#186 Metamorfose

Ik ruik de zoet kruidige geur van tabak en nicotine aan zijn handen terwijl hij door mijn haar streelt. Ik glimlach en probeer de aandacht van mij af te schuiven door, boven de stampende dreunen van de bas, te vragen of Eli de deejay ook zo aantrekkelijk vindt. Ik hoor de stembreuk halverwege mijn zin, maar hij schijnt het niet te merken. Hij kijkt richting het podium en is het duidelijk eens met mijn observatie. In de korte tijd controleer ik of mijn shirt nog steeds de bobbels op mijn borstkas verbergt. Langzaam glijden dikke druppels zweet langs mijn rug. Ik dans op de pianomelodie, terwijl iedereen de maat aanhoudt. Met iedere sprong die ik maak, voel ik mijn blaas klotsen. Het bier eist zijn tol. Ik verlaat de dansvloer en ga opzoek naar de toiletten. Als ik voor de deur van de mannen-wc sta, slaat onzekerheid toe. Wanneer ik naar binnen wil stappen hoor ik iemand roepen. Het is de naam die ik mezelf al jaren niet meer geef. ‘Nora!’ ik word vastgegrepen bij mijn schouder en draai me met tegenzin om. Het is een oud klasgenoot, Miriam, uit twee VWO. ‘Je bent het echt,’ bevestigt ze. Haar herkenning voelt als het drinken van sinaasappelsap na het tandenpoetsen: ongemak en verbitterdheid. ‘Nee,’ vertel ik haar en volg de weg van een spleet in de muur met mijn ogen. In mijn ooghoek zie ik haar, mijn kleding in zich opnemend, verbazen over mijn transformatie. Ik had niet gedacht dat ik heimwee zou hebben naar de danszaal. Ik kijk over haar schouder de gang in. Eli loopt op ons af. Ik geneer me en wordt rood. Ze heeft het door en zodra Eli zich bij ons aansluit opent ze haar mond: ‘Wist je dat híj, eigenlijk een m…’ Eli geeft geen gehoor en leunt langzaam voorover. ‘Pff, gay,’ hoor ik Miriam nog zeggen. De zoet kruidige geur van tabak en nicotine vestigt zich rondom mijn gezicht en landt op mijn lippen.