De regen spat tegen mijn voorruit en er zit een zonnebril op mijn neus. Ik rij de file in en realiseer mij dat het buiten niet zo zonnig meer is als ik mij nog steeds voel. Ik zet de bril af maar mijn gezicht is niet in staat de plooien die mijn opgekrulde mondhoeken veroorzaken, glad te strijken. In mij weerklinkt: ik vind jou wel leuk, wel leuk, wel leuk. De sterretjes in mijn ogen sprankelen in mijn binnenspiegel terug naar de zon die jouw gezicht deed stralen, de belletjes van de champagne waarmee wij toastten bruisen na op mijn tong. De regenbui trekt over, het verkeer komt langzaam in beweging. Ik druk mijn zijraam open. De geur van de schoongewassen weide langs de snelweg prikkelt mijn neus. Een regenboog kleurt de hemel en zingt mee met mijn hart: ik vind jou wel leuk.