#164 Thuiskomst

Een mini liefdesgeschiedenis met een happy end. Het is alsof ik de wind voel. Mooie metafoor, hoe het pleisterwerk wordt geüpgraded van bladderen naar glanzen

Ook in je gedichten lees ik toch een echte Marceline. Mooi hoor. Met Stella eens wat betreft het pleisterwerk. :thumbsup:

Dank jullie wel, Stella en Nancy, voor jullie aardige feedback,, Ik twijfelde erg deze week. Van poëzie heb ik geen verstand, maar ja, ik wilde toch een poging doen. En dan ook maar geplaatst omdat ik daar vast van leer. In ieder geval is het mij gelukt om bij jullie een gevoel/beeld over te brengen. Daar ben ik blij om.

Marceline, hoe mooi dat je jouw stem in dit gedicht kanlaten klinken. De derde regel met een hoofdletter beginnend vind ik stijlvol staan.

Hoj Marceline, een geslaagde poging, je transformeert eenzaamheid in een paar zinnen tot geluk.

Marceline, ... wat een heerlijke thuiskomst. Erg leuk gedaan. Nu weet ik wat daar nog meer aan was hing: een rok. Haha, ik dacht aan een tafelkleed.

Beste Marceline, De zin 'Een sterk lijf raakt...'is de in die het meest blijft hangen bij mij omdat de lezer er meerdere kanten mee op kan. In eerste instantie klonk het mij als het raken op de manier waarop je iemand raakt als je hem of haar een klap verkoopt. Bij verdere lezing blijkt het een heel ander raken te zijn... Ook de rode krullen die wel het hart verwarmen maar ook de onrust doven, zijn voor meerder uitleg vatbaar. Mocht je nog verder willen schaven, kijk dan eens of je die meerder uitlegmogelijkheden ook wilt. Dat kan heel goed, het hoeft niet, maar het is als schrijver altijd goed om te weten wat mensen van je tekst kunnen maken. Dan kan je kiezen wat je wilt hierin. Schrijf ze. Greetje Kruidhof

Hoi Marceline, best heel mooi, dit gedicht van jou! Dus... geen verstand van poëzie? Dichten niet jouw ding? Echt wel! En, zoals Nancy en Maddy al opmerken; weer jouw eigen stijl! Prachtig! :thumbsup:

Het pleisterwerk van het huisje bladdert - Het pleisterwerk van het huisje glanst. Dat is wat de liefde met onze zinnen kan doen. En jij met jouw zinnen. Helemaal Marceline! :) :thumbsup:

Dank allemaal voor de leuke reacties en complimenten. Zelf vind ik het 'net niet', er is iets niet goed maar ik weel niet wat. Het zij zo. @Madd, een herkenbare eigen stem hebben, dat is natuurlijk altijd fijn om te lezen. @Anton, fijn om te lezen dat ik die transformatie duidelijk heb kunnen maken. @Riny, het was goed kijken maar het is inderdaad een rok! @Greetje, Dank voor de feedback. Misschien zit het daar in dat het niet klopt: sommige woorden pakken niet helemaal de belden die ik bedoelde. Maar het heeft denk ik ook iets met ritme te maken. Daar ben ik ook niet zo goed in, ik heb ook al geen muzikaal gehoor. @Ton, heerlijk toch weer die lovende feedback van jou. Toch denk ik dat proza meer 'mijn ding' is. @Elyse, leuk dat je die zinnen met het pleisterwerk eruit haalt. Die vond ik zelf ook het meest geslaagd. En misschien moet ik gewoon het 2e en 3e couplet weglaten ;) Dank allemaal!

een minimarceline, proza in versvorm. pakkend

Dankjewel, Cora!