#174 - Een moetje

‘Zo heb ik het niet bedoeld, schatje.’ ‘Er is geen andere manier om het te bedoelen.’ ‘Dan heb ik het verkeerd uitgesproken.’ ‘Je had het niet moeten zeggen.’ ‘Jij had het ook kunnen zeggen.’ ‘Echt niet.’ ‘Jij hebt het lef niet.’ ‘Dus je bent er trots op?’ ‘Ik vind het jammer dat je zo boos bent.’ ‘Ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld.’ ‘Wat een dooddoener, je bent jaloers.’ ‘Jaloers?’ ‘Afgunstig, ijverzuchtig, wangunstig op mijn moed.’ ‘Schei toch uit.’ ‘Ik heb het in ieder geval opgelost.’ ‘Toch voelt het niet goed.’ ‘Ik had ook niet verwacht dat ze zou gaan huilen.’ ‘Je had toch even kunnen wachten.’ ‘Wachten? We ergeren ons er al zo lang aan!’ ‘Je timing was verschrikkelijk.’ ‘O, dus het is niet wat ik zei maar wanneer ik het zei?’ ‘Ze was zo vrolijk, zo heb ik haar in tijden niet gezien.’ ‘Daarom leek het me een goed moment.’ ‘Ik vind het zielig.’ ‘Volgend jaar hoeven we er in ieder geval niet meer heen.’ ‘Dat is het enige positieve er aan maar ik vind wel dat je je excuses moet aanbieden.’ ‘Ben je gek, dat zou alles verknallen.’ ‘Zo erg was het nou ook weer niet.’ ‘Het was verschrikkelijk, zo erg is het nog nooit geweest.’ ‘Het had ook anders gekund.’ ‘O ja, hoe had jij het willen doen dan?’ ‘Ik had haar in ieder geval niet vergeleken met haar hoofdgerecht!’ ‘Dat was toch grappig. Iedereen moest lachen, jij het hardste!’ ‘Dat had ik ook niet moeten doen.’ ‘Als je nu toegeeft zitten we er volgend jaar weer.’ ‘Dat is ook weer zo.’ ‘Wijntje?’ ‘Ja, lekker.’