#162 “Te… veel… stroop… wa… fels.”

Jos Drukinkt was onderdeel van de perfecte cirkel, samen met al zijn ooms, tantes en neven. In het midden van de cirkel stond de koffietafel, bedekt met blokjes kaas en plakjes leverworst. Ook stond er een bord met stroopwafels. Een eindeloze stroom van stroopwafels. Steeds als Jos het bord had leeggegeten, kwam er weer een nieuwe lading, die ook al snel in zijn mond verdween. “Moet er nog iemand koffie?” vroeg Tante Anita. “Ja doe mij maar.” Zei Oom Bertus. "Hoe wil je het?" "Doe mij maar zwarte koffie, of is dat tegenwoordig racistisch?" "Straks mag je niet eens meer roze koeken eten" zei Oom Gerard. “Ja, dan zeggen ze dat dat beledigend is voor homo’s.” zei Neef Tjerry. "Of blauwe muisjes op je beschuit, want dat is dan beledigend voor Smurfen. " zei Tante Anita. "Je mag ze al niet eens meer negerzoenen noemen." Zei Oom Bertus, die toen aan een gepassioneerd pleidooi begon. De woorden werden afgevuurd met de snelheid van een machinegeweer, en uiteindelijk trok hij de conclusie dat de slavernij weer moest worden ingevoerd, en dat Sylvana Simons moest worden gelyncht. Jos luisterde niet naar het perfide racisme van zijn familie. Hij Had het te druk met de stroopwafels, hoewel hij eigenlijk niet eens meer plezier beleefde aan het eten ervan. Het leek een beetje op Homer Simpson die midden in de nacht de keuken inliep in zijn onderbroek om vierenzestig plakjes Amerikaanse kaas naar binnen te werken . De transformatie van Jos begon toen Neef Tjerry van wal stak over het Coudenhove-Kalergi plan. Zijn bleke huid begon bruin en ribbelig te worden. Op zijn voorhoofd ontstond een barst waar een dikke klodder stroop uit spoot, alsof het een opengeknepen puist was. De klodder vloog onopgemerkt door de lucht, en eindigde in de zwarte koffie van Oom Bertus. Zijn nagels vielen uit, en uit de resulterende wonden kwam geen bloed meer maar, jawel, stroop. Hij scheurde uit zijn shirt, en veranderde in een stroopwafel monstruositeit die leek op een Slipperman. Hij begon de lichamen en zielen van zijn familie te absorberen in zijn ribbelige bruine koekhuid.