bevatten.

het slot is prima, alleen zou ik Lex! vervangen door Kareltje! want ik neem aan dat op het plaatje te zien is wat Lex met haar troetelparkiet heeft gedaan

Nee, ze ziet een foto van Lex en is doodsbang voor wat ze van hem te horen krijgt.

maar blijf bij jezelf, het is jouw tekst

Dat is helemaal waar, dit fragmentje had door verschillende mensen op verschillende manieren geschreven kunnen worden. :)

LdJ: fijn dat je mijn commentaar las, het was bedoeld om je opnieuw te laten kijken