# 190 - Alles loopt op rolletjes ...

Mijn zelfbeheersing houdt drie seconden stand, dan trilt de deur in haar sponning. Onder het laken stopt het gekronkel. Zijn hoofd verschijnt, de schok in zijn ogen geeft me genoegdoening. ‘Speeltijd is voorbij, Dirk. Dat tussendoortje heb je me al eens geflikt. Je hebt verdomme wel lef. In bed ontwijk je me, en nu kleef je...' ‘Lotte, please. Het…’ ‘Hou je klep. Die snol van de sportschool had het ook voor balspelletjes.’ ‘Lotte! Doe niet zo ordinair.’ ‘En jij bent een ordinaire vrouwenloper. Wie is het?’ Ik wil het laken wegtrekken, maar hij houdt het hardnekkig tegen. ‘Lotte, laat mij het uitle…’ ‘Je ex.’ Intuïtief ontsnappen de woorden me. Hij wordt rood. 'Ben je nu helemaal gek? Je wilde niets meer met haar te maken hebben.' Ik zou gegild hebben als ik niet zo woedend was. ‘Dat is een jaar, meer zelfs...' De adem ontbreekt me. ‘Veertien maanden, twee weken en drie dagen geleden om precies te zijn.’ Hij tast naar zijn boxershort en trekt deze aan onder het laken. Verdwaasd kijk ik hem aan. Hij stapt uit bed, maar gaat op het laken zitten. Mijn kin wijst naar de bobbel eronder. ‘Waarom verstoppertje blijven spelen? Anke, ik weet dat jij het bent.’ De trilling in mijn stem haat ik. Het laken gaat omhoog, een lichaam laat zich van het matras op de grond rollen. Degene die opstaat, kijkt me schuldig aan. En heeft een onvrouwelijk attribuut. Het bloed stijgt naar mijn hoofd. ‘Kleren oprapen en buiten. Ga elders jullie ding doen.’ Ik jaag hen de trap af en plof neer op het bed. Shit. Jeroen. Ankes knappe broer. Onnozele ik. Ik klets mijn handpalm tegen mijn voorhoofd. Als hij Dirk over mij, over ons vertelt, gaan de poppen onvermijdelijk aan het dansen …