Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 147 - Dodend licht

 18 juni 2017 - 17:48
Op die ene vermaledijde dag in juni, nog voor mijn ouders hun levenselixir lieten samensmelten om mijn wezen te creëren, werd een deel van hun duistere wereld door het licht opgeslokt. Eén dag, waarbij de overdaad aan licht tot chaos leidde bij mijn volk. Daglicht was fel, maar de uren na de veronderstelde schemer waren gekmakend. De sterksten van de stam berustten in de diepere spelonken van ons heiligdom. Ze duwden hun duim in een roodzwarte mengeling van ravenbloed en addergebroed, tekenden figuren, haken en ogen, een cirkel waaruit strepen vertrokken, onderwijl spreuken prevelend, om de vastberadenen die zich naar buiten waagden tot bezinning te brengen. Af en toe stortte iemand zich tijdig in een van de gangen van het labyrint, maar altijd waren er die, verblind door licht en wanhoop, zich van het leven beroofden. En op diezelfde rampzalige dag, twee jaar later, kwam ik tijdens die schemeruren krijsend ter wereld. Het onweerde zowaar. Regenslierten vormden watervallen uit een zee van wolken. Ik werd aanzien voor redder. Onzin dus. Nooit had ik rust. Opgehemeld, aangeklampt en betast door ouderlingen die bleven geloven in krachten die ik niet eens had, hun tandeloos gekakel overtroffen door het gehoon van jongere stamgenoten. ‘Kllewwyn, doe eens iets nuttigs.’ ‘Misschien moet je sterven om ons te redden.’ ‘Haal dat lichtschijnsel weg, Kllewwyn.’ Mijn vader had het geluk dit niet meer te moeten aanhoren, mijn moeder keerde zich van me af. ‘Je ontgoochelt me, zoon.’ Haar laatste woorden op haar bed van mos en varens. Ik overleefde negeren en haat.. Ik was het mikpunt van spotternij. En die zomerdag herhaalde zich, jaar na jaar na jaar … Mijn tijd is gekomen. Een ander is geboren onder hetzelfde gesternte. Ik beklaag hem nu al. Iedereen juicht opnieuw, ik verdwijn in het uitdijende licht. De ijle lucht neemt me mee het ravijn in.

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 17:53
Al van vrijdag internetproblemen, bij pogingen tssdoor toch hierin geslaagd. Hopelijk kan ik later nog reactie geven.

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 20:46
Marlies, ik krijg het gevoel dat dit verhaal deel uitmaakt van een groter geheel. Misschien heb ik het verkeerd. Het is vlot en meeslepend geschreven. Een verhaal met desillusie, waarbij het einde een verlossing lijkt. Graag gelezen Groet Connie

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juni 2017 - 19:29
Dank je Connie! Soms probeer ik zodanig van start te gaan, dat het lijkt of er iets aan vooraf gaat. Het maakt echt geen deel uit van een geheel, dat is me te moeilijk. Idd had hp geen leven, maar verlossing kwam in zicht. Hp's uiterlijk heb ik bewust niet gespecifieerd, ik laat het aan de fantasie vd lezer over hoe hij eruit ziet. (Mss wat om de midsommer heen geschreven, maar het lukte me anders echt niet)

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juni 2017 - 20:29
Dag Marlie, Een heel bijzonder verhaal; ik begrijp niet alles, maar dat is wellicht de bedoeling. Er zijn mooie gedachten in verweven, zoals de watervallen die geboren worden uit een wolkenzee. Een bed van mos en varens. In alle tijden en in alle culturen hebben/hadden mensen "redders" nodig om te aanbidden of om hulp aan te vragen. Iets van dien aard moet zich nog diep in jouw binnenste bevinden en komt in flarden boven. Ik zou willen zeggen, luister goed naar die influisteringen en schrijf erover. Wie weet waar het naar toe leidt. :o

Geen afbeelding
Joke VG

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 juni 2017 - 20:44
een fantasy verhaal, zo lees ik het. Ik zou best méér willen weten over hp en hoe hij zijn leven leefde. Graag gelezen!