#172- Verrassing

Hoe romantisch allemaal, de zon, de kus en de verrassing. Een sprookje, ik voel een huwelijksaanzoek aankomen op de volgende bladzijde. Altijd iets om te zeuren, dus naturelkleurige of kleurig? En, op een of andere manier valt het woord interieurarchitect, wat mij betreft , naast t verhaal. Een zonnig verhaal, May!

ik weet niet of het beroep sowieso moet worden toegevoegd, wat is de meerwaarde als het om de liefde gaat? De laatste twee zinnen tot een zin terugbrengen die vertelt waar je vertelt of 'show't dat het hun huis wordt, hun thuis?

Wat een heerlijk romantisch zwijmelverhaal! Lekker lezen zo, op een gure zondagavond!

Hoi May, wat een mooi romantisch verhaal! Deze verrassing wil iedereen wel krijgen, denk ik. Heel graag gelezen, met een glimlach. Bij één zin had ik wat verwarring; je schrijft over twee verdiepingen en een souterrain, dat roept bij mij het beeld op van twee lagen met daaronder nog een laag. Vervolgens 'met in het midden een koepel', net of die zich tussen de lagen uitstrekt. Maar ik neem aan dat je bedoelt dat de koepel in het midden (tussen links en rechts) er boven uit steekt?

Heerlijk May, ik krijg goede zin van je verhaal en voel je HP’s blijdschap. Goed verhaal.

Een château in een ondergaande zon, en de knapste man aan je zij ... weer romantiek op zijn May's :nod: (hm, ik geef voorkeur aan Mayietje :o ) Een zonnige, warme sfeer geef je hier weer, die een glimlach bijbrengt. Even was ik in de war. Na 'kijk eens binnen' veronderstel ik dat ze de trapjes oploopt en dat de zin 'Vele voetstappen ... ' over de inkomsthall gaat met grijze marmer als vloersteen. Dan ga je verder dat ze enthousiast de treden beklimt. Ik vraag me gewoon af, door jouw constructie, of de zes buitentreden naar de voordeur in marmer zijn opgetrokken? Snap je? Meestal in beton of natuursteen? Ik lees dat je de architect er al hebt uitgelaten ... 'Hij drukt de zware sleutel in haar hand. ‘Kijk eens binnen.' Vele voetstappen hebben het grijze marmer afgesleten. Enthousiast beklimt ze de zes treden. 'Kun jij er ons thuis van maken?' ... en nu, sorry dat ik het mss erger maak, vind ik er de laatste zin zo aanhangen. 'Ik ben overtuigd dat je er een echt thuis van kan maken.' Of je laat de zin staan met een minieme toevoeging. bvb. Hij slaat een arm om haar middel. Jouw verhaal May! :thumbsup:

May Laysen Goede scene. Het leest, voor mij, wel als een afrondende scene omdat elk conflict ontbreekt. Het is eind goed al goed. Als dit bedoeld is als ergens halverwege zou ik minimaal een (figuurlijk) donker wolkje opvoeren. Als ik het goed lees gebruik je chateau en huis als elkaars synoniem, probeer dat anders op te lossen.

zo'n heerlijk zoet sprookje ... ik vind de laatste zin een mooie afsluiter, maar hij hangt er nu wat ongelukkig aan; de twee zinnen over de trap zijn samen net iets te veel om het vanzelfsprekend te maken dat hij nog steds/ weer aan het woord is, zeker omdat zij de laatste handeling verricht. Korte toevoeging dat hij bij haar komt staan maakt het compleet.

Zwijmel, zucht, wat een romantiek :thumbsup:

May, ... die laatste zin vind ik erg spannend, je kunt er alle kanten mee op. Moet zij voor het herstel zorgen? Is zij zo vermogend? Hij leunde ook al grijnzend tegen haar auto. Wat doet hij als zij daarvoor gezorgd heeft? Zij heeft nog niet geantwoord op die vraag en ze keek ook al met gefronste wenkbrauwen toen hij de sleutel onder de mat vandaan haalde. Het kan zijn dat ik hemelmeeuwen zie, maar ik krijg een unheimisch gevoel. Met plezier gelezen.

Hallo Marietje, Hemelmeeuwen zijn fantasieën die kant noch wal raken. Zo kun je ook beren op de weg zien. Dat unheimische gevoel: een thriller die aan het ontstaan is? Ben je dat misschien van plan? Je hebt me nieuwsgierig gemaakt. 8)