# 167 — #hetoo (eerste versie)

Zijn ogen begonnen meteen te glinsteren toen zij hem de vraag stelde. Zijn zoon had haar komst aangekondigd. Ze wilde hem interviewen voor school, meer wist hij niet. Ze deed er erg geheimzinnig over. 
“De eerste keer dat ik verliefd was?” “Ja, opa, het is voor een werkstuk, voor school.” Hij stond op en keek haar aan, twijfelde en zei: “Dat is toch helemaal geen verhaal voor school, lieverd? Weet je wat het is om verliefd te zijn? Ben jij weleens verliefd geweest?” “Nee, opa, ik denk het niet, maar ik moet er een werkstuk over schrijven en iedereen vraagt het al aan grote broers en zussen en ik vind het veel leuker om het van u te horen.” Ze keek hem smekend aan. “Hmm, vooruit dan maar." Hij had een sigaar gepakt uit een doosje dat op het antieke dressoir tegen de muur stond, knipte het eind eraf, ging zitten en stak hem aan. Hij sloeg zijn handen op zijn knokige, in corduroy gestoken knieën. "Hier, kom zitten en schrijf maar op." Het meisje deed wat haar werd gevraagd. "Haar: blond, de kleur van een wit zandstrand. Als je naar dat haar kijkt, is het altijd zomer. En sproeten; wangen, neus, schouders... ontelbaar veel sproeten, en toch zou ik ze allemaal wel willen tellen. Ogen: lichtblauw, als een onbewolkte hemel op een broeierige nazomermiddagdag. Als ik er aan denk krijg ik het gelijk weer warm." Zijn kleindochter was druk aan het schrijven. De blos op haar wangen verraadde haar opwinding. "Hoe oud was ze toen?" "Ze? Hij. Tom heet ie. Tommie. Elf geloof ik. Elf of twaalf." Het meisje was duidelijk uit het veld geslagen. Ze keek op uit haar schriftje, keek haar grootvader aan en zocht naar woorden. "Maar... was u dan ... homo voordat u oma leerde kennen?" "Voordat ik...? Welnee, lieve meid. Het is Tommie. Van de overkant. Ik ben nu verliefd. Voor het eerst in mijn leven ben ik echt verliefd. Is dat niet fantastisch?" NB s.v.p. niet meer hier reageren. Ik heb een aangepaste versie geplaatst.