#156 : Kerstavond 1993

Hallo Sarina, Jouw verhaal brengt me nóg verder terug in de tijd. Lees ik zuidelijke invloeden in jouw schrijfstijl (ons Timmeke ;) )? Ik voel erg mee met Frank... Mooi geschreven!

@ Stella, Het hele verhaal zou je omver blazen. Dat komt waarschijnlijk nog wel een keer bij een andere opdracht. (mijn moeder en schoonmoeder zijn beiden op 28 december overleden op de middag. Met 1 jaar verschil) Ik dacht dat mijn accent er duimendik oplag :-) Als zuiderse uit Noord-België, valt mij dan weer op hoe "Hollands" deze site is, alhoewel vele leden ook aan deze kant van de grens wonen. Alvast bedankt voor je reactie.

Verdrietig verhaal Sarina. Wel heel mooi beschreven.

Dag Sarina, Je gaat inderdaad verder terug dan een dag, maar het is een logische teruggang. En bitterzoet.

@Sarina wat heb je dit dubbeltrieste bizarre en vreselijke toeval mooi neergezet. Dat 'accent' heerlijk!

@ Stella, Het hele verhaal zou je omver blazen. Dat komt waarschijnlijk nog wel een keer bij een andere opdracht. (mijn moeder en schoonmoeder zijn beiden op 28 december overleden op de middag. Met 1 jaar verschil) Ik dacht dat mijn accent er duimendik oplag :-) Als zuiderse uit Noord-België, valt mij dan weer op hoe "Hollands" deze site is, alhoewel vele leden ook aan deze kant van de grens wonen. Alvast bedankt voor je reactie.

Dit alleen al veroorzaakt een windhoos over de keukentafel hier. Bijzonder en heftig. Ik woon een klein stukje boven Noord-België en vind het accent grappig. Stoer dat je het gewoon gebruikt.

Stella M., Nancy, en alle anderen, Mens en dier gebruiken taal om zich verstaanbaar te maken. Onze lichaamshouding is een deel van de communicatie die we lichaamstaal noemen. Ogen spreken soms meer dan woorden. Dat we door ons accent laten weten uit welke richting we komen, is toch heel mooi ? Wanneer we beschaafd en beleefd blijven, dan is ons accent toch een aanvulling zoals de vrolijke, norse, opgewonden, ... toon waarmee we spreken. Hoe we praten, en dus schrijven, is een eigenheid. In de Benelux zijn we bijna met 25 miljoen Nederlandstaligen en toch spreekt bijna ieder met een eigen accent. Wanneer naar onze kleding kijken, kunnen we bijna hetzelfde zeggen. Een uniform past bij een bepaalde groep en bij deze wil je daar dan ook wat mee zeggen. Zou het niet eentonig zijn dat we allemaal een oranje hoed en driekleur das zouden dragen ? Voor mij mogen en moeten er taalregels zijn. We weten wat tafel en stoel betekenen, dat maakt dat we elkaar begrijpen. Dat zij een kleedje draagt en jullie dit onder de tafel leggen, is toch om vrolijk van te worden ? Grammatica heet heel mooi "spraakkunst" en we hebben ook "woordenschat". Twee prachtige woorden waarmee we leren tussen de lijntjes te kleuren. Een accent geeft taal en communicatie kleur. Al hoeft het voor mij geen "plat dialect" te zijn, want dat verruimt onze horizon niet. Voor sommigen heeft dat zijn charme, maar buitenshuis behoor ik graag tot de groep Nederlands sprekenden, zonder uniform van stad of land. Ik behoud wel graag mijn eigenheid. En jullie ?

@Sarina, ik ben het volledig met je eens. Zoals ik al schreef 'heerlijk'. Het is eigen, uniek, herkenbaar

@ Sarina, ik kan hier ook alleen maar bij aansluiten. Het is leuk om te zien vanwaar de mensen die ik nu digitaal een beetje leer kennen in diverse schrijfgroepen en hier komen en wat al die verschillende mensen met de "standaard" Nederlandse taal doen. Er zijn in korte tijd al een aantal leuke nieuwe woorden aan mijn woordenschat toegevoegd. Zoiets kan men alleen maar omarmen.

Hoi Sarina, jij bent een bijzondere SOL-collega! Door je verhaal, mooi en verdrietig tegelijk, en door je exposé over taal en afkomst. Dankjewel!

Sarina, indrukwekkend te lezen hoe twee dierbare mensen op vergelijkbare tijd en wijze zijn heengegaan. Ook ik waardeer je uitleg bijzonder, Groet Connie

Beste Sarina, Vroeger werden Vlaamse schrijvers nog weleens 'vernederlandsd' door redacteuren, maar gelukkig gebeurt dat steeds minder (zoals bij Griet Opdebeeck). En terecht! Het verhaal beslaat inderdaad meer dan een dag, maar het is een goede keuze. Door de kerstdagen na elkaar te plaatsen benadruk je de bizarre herhaling van omstandigheden. Het zou zeker de moeite waard zijn om het hele verhaal uit te werken. Mocht je hier verder aan willen werken, dan heb ik nog wat tips om dit verhaal nog wat vloeiender te laten verlopen: -je zou nog eens naar de werkwoordstijden kunnen kijken. Bijvoorbeeld de tweede alinea, daar zou je de werkwoorden aan kunnen passen naar de voltooid verleden tijd ('Die namiddag waren we nog geschenkjes gaan kopen. Ik was eerst terug binnengekomen...'). Op deze manier maak je extra duidelijk dat dit zich afspeelt vóór het telefoontje. -In plaats van de jaartallen zou je bij 'In 1993' ervoor kunnen kiezen 'deze kerst'. Dat is net iets duidelijker, en zo verbind je de kerstdagen nog meer met elkaar. Hartelijke groet, Saskia Buddelmeijer

Dank je Saskia voor de tips. Ik heb verbeteringen in de tekst aangebracht, maar niet overal. Eigenlijk is de dag maar 2 alinea's lang. We hebben de kerstboom gezet en we hebben geschenkjes gekocht. De telefoon rinkelde, waardoor ik eerst binnen kwam. Moeder de vrouw doet bij ons nu eenmaal de communicatie ;-) . Ik kwam binnen, ik neem de telefoon op (opeenvolging van handelingen) ... Om het contrast met de slechte boodschap nog duidelijker te maken, heb ik daarna verteld wat er eerder die week is gebeurd ten gevolge van wat er het jaar vooraf heeft plaatsgevonden. Niet exact de opdracht. Ik wou het drama vernoemen en het moeizaam terugvechten tegen verdriet, waardoor het telefoontje niet "zomaar" slecht nieuws was. Zoals je merkt in mijn reacties, heb ik een probleem om iets "kort" te schrijven. Voor mij zijn dit écht moeilijke oefeningen, maar ik wil dit wel kunnen en zonder mijn eigenheid te verliezen. Een hele evenwichtstraining dus.

De gegevens goed en mooi tot 1 verhaal samen gesmolten. Het tijdspad is goed te volgen. :thumbsup: Bijzondere non-fictie inhoud. :)

Verdrietig verhaal, mooi opgeschreven, En jouw 'Belgische stem' geeft er een mooie sfeer aan mee.

Dank jullie van harte.

Laat ik het dan maar zo zeggen, ik vind het een schoon verhaal, triest en mooi geschreven.