#177 Purk & Plurk

Heerlijk verhaal alleen past voor mij de laatste alinea er niet bij. De sprong is te groot met de rest van het verhaal. Van mij mag plurk en plurk die resterende lichtjaren zo doorgaan :)

Heerlijk verhaal alleen past voor mij de laatste alinea er niet bij. De sprong is te groot met de rest van het verhaal. Van mij mag plurk en plurk die resterende lichtjaren zo doorgaan :)

Dat wat door de mensen wordt aangezien voor een meteoriet is eigenlijk Purk, dat is de verbinding (Purk wordt uit het ruimteschip gegooid, en valt op aarde). Misschien moet ik dat nog wat verduidelijken? Ik ben benieuwd of dit meerdere lezers ontgaat. Purk en Plurk kunnen het uiterlijk van een meteoriet hebben, of Purk kan onderweg zo gevormd zijn. Misschien dat ze in haar val als in een sneeuwbaleffecht eruit is komen te zien als een meteoriet, maar dat laat ik aan ieders fantasie. Dank je wel voor het lezen en de aandacht!

Heerlijk verhaal, lig natuurlijk krom van het lachen om de vrouw die even tegen het plafond geplakt wordt. Ik zie Purk en Plurk en de hele scene helemaal voor me. In tegenstelling tot Darkvalley vind ik het einde het juist helemaal afmaken. Mij is echter in het begin hier, bij een soortgelijk einde vanuit een alwetende verteller, gezegd dat dit in een kort verhaal niet ‘mag’. Zelf behept met een interne bios vind dit in dit geval wel echt kunnen. Een fijne fantasie dit voor mij als lezer en meelezende Stella-groupies in de bovenkamer :D

Heerlijk verhaal alleen past voor mij de laatste alinea er niet bij. De sprong is te groot met de rest van het verhaal. Van mij mag plurk en plurk die resterende lichtjaren zo doorgaan :)

Dat wat door de mensen wordt aangezien voor een meteoriet is eigenlijk Purk, dat is de verbinding (Purk wordt uit het ruimteschip gegooid, en valt op aarde). Misschien moet ik dat nog wat verduidelijken? Ik ben benieuwd of dit meerdere lezers ontgaat. Purk en Plurk kunnen het uiterlijk van een meteoriet hebben, of Purk kan onderweg zo gevormd zijn. Misschien dat ze in haar val als in een sneeuwbaleffecht eruit is komen te zien als een meteoriet, maar dat laat ik aan ieders fantasie. Dank je wel voor het lezen en de aandacht!

Ik vond dit ook een superleuk verhaal om te lezen! Leuk die menselijke trekjes en ergernissen van broer en zus Purk en Plurk: hun karakters zijn meteen duidelijk, de korte stukken dialoog veelzeggend. Ik moest de laatste alinea ook twee keer lezen: ik snap dat Purk aanzien wordt voor een meteoriet, maar wat ik niet snap is de reden waarom Plurk zijn zus opeens uit het ruimteschip kiepert. Ik had het om een of andere redenen omgekeerd verwacht: Plurk is een nietsnut die zo hard lacht dat hij daarbij zijn zus op de zenuwen werkt die hem dan maar het ruimteschip uitgooit. Maar nu ik erover nadenk kan het ook zijn bedoeling geweest zijn om zus te laten vallen gewoon omdat hij wou nabootsen wat er op aarde gebeurd was en hij dat gewoon grappig vond. Bij herlezing zie ik nu ook de link tussen wat de vader zegt 'purrekie uit zijn neus vallen' en ‘Purrekie,’ fluistert Plurk. ‘Purrekie Purrekie Purrekie.' Alleen zegt in dat geval het woord 'gepassioneerd' me niet veel. Kortom, zijn drijfveer, als die er al is, mis ook ik een beetje. Verder vind ik het geweldig goed geschreven met veel gevoel voor humor.

Mooi compleet verhaal, met geweldige details over wat er in dat flatgebouw gebeurde. ik had nergens last van en las gewoon een geslaagd UFO verhaal!

in oostelijke richting van het centrum van het melkwegstelsel afdrijven.

Stella M. Prima verhaal in het satirische sf-genre, ook het eind. (Het geheel is, en blijft, in alwetend perspectief). Dit is wel een dingetje:

in oostelijke richting van het centrum van het melkwegstelsel afdrijven.

Ook in satire is het gebruik van een dergelijke onjuiste referentie niet gangbaar. Dat Purk met papieren rommelt weer wel. ;)

De aarde ligt op 32.000 lichtjaren ergens links van het midden van het centrum, voor de kijkers is dat dan het oosten, toch?

Stella, Mooi humoristisch verhaaltje. Ik begrijp wel dat met de meteoriet Purkie bedoeld wordt. Toch heb (ook) ik wel moeite met de laatste alinea. Dat komt omdat het een kort stukje is. In een lang verhaal/boek zou ik er minder moeite mee hebben, nu is het erg dicht op elkaar. Wat zou kunnen helpen is er als het ware een ander (mini) hoofdstuk van te maken. Door tussen de voorlaatste en laatste alinea midden in het wit bijvoorbeeld ** o.i.d. te plaatsen. Dus: Plurk doet hem na. ‘Ha … ha … hahaha. Haha. Hahaha!’ Elke keer dat hij hahaha zegt treedt zijn depressie meer en meer naar de achtergrond. Hij voelt zich zelfs een beetje blij. Zijn mond blijft nu in een bijna permante glimlachstand staan. Hij kijkt naar Purk. Ze mompelt binnensmonds, loopt heen en weer, schrijft iets op een vel papier om het daarna resoluut weer door te strepen en nog meer te mompelen. Zweet staat op haar voorhoofd en ze stinkt. ‘Purrekie,’ fluistert Plurk. ‘Purrekie Purrekie Purrekie.’ Hij duikt op Purk af. Gepassioneerd schopt hij haar het ruimteschip uit. [center]**[/center] Een gezin kijkt naar een beeldscherm. Een meteoriet slaat in op twintig kilometer afstand van het flatgebouw. Twee kinderen huilen. De vader stelt ze gerust door een grapje te maken.

Een knap sciencefiction verhaal

Stella m. #10 nog even:

De aarde ligt op 32.000 lichtjaren ergens links van het midden van het centrum, voor de kijkers is dat dan het oosten, toch?

het oosten (en westen, zuiden, noorden) is een aanduiding op aarde tov van de zon. Die referentie is er niet in de melkweg. Maakt verder niet uit.

Stella, ... het gaat mijn UFO - pet te boven. Wat heerlijk om zo te kunnen fantaseren. :thumbsup: :nod:

Wat een heerlijke situaties schets je, zowel in het ruimteschip als in het flatgebouw (waar wezenloze wezentjes existeren - hoe heerlijk is dat al). Ik voel wel wat je wilt overbrengen met 'gepassioneerd', maar vind het net niet de goede woordkeus. er schiet mij zo 1-2-3 ook niets beters te binnen, maar zonder woordlimiet, kun je er gewoon wart extra woorden aan spenderen. Ik twijfelde ook geen moment dat Purk de meteoriet was, maar heb bij het einde wel een beetje en-nu-moet-het-af-zijn gevoel. Zou je misschien ook wat extra woorden aan kunnen besteden?

Dag Stella, Wat een heerlijke nonsensverhalen stromen binnen uit het universum van SOL-land en uit het 99-woorden Melkstelsel. Ik kom niet meer bij van het lachen. Laten Purkie en Plurk zich samen maar goed amuseren, dan kunnen wij mee lachen hier op onze saaie wereldse planeet met shutdowns, metoo's, TomTom's, wezenloze wezentjes, UFO-petten, en andere witte en zwarte gaten. Laat vloeien die fantasie en die creativiteit.

Hallo Willemina, Die *** vind ik een goed idee. Dank je wel voor het meedenken. Ik ga er zelf ook nog even over nadenken, dat wel. Edit: Ik wilde het aanpassen maar krijg de sterretjes hier niet in het midden, en dat ziet er niet uit.

Hallo Willemina, Die *** vind ik een goed idee. Dank je wel voor het meedenken. Ik ga er zelf ook nog even over nadenken, dat wel. Edit: Ik wilde het aanpassen maar krijg de sterretjes hier niet in het midden, en dat ziet er niet uit.

Die ** in het midden krijg je door [ center ] ** [ /center ] te schrijven (zonder de spaties) [center]**[/center]

Ook hier een dikke vette duim. Ik word zo vrolijk van dat Purrekie Purrekie van Plurk. Heerlijk verhaaltje Stella. Jij bent in staat om iemand uit een dip te trekken :)

Hallo Willemina, Die *** vind ik een goed idee. Dank je wel voor het meedenken. Ik ga er zelf ook nog even over nadenken, dat wel. Edit: Ik wilde het aanpassen maar krijg de sterretjes hier niet in het midden, en dat ziet er niet uit.

Die ** in het midden krijg je door [ center ] ** [ /center ] te schrijven (zonder de spaties) [center]**[/center]

[center]Gelukt! [/center]

... Een foto van een vrouw aan de muur, die loslaat,ja, maar een mens? Hij gaat sigaretten halen... is het een mishandeling? Of gewoon waanzin van deze tijd. Is zoiets misschien op tv vertoond? Of gebeurde het niet op onze planeet? ...