#174 #metoo, blijkbaar

De deur is zwaarder dan normaal. Gerrit voelt het zweet in zijn handen. Zijn twee bazen zitten aan de brede, eikenhouten tafel. Ze kijken hem aan als twee jaar geleden, de nervositeit bij Gerrit was destijds groter dan nu. Hij vliegt van angst naar vertrouwen. Twee jaar geleden had hij alles te winnen, nu staat zijn baan op het spel. De toekomst van een veelbelovende journalist, die nooit carrière wilde maken, maar de interesse niet kon onderdrukken toen de grote NOS op zijn pad kwam. Binnengekomen als nieuwslezer op de radio, na een jaar presentator van het NOS-journaal, op televisie. Een graag geziene collega, ondanks zijn soms boerse opmerkingen. Koppig ook, wat dan weer bij een journalist past. Zijn principes nooit verloochenend. Dat ging hij ook dit keer niet doen. ‘Ga zitten Van Dalen.’ ‘Dank je Peter.’ De directeur voert het woord. ‘Idioot.’ ‘Doe even rustig Peter.’ ‘Helemaal niet. Je bent een idioot. Hoe kun je?’ ‘Wat heb ik nu helemaal misdaan?’ ‘In een tijd dat we de ene na de andere acteur aan de schandpaal nagelen, moest jij je ook laten gelden.’ ‘Peter heeft gelijk’, zegt Sjaak, de hoofdredacteur, die links van Peter zit en hoort dat zijn buurman het gesprek meteen weer overneemt. ‘Heb je enig idee wat er gebeurt als dit uitkomt?’ ‘Dan kan ik volgens mij uitleggen wat ik heb gezegd en hoe ik het bedoelde.’ ‘Hoe wil je uitleggen dat je tegen een stagiaire hebt gezegd dat ze haar borsten wel wat meer mag laten zien?’ ‘Het was positief bedoeld. De truien die ze altijd draagt, doen afbreuk aan haar schoonheid.’ ‘Ontoelaatbaar Van Dalen. Je biedt je excuses aan, of je vliegt eruit.’ Gerrit geeft de heren een hand. Wat kan hij meer verliezen dan zijn carrière?