Beschrijven van Magie gevechten

Ik weet niet wat je precies bedoelt met 'magisch', maar ik geef je de tip om een fantasyboek/reeks te lezen die aansluit op de soort magie die jij gebruikt. Meestal vind je daar wel gevechten in en dan kun je de kunst afkijken.

Ik weet niet wat je precies bedoelt met 'magisch', maar ik geef je de tip om een fantasyboek/reeks te lezen die aansluit op de soort magie die jij gebruikt. Meestal vind je daar wel gevechten in en dan kun je de kunst afkijken.

Ik bedoelde een gevecht waarbij geen fysieke wapens aan te pas komen, zoals zwaard, pijl en boog, hamer, bijlen. Alleen pure magie. Sorry, had ik moeten verduidelijken :) Ik heb al een aantal Fantasy series opnieuw gelezen om de stijl te bekijken die de auteur gebruikt om zijn magie gevechten te beschrijven, maar daar komen vaak wel fysieke wapens in voor. Ik vind het een beetje vervelend dat ik dit probleem nu heb, terwijl het wel gemakkelijk is voor mij om een zwaard gevecht met hier en daar magie aanvallen te beschrijven. Merci voor de tip!

Ày een bekend probleem! Dit is wat ik altijd nastreef (al betekent dat niet dat dat verder de beste manier is): Zorg ten eerste dat je 'magie' voor jezelf haarfijn gedefiniëerd hebt. Wat kan wel, wat kan niet. Hoe ziet het eruit, hoe klinkt het. Wat moet een personage fysiek doen om de magie op te wekken (spreuken, bewegingen, of zijn gedachten voldoende?) Vervolgens is het de kunst om niets van dit alles aan de lezer te vertellen. Voorkom ten alle tijden dat je de regels waaraan jouw magie onderhevig is, gaat uitleggen. Dat wordt namelijk altijd een infodump en zet je scène dus stil. Jij moet zelf de regels goed kennen en zorgen dat wat er gebeurt consequent aan die regels voldoet, dat is alles. Naarmate de lezer meer magie in je verhaal tegenkomt, zal hij vanzelf erachter komen wat wel en niet kan, zonder dat je het ooit regelrecht verteld hebt. Dat is tenminste het idee ;) Daarnaast raad ik je aan om de verhaallijn tijdens een gevecht (of het nou met de vusiten, met zwaarden of magie wordt beslecht) door te laten lopen. Denk maar aan actiefilms: daar doen ze dat meestal niet. Tijdens een gevechtsscène wordt het verhaal meestal stilgezet voor vijf minuten visueel spectaculaire gevechten, die eigenlijk niets toevoegen aan het verhaal. Zorg ervoor dat tijdens het gevecht je personages nadenken, misschien wel tot nieuwe inzichten komen, zich bedenken, zich overgeven. Laat ze niet onnadenkend tientallen regels op elkaar inslaan. Zou je mij misschien een stukje willen opsturen als je het geschreven hebt, ik ben heel benieuwd hoe je het gaat doen, want dit is iets wat elke fantasyschrijver weer anders doet :)

Ày een bekend probleem! Dit is wat ik altijd nastreef (al betekent dat niet dat dat verder de beste manier is): Zorg ten eerste dat je 'magie' voor jezelf haarfijn gedefiniëerd hebt. Wat kan wel, wat kan niet. Hoe ziet het eruit, hoe klinkt het. Wat moet een personage fysiek doen om de magie op te wekken (spreuken, bewegingen, of zijn gedachten voldoende?) Vervolgens is het de kunst om niets van dit alles aan de lezer te vertellen. Voorkom ten alle tijden dat je de regels waaraan jouw magie onderhevig is, gaat uitleggen. Dat wordt namelijk altijd een infodump en zet je scène dus stil. Jij moet zelf de regels goed kennen en zorgen dat wat er gebeurt consequent aan die regels voldoet, dat is alles. Naarmate de lezer meer magie in je verhaal tegenkomt, zal hij vanzelf erachter komen wat wel en niet kan, zonder dat je het ooit regelrecht verteld hebt. Dat is tenminste het idee ;) Daarnaast raad ik je aan om de verhaallijn tijdens een gevecht (of het nou met de vusiten, met zwaarden of magie wordt beslecht) door te laten lopen. Denk maar aan actiefilms: daar doen ze dat meestal niet. Tijdens een gevechtsscène wordt het verhaal meestal stilgezet voor vijf minuten visueel spectaculaire gevechten, die eigenlijk niets toevoegen aan het verhaal. Zorg ervoor dat tijdens het gevecht je personages nadenken, misschien wel tot nieuwe inzichten komen, zich bedenken, zich overgeven. Laat ze niet onnadenkend tientallen regels op elkaar inslaan. Zou je mij misschien een stukje willen opsturen als je het geschreven hebt, ik ben heel benieuwd hoe je het gaat doen, want dit is iets wat elke fantasyschrijver weer anders doet :)

Dank je! Dit is echt een geweldige uitleg. :) Hier kan ik zeker mee verder. Ja, met normale gevechtsscenés heb ik meestal geen moeite om ze te beschrijven, maar de magie gevechten zijn echt een uitdaging voor mij. In mijn eerste boek leert mijn HP pas met haar magie of beter gezegd Madjiek omgaan, dus kon ze nog geen volledige magie gevechten aan. In mijn tweede boek ligt dat anders omdat ze nu doorgegroeid is en ze vaker op haar Madjiek moet leunen om gevechten te beslissen. Ik ga al zeker mijn manuscript verder afwerken. Hij moet eind december klaar zijn en dan wordt het naar mijn uitgever gemaild :). Laten we hopen dat ze het leuk gaan vinden wat ik van plan ben met de magie gevechten. Merci hé! :D

Ik ben het met Diana eens! Het is fantasie! Dus zoek voor jezelf uit wat het is en hoe je wilt dat het eruitziet en hoe het gebruikt wordt. Wil je mij eventueel ook je stukje laten horen? Ik heb zelf ook gevechten met magie beschreven. Als je het eventueel wilt horen dan hoor ik t graag van je! groetjes

Als je het eventueel wilt horen dan hoor ik t graag van je! groetjes

Ja kom maar op. Ik kan wel wat inspiratie gebruiken. Ik zit op het moment ontzettend omhoog met een scène waar wat magie over en weer moet gaan vliegen. Ik weet nog niet zo goed hoe ik het zal brengen.

In de boeken van Michael Grant, Gone, komen magische gevechten voor. Levitatiekrachten, vuurballen uit de handen en andere mentale, magische krachten. Misschien kun je hier inspiratie uithalen hoe deze techniek te gebruiken?

probeer het boek "Voice of the gods" van Trudy Canavan eens (weet niet of ik de naam goed spel) . Ik weet ook niet of het in het Nederlands is vertaald. Het is het 3e boek uit een serie, waarvan het 2e boek "Last of the Wilds" heet. Er staat een hele interessante veldslag in beschreven: Terwijl twee legers met zwaarden, pijlen, enz. bezig zijn, voeren de leiders (5 tegen 5) een magische strijd tegen elkaar, terwijl zij proberen de troepen te beschermen. De manier waarop zij magie laat gebruiken is ook iets anders dan normaal. Voor jou waarschijnlijk wel interessant, al is de verhaallijn van de boeken erg voorspelbaar.

Hey SB1990, Ben het grotendeels eens met het bovenstaande maar ik zou niet altijd in een gevecht de verhaallijn door laten lopen. Als jouw personages tijdens een gevecht de hele tijd aan andere dingen denken, krijgt de lezer het gevoel alsof het gevecht niet veel moeite kost; dit is natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Wat ik zelf altijd doe in gevechten is een soort in en uitzoomen. Eerst laat ik de tegenstanders elkaar inschatten; laat ze naar elkaar kijken en beschrijf vanuit de sleutelpersoon van die specifieke scène hoe de tegenstander eruitziet en of hij/zij sterker/beter/etc. is. Na deze inschatting die vaak een paar regels beslaat, laat ik de eerste slag plaatsvinden; deze kan gedaan worden door de sleutelpersoon maar ook door de tegenstander. Hierbij ga ik inzoomen en laat de tegen elkaar knallende wapens/ vuurballen/ energiestralen etc. zien aan de lezer. Daarna zoom ik weer uit en beschrijf de verdere gevechtsscène iets sneller, laat wat om elkaar heen dansen, pareren en aanvallen zien met een aantal gedachten en gekreun/ gevloek of iets dergelijks van de sleutelpersoon erdoor omdat de lezer dan meekrijgt hoe veel moeite het gevecht de sleutelpersoon kost. Vervolgens ga ik toewerken naar het einde van het gevecht en laat de sleutelpersoon een zwakke plek bij de tegenstander vinden of ik laat de sleutelpersoon struikelen etc. Iets om de scène naar een onvermijdelijk maar spannend einde te brengen. Bij de laatste slag zoom ik weer in, beschrijf het tot in detail zodat ik het moment suprême nog even kan oprekken totdat de uiteindelijk climax komt. Enfin dit is de manier waarop ik het doe, misschien heb je er iets aan?

Hey iedereen, Een vraag die brandt op mijn tong: Wat al weet de hoofdpersonage zelf nog niets over magie, maar gaat daar wel kennis mee maken? De moeilijkheidsgraad hierbij vind ik vooral hoe en wanneer de informatie wordt gedoseerd. Momenteel heb ik bijvoorbeeld een scene waarin iemand hem leert over de magische krachten. Moet de hoofdpersoon dit worden uitgelegd? Ik dacht van wel, omdat hij zelf nog niets specifieks weet over hoe het werkt. Aangezien een aantal regels en beperkingen van de magie, kan hij niet zomaar even op een vrije zondagmiddag in een opslagloods gaan oefenen en kijken hoe hij kan toveren en wat de grenzen daarvan zijn. Ik twijfel dus nu heel erg en weet niet wat te doen. Heeft iemand hier ideeën over of oplossingen hoe de cruciale informatie over de magie moet worden gedoseerd?

Ik maak zelf altijd een profiel op van mijn karakters. Wat kunnen ze wel, niet, waar hebben ze een hekel aan, waar zijn ze trots op, wat gaat er vaak mis. Humor en magie vind ikzelf altijd erg leuk, ook per ongeluk dingen laten gebeuren die niet helemaal de bedoeling waren. Zelf heb ik de boeken van Terry Goodkind gelezen (Sword of thruth serie). Hij heeft daar een boel magie in zitten. Op een gegeven moment deel 6 - 7, gaat hij veel herhalen -> saai, maar met magie is hij altijd erg gestructureerd. Hij beschrijft zonder aan te geven wat de limieten van een tovenaar is en vaak beschrijft hij het resultaat van magie hoe het visueel eruit ziet en wat het effect is. Dus geen interne dialoog, bezwering of iets van dat. Ook dat ieder magie anders voelt. De HP heeft bijvoorbeeld magie die niemand begrijpt (en de HP ook niet omdat niemand het hem kan leren....) omdat het zo anders is wat iedereen normaal vind, en als lezer weet je niet wat normaal is / daar kom je achter, dat het leuk is te "zien" dat hij dingen kan doen die niemand verwacht. Wel erg bloederig en emotionele boeken reeks. Voor inspiratie een stukje probeersel.. ;) - Zweet liep van zijn voorhoofd over zijn neus en lippen, hij merkte het niet. Een uur lang had hij zijn ogen stijf dicht geknepen, zijn handen tintelden van het omhoog houden en samenknijpen. De hitte was voelbaar rond zijn armen terwijl zijn huid ijskoud was. Toch zat de deur nog potdicht. Voor zijn geestesoog was hij al een paar keer aan de andere kant beland en ook al een paar keer open gegaan zonder moeite, maar hij wist dat het nog niet was gelukt. Het had geen zin, hij had net zo goed een bakstenen muur willen laten verdwijnen. Met een zucht liet hij zijn armen vallen en opende de ogen. De deur was weg en een slecht gemetselde bakstenen muur versperde zijn weg. - ;) Happy magic

Heeft iemand hier ideeën over of oplossingen hoe de cruciale informatie over de magie moet worden gedoseerd?

Het hangt er een beetje vanaf wat voor soort boek je wil schrijven en wat je wil met de magie. Moet die mysterieus en ongrijpbaar blijven? Leg dan zo min mogelijk uit over de technische kant en focus op de ervaring van het hoofdpersonage. Of wil je ingaan op het proces van het leren, met vallen en opstaan, met plotse doorzichten van de hp? En gaat de manier waarop hij zijn magie gebruikt (op een nieuwe manier?) van belang zijn? Dan vind ik uitleg net heel cruciaal, zodat je als lezer kunt meeleven met die ervaringen. Zoals je zelf al zegt: doseren is cruciaal. Ten eerste om je lezer niet te overstelpen (dan raakt die zijn interesse kwijt). Ten tweede heb je vaak interessantere situaties als je hp gaandeweg achter dingen komt, daardoor blunders slaat, in de praktijk leert, etc. Zelf laat ik mijn dosering daar voor een deel door bepalen. Wat moet je hp al kunnen, wat mag hij nog niet weten... om die bepaalde scène te kunnen schrijven? En de volgende? Verder zou je je eens een leerproces voor de geest kunnen halen dat je zelf ooit hebt doorlopen. Hoeveel kreeg je in een keer uitgelegd voor je moest gaan oefenen? Welke dingen snapte je in het begin wel in theorie, maar niet in de praktijk? Welke overhaaste conclusies trok je? Wat begreep je verkeerd?

Erg bedankt voor jullie reacties, Hier kan ik zeker wat mee. Toch denk ik dat ik het als specifieke vraag maar een keer moet stellen aan proeflezers, om de mening over de scene zelf ook te horen.

In aanvulling op @Nictea en @dv: Uitleg en infodumps spreken vooral ratio aan en in fictie wil je dat niet. Dilemma, als de werking van iets essentieel is. Uitleg is overigens wat anders dan overbodige uitleg - dat is sowieso uit den boze. De crux is je uitleg aan de personages op te hangen. In ieder geval moet de uitleg gericht zijn tot het personage, niet tot de lezer (!), om het natuurlijk te laten overkomen. Zorg ook dat het past bij het vertelpersonage. Door een reactie kun je de "uitleg" combineren met te laten zien hoe het personage in elkaar steekt of hoe de relatie tussen de personages is. De uitleg wordt dan natuurlijk gesprenkeld, bijna als een bijzaak, en zal door de lezer worden gelezen zonder dat hij het gevoel krijgt dat iets wordt gedoceerd. Er zijn tig mogelijkheden. Denk (ter inspiratie) aan een geduldige leermeester versus een leergierige, maar onhandige leerling, of twee vrienden waarbij de een geoefend is en met de ander de draak steekt ("Sufferd, jij snapt ook niks. Dat moet je zus en zo doen.")

Gooi maar eens een magisch stukje op proeflezen. :) Ik kijk daar zo nu en dan op.

Ik heb zojuist mijn stuk verbeterd en al wat magie door de aderen van het verhaal laten stromen. Het heet 'Geheugenverlies (verbetering)', maar de titel is nu niet meer zo toepasselijk op het fragment, aangezien ik in het beginstuk niet meer de nadruk leg op het geheugenverlies. Voor geïnteresseerden en nieuwsgierigen: Ik hoop dat jullie het goed vinden, wacht al op feedback!