Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#174- Tuintje in mijn hart

#174- Tuintje in mijn hart Wandelend is ze teruggegaan naar dat verschrikkelijke moment van toen hij haar krenkte tot het bot, waar ze afdaalde in een moeras van verdriet. Niet-loslatende lelijke woorden waren in haar hart, ziel en lijf gaan wonen terwijl zijn stem zich in haar gehoor had genesteld. Dan ziet ze hem maanden later en ze drinken koffie samen, zij praat over niets en spreekt tegen hem, niet met, en zegt dat ze zijn jas mooi vindt. Dat de kleur hem goed staat. Hij praat over zichzelf. Geen woord over toen. Later spreekt ze hem weer. Alsof verloren maanden niet hebben bestaan spreken ze samen af en vertellen elkaar weer veel over niets. Ook niet over toen, wat er is gebeurd. Het had nooit mogen gebeuren, had ze een keer gezegd maar hij antwoordde niet. Ze houdt van hem, hij is haar kind, die volwassen man.Vergeven is als het doorspoelen van een toilet, de herinnering aan toen kan ze niet vergeten. Ze verruimt haar hart. Dat kan zij wel. Ze heeft begrip want waarom, denkt zij. Ooit hoorde ze een lelijk liedje over een tuintje in een hart. Ze heeft een nieuw zaadje geplant onlangs. Voor hem. In haar ruime hart.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tuintje in mijn hart, wat een mooi begrip. Ik kende het niet, en dus ook dat liedje meer. Het is een mooi beeld dat je oproept over de vergevingsgezindheid van een moeder voor haar kind. Tenminste, zo lees ik het.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, ik weet niet wat er gebeurt maar van deze tekst krijg ik huilogen. Direct al in de eerste alinea. De in haar lijf gaan wonende woorden, het moeras waar de moeder in wegzinkt. Persoonlijk zou ik voor de woorden in de oren geen 'nestelen' gebruiken omdat nestelen zo warm klinkt en wellicht voor iets als 'ingeslepen' kiezen. Aan de andere kant is de moeder een nest voor haar zoon waar hij woonde. De zoon kan trots zijn op deze moeder die zaadjes plant. Onlangs hoorde ik een Joods gezegde: De zoon weet dat zijn moeder altijd over een schouder meekijkt.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, je hebt het bij het rechte einde. Dank je . Mili, ach, wat een mooie reactie. Dank je. Over dat nestelen denk ik even na, meer een woord tussen nestelen en ingeslepen in.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je onthult de verhouding tussen de hp en de man op het juiste moment. De woorden die zich huisvesten onder haar huid doen hun werk. Ik denk dat dit stuk levendiger wordt als je het een beetje door elkaar schudt.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddbrug, Een mooi beeld van een moeder geschetst. Of de fouten van een kind dat klein is of al volwassen, een moeder bewaart altijd ruimte in haar hart voor haar kind en gunt hem of haar een nieuwe kans. Graag gelezen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig, maar op de een of andere manier voelt het iets meer staccato dan ik van je gewend ben. Ligt het eraan dat je veel returns gebruikt? Zijn de zinnen meer afgemeten? Een kind vergeven vergelijken met het spoelen van het toilet vind ik een krachtig beeld van de heftigheid van het gevoel geven. Ik vind dat nestelen dus een mooi contrast, en die zitten er meer in zoals dat toilet doorspoelen, wat je meestal niet bij moederliefde associeert, maar juist wel heel huiselijk en intiem is en een beetje een zinloze maar noodzakelijke herhaling. Banaal ook. Die metafoor blijft bij me hangen.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een moeder vergeeft veel, maar niet alles. Toch? Zij wel. Best knap om dat te kunnen. Ze blijft hopen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddy, ... wat mooi geschreven. Krenken is ook een beetje doodgaan. Dat zij dan toch de kracht heeft om een zaadje in haar hart te planten. Respect. Jammer dat het niet tot een gesprek kwam

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mjjbogaert, Het door elkaar schudden zou niet logisch zijn voor de opbouw, vermoed ik. TheaJ, Goed opgemerkt, een nieuwe kans is wat ik hem geef. Odile, het staccato taalgebruik heb ik bewust gedaan. Hp is erg emotioneel en probeert die emoties weg te duwen. Niet zo zeer het kind, maar meer t principe vergeven heb ik als doorspoelen neergezet. Er wordt soms te gemakkelijk gezegd, ik vergeef je. Vergeven is een heel proces. Dat kost tijd. Tja, Ja, goed opgemerkt. Riny, Het gesprek is meer uitwisselen van mededelingen. Dat is geen dialoog. Dank jullie allemaal voor de reacties, Odile tevens bedankt voor de opdracht.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
wat een pijnlijk stukje, zo echt ze vertellen elkaar weer veel over niets, en dan ineens: zij houdt van hem, hij is haar kind heel sterk gedaan, ook idd het proces; echt vergeven is niet niets

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vergeven en vergeten. Je vergeet het niet en dus blijf je de pijn voelen en moet je elke keer weer opnieuw vergeven. Prachtig verwoord! Alleen deze zin begrijp ik niet 'Ze heeft begrip want waarom, denkt zij.'

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijvenmaar, Er is veel waargebeurd in dit verhaal. I-kat, Omdat de hp zich afvraagt waarom hij zo gekwetst heeft, wat hem heeft bezield om dat te doen. Zij heeft ondanks dat begrip. Zijn overspannen gedrag kan veranderen, zijn persoonlijkheid niet.