#157 Verstopt

‘Oma, mag ik?’ ‘Ach ja, die heeft je opa voor me meegenomen toen hij nog mijn buurjongen was. Waar heb je hem gevonden?’ Bernadette neemt de schelp uit de uitgestrekte hand van haar jongste kleindochter Suze en streelt het gladde materiaal, voordat ze hem tegen het oor van het meisje legt. In de grijsblauwe ogen van haar kleindochter ziet Bernadette iets verschijnen wat ze zelf nog maar zelden ervaart. Suze schudt de schelp om het geheim van de zee te ontrafelen en legt hem dan tegen haar andere oor. ‘Oma, oma, waarom verstopt de zee zich?’ Toen haar buurjongen, Joris met de ‘Liberty’ naar Zuid-Amerika vertrok voor zijn eerste betaalde baan, was zijn hart vol van zijn twee grote liefdes, zo vertelde hij haar later, toen het hem eindelijk gelukt was haar hart met dezelfde passie te vullen. Van een eerste afspraakje op een bankje aan zee naar elkaar beminnen tussen zand en water op een bed van schelpen. ‘Joris vraagt of hij je mee mag nemen naar zee. Geef het een kans, Bernadet, het is een lieve jongen’. Om haar moeders onrealistische hoop voorgoed te begraven had ze ingestemd. Van haar kant van het bankje luisterde ze naar zijn avonturen terwijl ze haar blik gefocust hield op de zee en het patroon volgde van de golven die elkaar in hoog tempo opvolgden. Ze voelde haar hand ontspannen toen ze hem op het verzilte hout van het bankje liet rusten. Joris legde het koele voorwerp in haar hand. ‘Hij deed me aan jou denken toen ik hem vond, Bernadette. Zo heb je altijd de zee bij.’