Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#174 - jeukende lijnen

Starend kijk ik naar het oude litteken op mijn hand. Mijn gedachten reiken echter veel verder dan die lichte nietszeggende lijn. Geregeld begint die rotlijn te jeuken als zot. Toch is er niets aan te zien. Het genezingsproces heeft zich immers al jaren geleden afgespeeld. Nu rest er enkel nog die herinnering aan toen. Met af en toe een plotse bewustwording van wat er gebeurde, alsof het gisteren was. Gisteren is een ander litteken, een nieuw litteken, één van de vele die enkel ik kan zien. Minieme kleine stipjes op mijn netvlies. Geen echte littekens, maar punten in mijn geest, mijn ziel, mijn zijn, mijn ik. Wonden zijn niet altijd lichamelijk. Elke wonde die gesloten wordt met een korst van vergeving. Elke korst die verdwenen is door de genezing. Blijvende littekens, als herinneringen aan de situatie. Stilletjes pink ik een traan weg. Vergeven is niet vergeten, hoeveel vergeving er intussen ook al gesmeerd mag zijn over al die woorden en daden. Blijven vergeven is niet goed, dat weet ik wel, en toch… Hij weet niet beter, is zichzelf en zal zich nooit aanpassen. Binnensmonds vloek ik weer, ze hebben me zo vaak gewaarschuwd. “Je kan hem niet veranderen,” zei iedereen. Hij is nooit veranderd, integendeel. Als er iemand veranderde was ik het, door telkens opnieuw te vergeven. Door mijn grenzen te verleggen, door mezelf weg te cijferen. Wie vergeeft, verandert.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig verhaal, dat raakt aan een column. Voor meer een verhaal dan bespiegeling zou je er handeling en plot in kunnen verweven en het intern monoloog behouden, erin vervlechten. Maar zo is het roerend omdat het zo echt en waar is.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@schrijfcoach Bedankt voor de fijne reactie. Het klopt dat het niet echt een verhaal is zoals de opdracht. Op één of andere manier vloeide eerst de tekst in dichtvorm op papier, dat was de taak niet… Bij het ‘verwerken’ kreeg ik bovenstaande tekst. Heb me wel eens afgevraagd hoe een column geschreven moest worden, nu heb ik onbewust eentje geschreven 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Emy, dat geeft helemaal niet hoor, dit is geweldig materiaal voor een kort verhaal. Nu alleen nog proberen het in een omgeving, plot en handelende personages te gieten, of je laat het zo of als gedicht. Jij bepaalt.