#179 de zware rode tas

De zware rode tas Op een middag ontmoette persoon A en persoon B elkaar op de brink van een dorp in het oosten van het land. Was het toeval, of hadden ze het afgesproken? Persoon A had een tas bij zich, van opvallend rode kleur en het was duidelijk dat er iets zwaars in zat. Hé, hallo, hoe is het met jou? Vroeg Brenda aan Anneke, tijd niet gezien, terwijl ze de onberispelijke verschijning van Anneke in gedachten jaloers registreerde. Perfect kapsel, modieuze outfit in zachte pasteltinten, figuur om door een ringetje te halen. Zelf voelde ze zich in haar houthakkershemd en spijkerbroek en haar bemodderde laarzen en haar paar kilootjes te veel, weinig gracieus. En waarom begon Boris haar boxer ook nog zo wild naar Anneke en haar rode tas te springen. Straks kwam er nog wat het overvloedige speeksel dat Boris altijd in ruime mate produceerde en overal aan smeerde op de lichtblauwe designersjas van Anneke! Nog een geluk dat ze hem aan de riem had. Met al haar kracht probeerde ze de uitgelaten hond in bedwang te houden. Wat zat er in godsnaam in die rode tas dat Boris zo wild aantrekkelijk vond? Ze moest ook nog uitkijken dat ze het poepzakje niet liet vallen. Ze had het nog niet dichtgemaakt. Straks vloog alles in het rond. Hé, hai antwoordde Anneke haar, lekker de hond aan het uitlaten, is het nu mooi weer voor! Hoi Boris alles goed. Anneke probeerde de boxer te aaien maar die had alleen oog voor de rode tas die Anneke stevig over haar andere schouder vast hield. Nee, schat doe dat maar niet blijf daar maar van af probeerde ze de hond te kalmeren die gefixeerd bleef op het rood aan haar arm. Tot Brenda haar verbazing begon de tas opeens te bewegen of leek dat maar zo? Ze kon haar nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en vroeg: “Wat zit er in die tas dat Boris zo interessant vind”? Boris besloot het antwoord niet af te wachten. Met een sprong probeerde hij bij de tas te komen. Deze gleed langs de arm van Anneke naar beneden. Opeens sprong er iets lichtbruin harigs met een witte pluim en een rood dekje uit de achterkant van de tas. “Diva “schreeuwde Anneke. Met een bocht ging Diva om de benen van Anneke heen. Gevolgd door de riem van Boris. En terwijl Anneke door de riem om haar benen haar evenwicht verloor en met een plof op de ongelijke eeuwenoude keien van het dorpsplein terecht kwam lukte het ook Brenda niet te blijven staan. Door de ruk van Boris struikelde ze en kwam in hondjes stand, op haar handen en knieën tot stilstand. Het poepzakje was de lucht ingevlogen en leeg. En terwijl hun baasjes hun wonden nog aan het likken waren bezegelde de boxer Boris en chihuahua Diva hun kennismaking doordat Boris zijn dunne lange staart omhoog tilde zodat Diva met haar neus in de lucht kon ruiken aan zijn achterste en daarbij vrolijk met haar witte pluim kwispelde.