#181 Jeanne

Prachtig!

Mooi

Aangenaam verrast.

En dit kan er maar één. Wauw wat mooi

Elysevdr, ... ontroerend mooi. Je wilt ons hier iets tonen. Kan dat samenwerking zijn?

Hoi Elyse, Pfoeh hé, wat mooi. Ik geniet in stilte!

Marieke, Darkvalley, Peter Fiedeldij Dop ( :) ), Nancy ( :{} ) : dank jullie wel! Riny, ook aan jou mijn dank. En ja, ik wilde inderdaad iets tonen met deze metafoor. ;) Om samenspel draait veel; pas in het delen krijgen we betekenis. Ook viel het mij op dat verhalen rond Valentijnsdag vooral gaan over liefde geven. Dat is mooi. Toch is het uitzonderlijker (de witte raven) om om liefde te durven vragen. Misschien zouden we dat vaker moeten durven (dan zou een man zoals in het verhaal van marlie misschien niet gesprongen zijn ...). Maar het valt mensen vaak zwaar zich kwetsbaar op te stellen. Voor dat breekbare staat Jeanne in mijn verhaaltje symbool (maar ook de wandelaar, die zich afvraagt waarom de raven, waarom hij stopt, maar zwijgt met als excuus niet zijn eigen, maar Jeannes breekbaarheid). Het is maar een interpretatie. Die ik graag met jou deel. :{} Lieve Ton geniet jij maar fijn in stilte en toch vooral in je weergaloze badhemd. Ik vind het een eer. Dank voor je compliment! :)

... en weer geniet ik in stilte, Elyse! Je toelichting maakt het af, ik ga graag mee in jouw interpretatie. Imagine!

Elyse, hartelijk dank voor je fijne uitleg. :thumbsup: :nod: Ik ga weer wat wijzer het weekend in.

'De linker raaf steelt een glimlach van de wandelaar en de wandelaar schenkt de rechter gul een tweede.' Prachtig, deze zin. Ik vraag me af waarom Jeanne glazige ogen heeft? Jouw eigen interpretatie is subliem; je hebt het zelf bedacht. Het completeert je verhaal voor mij.

Een mooi verhaal! De lach stelen vond ik ook de mooiste zin.

Mooi die kwetsbaarheid. De laatste zin: Zijn derde glimlach speelt nog altijd rond haar bleke lippen. Prachtig! Dat geeft je als lezer hoop mee.

fijntjes en breekbaar; een verhaaltje als zijn hoofdpersoon, om over te mijmeren en eventueel ook te peinzen

Ton & Riny, dank voor het terugkomen. :thumbsup: @Stella, dank voor je fijne reactie. En waarom Jeanne glazige ogen heeft ... Ze passen nu eenmaal bij haar en zo zag ik haar. Glas is ook breekbaar denk ik dan maar. :) mijbogert, Mechtilde en schrijvenmaar, een fijntjes dank jullie wel ... :{}

En de vierde glimlach rond de mijne! Een kunststukje, waarlijk prachtig.

Een toevallige wandelaar stopt even met wandelen.

Ik weet niet waarom, maar dit vond ik de mooiste. Een subtiele herhaling, die ik op speciale wijze interpreteer (maar dat ga ik niet uitleggen, dan ben ik tweeduizend woorden verder). Met weinig woorden en rots van een verhaal neergezet. Ik ben vooral heel erg te spreken over de manier waarop je speelt met de zinnen, de woorden en de metaforen. De lach die een overdraagbaar object wordt vind ik geweldig gevonden. Mijn complimenten, graag gelezen!

Heel apart. Alleen, het zal wel aan mij liggen, maar is Jeanne aan het eind gestorven (de glimlach die om de bleke lippen speelt) of is ze gewoon zo gelukkig?