Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

nr # 190 Betrapt

18 april 2018 - 21:25
Irene keek uit het raam en zag de zon hoog aan de strakblauwe hemel staan. Als ze eraan dacht nog tot vijf uur in dat bedompte kantoor te moeten zitten werd ze gek. Onder het raam door liepen twee stelletjes lachend met een ijsje in de hand. Het water liep haar in de mond. Ze dacht even snel na. Anja hoefde pas drie uur te worden opgehaald van school en Robert werkte tot half zes. En nu was het tien uur. Vastberaden stond ze op en liep naar Alex die vandaag de leiding had. Hij keek op van zijn werk toen Irene voor hem stond. Ze keek hem smekend aan. ' Vorige week heb ik over gewerkt, weet je nog. Die uren wil ik nu graag opnemen. Het is mooi weer, enne...' Haar stem stierf weg.' Alsjeblieft, morgen werk ik langer door.' Alex zuchtte en trok een vrije dag formulier naar zich toe. ' Je hebt geluk dat ik in een goede bui ben. Tot morgen.' Juichend rende ze naar buiten. Eerst naar huis, omkleden en dan lekker een terrasje pakken. Even tijd voor zich zelf. Misschien kon ze ook nog even kijken voor iets leuks voor hun vijfjarige trouwdag. Twintig minuten later reed ze de straat in en fronste verbaasd haar wenkbrauwen. Dat leek wel erg veel op de auto van Robert. Hij stond geparkeerd op de carport, en achter hem een onbekende auto. Langzaam reed ze langs en tuurde naar binnen. Niets te zien. Vreemd. Irene parkeerde aan de kant van de weg, stapte uit en liep met een onbehaaglijk gevoel naar de voordeur. Zonder een geluid te maken liep ze de trap op. De slaapkamerdeur stond open. Ze hoorde twee opgewonden en lacherige mannenstemmen. Lachen wat overging in gegrom,hijgen en kreunen. 'Oh..mijn God.' Wat Irene zag trof haar als een kogel tussen haar ogen. Haar hart stond stil en haar mond was kurkdroog. Verbazing, verbijstering,woede en afschuw wisselden elkaar af op haar gezicht. Robert keek om, zag haar staan en werd lijkwit. 'Irene...ik..ik had het je willen vertellen, Echt.' ' Vieze, vuile klootzak,'schreeuwde Irene.'Hadden jullie niet eens het fatsoen ergens een kamer te huren voor jullie viezigheid.' Ze wilde nog zo veel zeggen maar haar keel was dichtgesnoerd. 'Mijn huis uit,'huilde ze zacht.' Ik wil je nooit meer zien.' Ze rende naar beneden en hoorde een half uur later de voordeur dicht slaan.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 april 2018 - 21:54
Hoi John, je hebt een op zich goedgeschreven stukje ingeleverd, maar ik mis iets. Eigenlijk is dit precies het cliché-verhaal van overspel, waar ik (en ik denk veel wannabe-schrijvers hier) het eerst aan dacht: Een van de twee komt onverwachts vroeger thuis dan gepland en vindt de ander in een compromitterende situatie. Relatie stuk. Punt. Het enige dat me eigenlijk verraste was dat de overspeligen in jouw verhaal blijkbaar eerst nog hun avontuurtje afrondden om pas een half uur later te vertrekken, dat vind ik wel lekker stoïcijns. Kijk eens wat er gebeurt als het niet een vijf-jarig huwelijk is, maar vijftig...

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 april 2018 - 1:16
Mee eens, klassiek voorbeeld. Mooi die kogel tussen haar ogen Lekker gelezen. Als lezer wetend hoe het zal aflopen je toch afvragen hoe precies. bart: 5 of 50 maakt geen verschil, denk ik, overspel is van alle leeftijden

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 april 2018 - 22:58
Man gaat vreemd met andere man. Dan is het ineens viezigheid. Keurig. Maar Robert had het helemaal niet willen vertellen, toch?

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 april 2018 - 23:16
ik was ook verbaasd over het halve uur dat was een mooie tijd geweest om haar emoties echt een rol te geven let even op je aanhalingstekens; na het aanhalingsteken openen hoort geen spatie, na het aanhalingsteken sluiten juist wel. bijv.: 'Mijn huis uit,' huilde ze zacht. 'Ik wil je nooit meer zien.'

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 april 2018 - 14:49
Ik verwachtte eerst dat Irene en Alex een "onder onsje" zouden gaan hebben. Hoe cliché ook, een andere vrouw aantreffen wil nog weleens gebeuren, maar een man aantreffen bij je man ... Haar stem stierf weg. Mooi. Maar in dit gedeelte komt de stem (te) snel terug, waardoor het sterven van korte duur is. Die formulier voor de vrije dag hoeft er niet in. Goed opgebouwd. Denk aan de verschillende scènes en kijk waar je die plaatst, zodat het verhaal een logisch vervolg krijgt op het moment dat je het leest. Voorbeeld: Ze rijdt naar huis, punt. Daarna volgt er een nieuwe scene: Twintig minuten later ...

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 april 2018 - 16:49
Goed weergegeven dat 'vreemdgaan' met hetzelfde geslacht vaak nog aangrijpender wordt ervaren. In jouw verhaal vind ik het jammer dat het in eigen huis gebeurt. Ik zou het nog meer fnuikend hebben gevonden als ze hen had 'betrapt' bij bijvoorbeeld een boswandeling of in de duinen.

24 april 2018 - 13:48
Ik had verwacht, dat de auto de plaats zou zijn waar Irene met de situatie geconfronteerd zou worden. Dat was dus verrassend. Irene heeft mijn sympathie. Heel mooi zoals je de spanning op laat lopen van alledaagsheid tot de bom barst. Heb geen tips, geen aanmerkingen, gewoon een goed opgebouwd en uitgewerkt verhaal met een sterke HP.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2018 - 22:18
Ha ha John, jij had toch vorige week ook de schreeuw gebruikt als schilderij, het wordt nu eng :lol: Had het voor jouw woordkeuze uitgemaakt als hij vreemd zou gaan met een vrouw? Mijn HP had inderdaad begrip omdat zij ook op die man viel. Wellicht is jouw verhaal aannemelijker :D