Hoe houden jullie het schrijven leuk en inspirerend op momenten dat je het gevoel hebt dat je vast zit? Wat context bij mijn vraag: ik ben bezig met een informatief boek voor professionals binnen de gezondheidszorg. Het is een onderwerp dat me aanspreekt en dat dichtbij me staat, waar ik veel van weet en wat ik graag wil schrijven. Ik heb een contract en deadline, de indeling en de eerste hoofdstukken. Nu zit ik op een punt dat ik een document open zet van een hoofdstuk dat ik wil gaan schrijven of herschrijven en dat ik blokkeer. Ik voel me moedeloos, overspoeld door alle informatie en losse stukken die tot een groot geheel moeten komen en stel het uit tot morgen, overmorgen, volgende week, waarna ik het weer uitstel. Het is niet zo dat ik het niet kan. De eerste hoofdstukken zijn me gelukt en dit kan ik in termen van vaardigheden met de rest ook. Het zit voor mijn idee meer in de angst dat ik nu iets goeds moet schrijven en dat het iets moet voorstellen, dat ik het plezier erin kwijt raak en ook in dat ik het tegelijk druk heb met andere dingen. Het is me duidelijk dat ik dingen uit mijn planning zal moeten schrappen de komende zes maanden om het boek af te maken. Ik speel met het idee om een week weg te gaan en helemaal in het teken te stellen van het schrijven van mijn boek zodat ik er de ruimte en rust voor ervaar (nu voelt het alsof het overal tussendoor moet). Maar wat als ik ook dan vastloop en er weinig tot niets uit me komt? Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is en hoe jullie ermee omgaan als je in een dip zit met een project waar je aan begonnen bent en wat je wilt afmaken, maar even niet weet hoe.