Krachttermen in de toekomst

Daarna hadden ze het gehad over die timer: of hij op 30 minuten of 60 moest staan. Maar had ze het ook gedaan? Had ze hem ook echt aangezet? 'Tanges, Bos,' zei ze langzaam. 'Damn, Winter, ik wilde er niet over beginnen,' zei Bos en hij woelde door zijn haar waardoor het enkele tellen rechtop stond voor het weer keurig terug in model viel.

Als je 'tanges' als krachtterm gebruikt (wat best heel lekker klinkt, ook als je het uitspreekt, je kan er mee 'spugen') vind ik 'damn' stijlbreuk. Want 'damn' is opeens een andere taal. En dat valt uit de toon. Verdomme lees je overheen. Niemand die denkt 'dat zeggen ze vast niet over 100 jaar'. Gewoon 'verdomme' is dan onzichtbaarder. Engelse krachttermen zijn juist heel modieus en tijdgebonden. Niet zo heel lang geleden was Frans de Lingua Franca, en dat leidde tot termen als 'nondedju' (van Mon Dieu, 'mijn God'). Wie nu 'nondedju' roept, is ofwel Belg ofwel in de jaren vijftig naar Canada geëmigreerd :-) Vergeet niet dat 'verdomme' al honderden jaren mee gaat in onze taal. Tenzij de Bond tegen het Vloeken de wereld overneemt, zie ik niet in waarom dat zou veranderen.

Niet zo heel lang geleden was Frans de Lingua Franca, en dat leidde tot termen als 'nondedju' (van Mon Dieu, 'mijn God').

Ik ken die persoon - voornaam 'Frans' - achternaam 'de Lingua Franca' - niet. Niet zo heel lang geleden was Frans de lingua franca, en dat leidde tot termen als 'nondedju' (van Mon Dieu, 'mijn God'). Mon Dieu of Nom de Dieu? Nondedju [vloek] {na 1950} verbasterd uit het Frans - nom de Dieu - [naam van God]. http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/nondeju

Niet zo heel lang geleden was Frans de Lingua Franca, en dat leidde tot termen als 'nondedju' (van Mon Dieu, 'mijn God').

Ik ken die persoon - voornaam 'Frans' - achternaam 'de Lingua Franca' - niet. Niet zo heel lang geleden was Frans de lingua franca, en dat leidde tot termen als 'nondedju' (van Mon Dieu, 'mijn God'). Mon Dieu of Nom de Dieu? Nondedju [vloek] {na 1950} verbasterd uit het Frans - nom de Dieu - [naam van God]. http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/nondeju

:unibrow: What Yrret zegt, dus. Dat is wat ik bedoelde :D

Ik heb nu voor de woorden Tanges en damn gekozen omdat het een lekkere bite heeft, maar vooral omdat het onaannemelijk is dat ik zo'n woord op een andere manier in het script gebruik.

Damn begrijp ik direct, maar liever zou ik een Nederlands woord gebruiken. Tanges, lijkt op een rivier 'Ganges' in India - lijkt op een kameraad van Sinus en Cosinus - lijkt op de stad 'Tanger' in Marokko - en zal ik moeilijk herkennen als een vloek.

Maar had ze het ook gedaan? Had ze hem ook echt aangezet? 'Tanges, Bos,' zei ze langzaam. 'Damn, Winter, ik wilde er niet over beginnen,' zei Bos en hij woelde door zijn haar waardoor het enkele tellen rechtop stond voor het weer keurig terug in model viel.

Tanges? Het klinkt zo zacht dat ze misschien wel wil rollebollen.

Echt schelden is niet de bedoeling, maar ik zou daar nu shit, fuck, of verdomme, of verdorie opschrijven. En ik denk niet dat dit over 150, 200 jaar nog actueel is. Maar ik verwacht ook niet dat het er heel ver vanaf wijkt.

Ik denk dat dit over 150, 200 jaar nog steeds actueel is in onze Nederlandse 'beschaving', zelfs heel beschaafd zal klinken [algemeen aanvaardbaar in alle kringen van onze samenleving] omdat heel jonge kinderen - meisjes meer dan jongens - het vandaag 3 keer in een gesproken zin vermelden - zonder blikken of blozen. Om de krachtterm meer gewicht te geven voegt men heel simpel 'zwaar' toe. Ik vind de gedachte dat die kinderen over 50 jaar [moeders van kinderen] alles "zwaar kut" noemen zeer aannemelijk. Je uiten in taal is nu al heel moeilijk voor die puberende etterbakkies en daarom verwacht ik van ons nageslacht en hun nog dommer nageslacht over 150 jaar, niets anders dan totale verloedering. 'Mag ik alsjeblieft de boter, mama?' 'G*dver..., lui kr*ng dat je bent, achterlijke m*ngool, krijg de t*...!' 'Ja mama, ik weet nu heus wel dat jouw leven zwaar kut is.' 'Fl*kker op, ja.' 'Mama, let op je woorden. We hebben Alien te gast.' Alien die al 33 jaar op Aarde rondliep om zich de gewoonten van de Mensch eigen te maken stak zijn middelvinger op naar de moeder. Zuchtte diep. Liet een wind en verpulverde de moeder tot beengruis.

Beengruis, haha, Yrret, ik moest zo lachen. Maar je hebt wel een punt daar. Ik dwaal met mijn woorden te ver weg van de realiteit. En ik mis de factor sfeer, realiseer ik me. In een ander verhaal in hetzelfde universum heb ik als vloek iets dat lijkt op wat Araglin voorstelt, een hint naar een grootheid. Dat wordt ook niet echt uitgelegd, maar die kreet past daar gewoon echt in de sfeer. Hier zou het raar zijn als Winter ineens zei: 'bij de baard van de profeet' of zo. Ik denk verder. Ondertussen schrijf ik natuurlijk ook gewoon verder.

@ # 34 Waaruit blijkt dat ziektes, lichaamsvochten, beledigingen aan het adres van minder begaafden en de Schepper populair zijn, want niets ziekelijks, vochtigs en beledigends is de mens vreemd. Alles wat een mens voor zichzelf niet wenst, wenst hij iemand die hij verafschuwt, haat of op wie hij jaloers is, juist toe. We kunnen het niet checken, maar mij zou het niet verbazen wanneer dat in de toekomstige eeuwen zo blijft. Ook als de mens zich niet meer voortplant via de - wat wij nu noemen - natuurlijke weg, maar via laboratoriumprocessen. Hoewel iemand uitschelden voor labdrol wel een leuke, logische variant is op de huidige flapdrol.

zou het te voorspellen zijn, wat het volgende it-woord wordt?

De tijd zal het leren.

Labdrol :-) Bijna jammer dat Winter in het hele verhaal niemand uitscheld.

Van de historie kunnen we veel leren door te interpreteren, naar het heden en naar de toekomst. Daarom kan het volgende misschien van nut zijn. Door de eeuwen heen is zweren, vloeken en vervloeken aan de orde van de dag geweest. Omdat er naar het gevoel van de mensen een kracht van uitgaat. Ik moest er voor mijn boek even induiken en vond het volgende. Je zweert/belooft nog steeds dat je je netjes zult gedragen als je een hoge functie aanvaardt. Het vergroot je geloofwaardigheid. En het verbindt je aan God/hogere macht. Die zet je in zijn Favorieten. Leg je een valse eed af dan moest je zwaar boeten. Zie Zijlstra vandaag. In de vroege Middeleeuwen (heb je mij weer) was Jezus Christus vooral een mensenzoon, van vlees en bloed. Logisch was (toen) dat God de Vader dat ook was. Dat hij onzichtbaar was deed er niet toe, als je maar ver genoeg bent word je onzichtbaar. Zweren op het bloed van Jezus of op het bloed van God gaf je extra kracht. In de kerk was wijn toen echt het bloed van Jezus. Probeerde je onder een veroordeling uit te komen door te zweren op de beenderen van God, gesteld dat deze valsheid bewezen werd, dan was de doodstraf heel gewoon. Godslastering was echt not done. Sommigen voorspellen dat in de toekomst best eens een totalitaire macht zou kunnen ontstaan, vergelijkbaar met God. Althans in die zin dat je constant in de gaten wordt gehouden en bestraft kunt worden. Braafheid wordt dan een noodzaak om te overleven. Terug naar zweren op de macht, met als tegenhanger de leugen. Vloeken werd opvallend genoeg met welwillendheid beoordeeld, mits het duidelijk was dat degene die platte taal uitte dat deed uit frustratie of andere emotie. En dat dan weer mits die persoon zich snel wist te beheersen, want vloeken bij herhaling en uit gewoonte werd wel streng bestraft. Het inkorten van de tong was een logische straf. Een vloek werd/wordt dus vooral gezien als krachtterm. Iemand uit zijn gemoed. Er zijn studies naar verricht en lijsten opgesteld van welke vloeken in officiële stukken voorkwamen. Pittige taal om een statement kracht bij te zetten. Interessant in de woordvorming is dat een gebed kan veranderen in een vloek, bijv. een zondaar die God vraagt hem te straffen 'God verdoem mij' (stuur mij naar de hel of naar de eeuwige duisternis) is geworden tot de minst gewaardeerde vloek GDV godverdomme (van mijn moeder mocht ik wel potvolblommen zeggen). Deze vloek is nu heiligschennis. Stel dat je in de toekomst een pasje hebt voor een publiek toilet dan kun je iemand uitschelden voor 'pispas' (en een publieke vrouw voor een 'poespas'). Ik kan mij voorstellen dat het enquetemonster in de toekomst continu onze mening en taalgebruik peilt en Van Dale bijhoudt hoe vaak woorden voorkomen die verwijzen naar diverse categorien zoals lichaamsdelen, smerige stoffen, ziekten. Die lichaamsdelen zullen wel het zelfde blijven, eventueel aangevuld met nieuwe technieken, zoals zopas bekend gemaakt het klonen en bevruchten; 'kloonzoon'. Smerige stoffen, vergiften, drugs zullen nog wel in aantal en soorten toenemen. Verzin maar een waarheidsserum, een stofje dat veroudering tegenhoudt, een lichaamscel die door een communicatiemiddel zoals een mobieltje geactiveerd kan worden tot kankercel. 'Vuile teletripper'. Vervloeken is, zoals Therese (#36) al opmerkte, iemand alles toewensen wat men zelf niet zou willen. Enge ziektes zijn er genoeg geweest en nog. Ik denk ook aan martelingen, die in de toekomst heel geciviliseerd (netjes uitgevoerd) kunnen zijn, zoals elektrische prikkelingen die je wakker houden, of dwangmatige handelingen laten verrichten, zoals iemand vermoorden. Misschien helpt dit een beetje bij je denkwerk. Sorry hoor, ik wil je er niet mee lastig vallen, maar het is zo'n leuke uitdaging. Schrijven is tenslotte woorden zoeken, en maken.

Dank je wel. En je valt me helemaal niet lastig! Je kunt alleen over iets nadenken, als je input krijgt. En dan liefst zoveel en zo gevarieerd mogelijk. Ik merk bij mezelf altijd dat mijn hoofd, zodra ik bij elk argument een nieuw idee of inzicht krijg (en dus zwabber als een windvaantje), iets op het spoor is. En dan ineens, klik klak, klikt het allemaal in elkaar. Zover is het nog niet, maar het is o zo leuk om erover na te denken.