#156 Mallorca

De tweede vakantiedag was de dag van mijn leven. Ik denderde van een lange trap af, stak mijn handen uit naar de leuningen. Die waren er niet. Daar lag ik dan. Ik riep om hulp. Na een paar keer schreeuwen ging er een deur open. Een Duitse vrouw vroeg wat er aan de hand was. Het leek mij wel duidelijk. Ik zei dat mijn man bij de receptie was, beschreef hem en vroeg of ze hem wilde halen. Half tillend heeft hij me naar de kamer gebracht. De dokter gebeld. Gekneusde ribben. Ik kreeg een spuitje en hij zei dat hij elke dag wel wilde komen. Zal wel. Het spuitje hielp niet. Ik voelde dat er meer aan de hand was. Met gekneusde ribben kun je nog wel lopen. Dat kon ik niet. Mijn enige uitjes bestonden uit balkonbezoekjes, wel ondersteund door mijn man. Toen de vakantie voorbij was werd ik met een rolstoel naar de bus gebracht. Zo kwam ik ook in Eelde aan. Na drie maanden kon ik weer pijnloos lopen. Ik ga niet weer naar Mallorca. Het eten was trouwens ook heel slecht.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oeps Tja, je laat me schrikken! Je stijl is prachtig, droog en staccato, maar ik vraag me af in hoeverre dit wel of niet autobiografisch is. Ik hoop dus van niet! Met genoegen gelezen!
20 augustus 2017 - 16:51

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Even een waarschuwing. Ga niet in september naar Mallorca (ook niet in het begin). Om vier uur wordt het al donker. De zeetemperatuur is wel aangenaam, maar de buitentemperatuur niet.
21 augustus 2017 - 2:18

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Heb ik me weer niet aan de regels gehouden? Het is jaren geleden, Riny. Die rugpijn is niet meer voelbaar. Er is wel een andere rugpijn voor in de plaats gekomen. Je begrijpt dat het een rustvakantie was.
21 augustus 2017 - 19:43

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Tja, Ik hou wel van eigenwijze schrijvers ;) Ik zie dat je met de chronologie weinig gedaan hebt, maar het is een bijzondere tekst. Vooral in de eerste alinea zitten veel mooie kwinkslagen. De afstand waarmee je de situatie beschrijft, zorg voor een tragikomische toon. Heb je er weleens op in de derde persoon te schrijven? Daarmee kun je dit effect versterken. Hartelijke groet, Saskia Buddelmeijer
23 augustus 2017 - 14:10