#151 Rode pumps in het korenveld

Op de tast baande ze zich een weg door de hoge aren van het korenveld. Haar voeten, gestoken in rode pumps, plaatste ze bij elke stap behoedzaam op de onvaste ondergrond. Haar hakken zakten weg in de aarde tot aan de zolen. Maar het deerde niet. Ze was in een opgewonden jubelstemming. Vijf jaar waren ze nu getrouwd. En elk jaar op hun trouwdag, ontmoeten ze elkaar hier in het korenveld. De plek waar ze voor het eerst de liefde met elkaar bedreven. Zij had op zijn verzoek een rood niemendalletje aangetrokken, die hij straks, zodra ze elkaar gevonden hadden, direct van haar lijf zou trekken. Hij liep hier ergens in het veld rond in zijn trouwsmoking. Ook na vijf jaar, stond hem dit nog steeds even fantastisch. Met beide handen trok ze de zijden sjaal voor haar ogen wat strakker. Ze glimlachte bij de herinnering aan vorig jaar toen hij de blinddoek introduceerde. ‘Ben je gek?!’, had ze gezegd. Maar toen ze door het veld liep zonder iets te zien, merkte ze dat al haar zintuigen geprikkeld werden. Dit zorgde voor een vreemde sensatie in haar buik. Ze liep behoedzaam verder, ondertussen haar oren gespitst op elk geluidje in het veld dat afweek van de wind die de korenaren heen en weer wiegde. Ineens hoorde ze een zoemend geluid in de lucht dat ze niet kon plaatsen. Daarna hoorde ze een doffe plof, een paar meter verderop, schatte ze in. Ze wilde haar blinddoek af doen, maar aarzelde. Misschien was dit allemaal onderdeel van zijn spel. Het zoemende geluid kwam steeds dichterbij en bleef boven haar hoofd hangen. Ze kon de neiging om de blinddoek af te trekken niet meer onderdrukken. De zon scheen fel in haar ogen en ze moest een aantal keer knipperen. Ze keek in de lucht en zag een drone stil hangen. Verderop, waarschijnlijk bij de boerderij in de buurt van waar ze haar tocht gestart was, hoorde ze een jongen schreeuwen: ‘Pa, kom eens kijken! Daar ligt iemand in het veld…’ Ze richtte haar blik voor zich en deed een paar passen vooruit. Met haar handen duwde ze de aren opzij. Eerst zag ze zijn glimmende zwarte schoen aan zijn gestrekte been. Zijn andere been lag er vreemd bij. Onmiddellijk besefte ze zich dat hij daar niet op haar lag te wachten. Een oerschreeuw ontsnapte uit haar keel. Ze stortte zich op haar man. Hij voelde nog warm.