Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#188 Deze vuist op deze vuist

 5 april 2018 - 9:56
‘Het gaat niet goed met mama. Kan je nu komen, Meryem?’ Ik dwing mezelf wakker te worden door abrupt mijn benen over de bedrand te slingeren en mijn voeten op de koude vloer te zetten. Iets in mijn vaders stem raakt me diep van binnen. Van alle keren dat ik deze zin de afgelopen maanden gehoord heb, weet ik dat het nu anders is. ‘Ik kom zo snel mogelijk, papa, hou je haar hand voor me vast?’ Wanneer ben je veranderd in een ziek vogeltje? Als kind leerde je me om geen dode dieren aan te raken, omdat je daar ziek van kon worden. Je ziet me niet binnenkomen. De kamer is donker en benauwd. Nee mama, fluister ik, terwijl ik van een afstandje naar je kijk: ik word niet ziek als ik je bijna opgebrande lichaam aanraak. Ik sluip dichterbij en ga op de lege stoel aan het hoofdeinde van het bed zitten. Misschien durf ik je aan te raken als je dood bent. Me over te geven aan je hele lichaam, waarin ik maanden gekoesterd werd en tot bloei kon komen. Ik streel de blauwe aderen op je broze hand. Dat is al een hele opgave voor ons allebei. Bijna meer dan je kan verdragen. Je zegt het niet maar ik zie het in je ogen, die je openspert bij mijn aanraking en die al half in een andere wereld verblijven. Alle woorden die te veel gezegd zijn en alle woorden die onuitgesproken zijn gebleven. Als ik nu, na vijftig jaar, de balans van mijn leven opmaak, dan lijk ik heel weinig op je. Je kon me niet geven wat ik nodig had, maar het is goed zo mama. Ga maar en weet dat het goed is. Ik probeer via je ogen naar binnen te kijken. naar het kleine meisje dat in je verstopt zit. Kunnen we nog vriendjes worden? Ga maar, mama. Laat je dragen door het licht dat je in je hele leven zo wanhopig hebt gezocht. Vlak voor ik het leven uit je zie wegglijden leg je je andere hand boven op de mijne als een bruggetje van vergeving.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2018 - 12:33
Mooi! Je laat me achter met een paar vragen; waarom wordt het kind gewekt door de vader? Ik vraag me af hoe oud ze is en waarom de vader dit niet zelf doet. Je laatste zin roept ook vragen bij me op, want waarom zou haar moeder haar kind moeten vergeven? Waarvoor? Mooi geschreven! :thumbsup:

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2018 - 12:45
Mooi! Je laat me achter met een paar vragen; waarom wordt het kind gewekt door de vader? Ik vraag me af hoe oud ze is en waarom de vader dit niet zelf doet. Je laatste zin roept ook vragen bij me op, want waarom zou haar moeder haar kind moeten vergeven? Waarvoor? Mooi geschreven! :thumbsup:
Dank je wel Anne. Ik heb het iets aangepast om het te verduidelijken, hopelijk neemt het zo je vragen weg. gr. Nynke

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2018 - 12:49
Mooi! Je laat me achter met een paar vragen; waarom wordt het kind gewekt door de vader? Ik vraag me af hoe oud ze is en waarom de vader dit niet zelf doet. Je laatste zin roept ook vragen bij me op, want waarom zou haar moeder haar kind moeten vergeven? Waarvoor? Mooi geschreven! :thumbsup:
Dank je wel Anne. Ik heb het iets aangepast om het te verduidelijken, hopelijk neemt het zo je vragen weg. gr. Nynke
Ja, het neemt mijn vragen inderdaad weg (ik had een klein kind voor me, haha ;) ). Soms is het ook goed om een lezer achter te laten met vragen - maar in dit geval is het zo inderdaad duidelijker.

5 april 2018 - 14:26
Ontroerend stuk. Beeldend beschreven. Ondanks het onbegrip dat er kennelijk is, de afstand, die er kennelijk geweest is, spreekt er veel genegenheid uit. Genegenheid voor de vrouw die ze door de ziekte geworden is, genegenheid voor de vrouw die ze was. Het leest alsof dit uit je eigen ervaring voortkomt. Dat hoop ik toch niet. Niet voor jou, noch voor je moeder.

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2018 - 15:22
Mooi, de openingszin is hetzelfde maar de toon maakt duidelijk dat het anders is dit keer. Herkenbaar en fijn beschreven. Ook de koude vloer gebruiken om wakker te worden vind ik sterk, invoelbaar. Een emotioneel stukje, ik heb me goed kunnen verplaatsen. 'Kunnen we weer vriendjes worden', raakt me ook. En een bruggetje van vergeving, erg goed gevonden wat mij betreft. :thumbsup:

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2018 - 21:05
Nyceway, das lang geleden. Mooi stuk, duidelijk van toon zonder opsmuk. Hier en daar kan nog wat geschrapt worden. Eenvoud siert, zeker in een verhaal als dit. voorbeeldje: 'Iets in mijn vaders stem raakt me diep van binnen.' lees de zin eens vanaf 'mijn' - mis je iets? 'Naar het kleine meisje dat in je verborgen is gebleven.' Naar het meisje dat in je verborgen is, zegt het precies. Vertrouw op je lezer. Hier houd je het zo compact mogelijk:
Kunnen we nog vriendjes worden?
en die zin doet het gelijk goed, zie i-Kat in #4 :)

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2018 - 23:37
Ontroerend mooi. :thumbsup: De tweede alinea met dat zieke vogeltje vind ik wat verwarrend.Ik begrijp de vergelijking maar het kan strakker. De laatse alinea doet het 'em. :nod:

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2018 - 15:56
Ontroerend stuk. Beeldend beschreven. Ondanks het onbegrip dat er kennelijk is, de afstand, die er kennelijk geweest is, spreekt er veel genegenheid uit. Genegenheid voor de vrouw die ze door de ziekte geworden is, genegenheid voor de vrouw die ze was. Het leest alsof dit uit je eigen ervaring voortkomt. Dat hoop ik toch niet. Niet voor jou, noch voor je moeder.
Dank je wel, Edith, voor je mooie woorden.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2018 - 15:56
Mooi, de openingszin is hetzelfde maar de toon maakt duidelijk dat het anders is dit keer. Herkenbaar en fijn beschreven. Ook de koude vloer gebruiken om wakker te worden vind ik sterk, invoelbaar. Een emotioneel stukje, ik heb me goed kunnen verplaatsen. 'Kunnen we weer vriendjes worden', raakt me ook. En een bruggetje van vergeving, erg goed gevonden wat mij betreft. :thumbsup:
Dank je wel voor je mooie reactie, I-Kat. gr. Nynke

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2018 - 15:58
Nyceway, das lang geleden. Mooi stuk, duidelijk van toon zonder opsmuk. Hier en daar kan nog wat geschrapt worden. Eenvoud siert, zeker in een verhaal als dit. voorbeeldje: 'Iets in mijn vaders stem raakt me diep van binnen.' lees de zin eens vanaf 'mijn' - mis je iets? 'Naar het kleine meisje dat in je verborgen is gebleven.' Naar het meisje dat in je verborgen is, zegt het precies. Vertrouw op je lezer. Hier houd je het zo compact mogelijk:
Kunnen we nog vriendjes worden?
en die zin doet het gelijk goed, zie i-Kat in #4 :)
Dank je wel voor je goede feedback, JanP. We zijn verhuisd naar Turkije, dus dat was even heel hectisch. Nu wel gelukkig meer tijd om te schrijven en te schilderen. gr. Nynke

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2018 - 15:59
Ontroerend mooi. :thumbsup: De tweede alinea met dat zieke vogeltje vind ik wat verwarrend.Ik begrijp de vergelijking maar het kan strakker. De laatse alinea doet het 'em. :nod:
Dank je wel voor je compliment en je goede feedback, May. Ik heb de tekst iets aangepast.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 april 2018 - 15:46
Nyceway, ... ik ben er stil van, zo mooi geschreven. Deze vuist op deze vuist en dan een bruggetje maken. Het zijn niet alleen de kinderen, een moeder kan ook wel eens fouten maken.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2018 - 20:30
Niets meer aan bovenstaande reactie toe te voegen. Een soort ingetogen fluwelen vuistslag.
Dank je wel voor je mooi geformuleerde compliment, Hadeke. gr. Nynke

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2018 - 20:30
Nyceway, ... ik ben er stil van, zo mooi geschreven. Deze vuist op deze vuist en dan een bruggetje maken. Het zijn niet alleen de kinderen, een moeder kan ook wel eens fouten maken.
Dank je wel voor je fijne reactie, Riny, gr. Nynke