# 184 Na het trouwen

Mijn argwaan is gewekt als hij fluitend binnenkomt. ‘Ik heb haar…’ Garrit grijnst me veelzeggend toe. ‘Wat? Smeerlap die je bent.’ Ik duw hem hardhandig tegen de muur. ‘We hadden toch afgesproken dat ik mocht. Na het trouwen.’ ‘Man, zo geweldig was het nu ook niet hoor.’ Hij duwt me van zich af en wrijft een pluisje van zijn mouw. ‘Maar toch.' Ik plof neer op het bed. ‘Hoe reageerde ze?’ ‘Stilletjes. Ze ziet er echt niet uit. Uitgeblust. Futloos. Haar haren in de war.’ ‘Zo zou ze er bij mij ook hebben uitgezien.’ Een snik kan ik niet inhouden. ‘Het zou mooi geweest zijn om zo te eindigen.’ Hij komt naast mij zitten. ‘Komaan, Dean. Zie het eerder als een nieuw begin.’ Een klopje op de deur doet ons opkijken, Marjet komt binnen. ‘Mannen, komen jullie? En Garrit, wat heb je met je das gedaan?’ Ze stapt op hem af en maakt behendig een nieuwe dasknoop. ‘Vooruit, hop, hop.’ Als we de kamer naast de onze voorbijlopen, staat de deur open. Marjet wil de deur sluiten, maar kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ze steekt haar hoofd naar binnen en slaakt een gilletje. ‘Hemeltje. Wat doet die hier? Weten jullie soms …’ We halen onze schouders op en lopen samen de trap af. Voor Garrit en mij is het een afgesloten hoofdstuk. Een sekspop die afgelaten is heeft geen aantrekkingskracht meer.