Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#147 - Wende

16 juni 2017 - 15:34
De avond voordat het midzomer Artsfestival hier op Orkney begint, kijk ik naar mijn man. Met zijn ellenbogen op tafel schuift hij zijn puree en worstjes naar binnen. Ik sta op en gooi mijn portie in de vuilnisbak. Vanuit het keukenraam kijk ik naar de archeologische opgraving. De twee jaar dat mijn man hier de opgraving zou leiden, zijn er twintig geworden. Ik denk aan mijn minnaar die morgen weer voor de duur van het Artsfestival hierheen komt. Onrust neemt bezit van mijn lijf. Op midzomeravond rijd ik naar de noordwestelijke punt. Orkney is verlaten, iedereen is in de hoofdstad voor het midzomerconcert. Het is eb, dus ik kan het kleine eilandje bij de punt te voet bereiken. Daar aangekomen ga ik tegen de vuurtoren zitten. De hemel kleurt geel, oranje en roze. Als in een droom verschijnen elfen. Wonderschoon is hun ballet waarin ze mij mee terugnemen naar de hotelkamer van mijn minnaar. De plek waar ik mij de afgelopen drie middagen verloor in een hartstocht die steeds minder zegt. En terwijl ik de boodschap probeer te bevatten nemen zij mij mee naar de opgraving. De plek waar ik mij al twintig jaar verlies in een huwelijk dat steeds leger wordt. Als de schemering intreedt wrijf ik met mijn mouw over mijn wangen. Een paar uur zit ik daar totdat de donkerste schemering verdwijnt. En als de zon opkomt straal ik naar haar terug. De volgende middag rijdt mijn man met de vrijwilligers mee naar de stad voor de midzomerfestiviteiten zodat hij zich niet in hoeft te houden met het bier. Boven stop ik mijn persoonlijke bezittingen in een rugzak. Achter uit de kledingkast pak ik de duizend pond voor noodgevallen die daar al jaren ligt. Ik rijd naar de ferryterminal waar ik de auto met de sleutels in het contactslot achterlaat. Om half vijf stap ik op de ferry naar het vasteland.

Geen afbeelding
Nancy Bastiaans

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 16 juni 2017 - 16:27
Marcelina wat een mooi en verdrietig verhaal. Zovele jaren ongelukkig en dan 'het teken' voor je HP om de stap te zetten. Bijzonder vind ik de omgeving die je erbij schetst. Genoten :thumbsup:

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juni 2017 - 16:42
Mooi verhaal, niet gelukkig met haar man maar de minnaar is ook niet de ware liefde maak ik er uit op. Minder erotisch dan we van jou kunnen verwachten. Had wat mij betreft wel gemogen met dit thema maar zo ook graag gelezen!

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juni 2017 - 17:34
Hoi Marceline, Ronduit prachtig! Je hebt de liefdesperikelen van HP op een bijzondere manier getoond, met hele mooie beelden en formuleringen, zoals de (veelzeggende!) eet-scene in het begin en de 'plek waar ik mij al twintig jaar verlies in een huwelijk dat steeds leger wordt.' Het is een sad story, waar ik als lezer zelf wat stilletjes en verdrietig van word, doordat je het beschrijft alsof ik er bij ben en bij wijze van spreken zelf de HP ben. Je zou aan de andere kant van de ferry willen staan om HP op te vangen en een hart onder de riem te steken! De titel en het moment van de handeling zijn ook veelbetekenend! Het laatste woord 'Alleen.' is misschien overbodig, maar wellicht wil je de situatie juist daarmee benadrukken. typo; als de schemering intreedt (met een t). Ik heb weer enorm van je schrijverstalent genoten, Marceline! Capeau! :thumbsup:

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juni 2017 - 18:41
Marcelina wat een mooi en verdrietig verhaal. Zovele jaren ongelukkig en dan 'het teken' voor je HP om de stap te zetten. Bijzonder vind ik de omgeving die je erbij schetst. Genoten :thumbsup:
Dankjewel Nancy, wat een fijn compliment!

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juni 2017 - 18:45
Mooi verhaal, niet gelukkig met haar man maar de minnaar is ook niet de ware liefde maak ik er uit op. Minder erotisch dan we van jou kunnen verwachten. Had wat mij betreft wel gemogen met dit thema maar zo ook graag gelezen!
Dankjewel i-Kat! ik ben blij dat je ook genoten hebt nu het wat minder erotisch was. Ieder verhaal heeft zijn eigen dynamiek en voor max 300 woorden moet je een kern pakken. Bij dit verhaal lag die voor mij inderdaad niet primair bij de erotiek.

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juni 2017 - 18:47
Hoi Marceline, Ronduit prachtig! Je hebt de liefdesperikelen van HP op een bijzondere manier getoond, met hele mooie beelden en formuleringen, zoals de (veelzeggende!) eet-scene in het begin en de 'plek waar ik mij al twintig jaar verlies in een huwelijk dat steeds leger wordt.' Het is een sad story, waar ik als lezer zelf wat stilletjes en verdrietig van word, doordat je het beschrijft alsof ik er bij ben en bij wijze van spreken zelf de HP ben. Je zou aan de andere kant van de ferry willen staan om HP op te vangen en een hart onder de riem te steken! De titel en het moment van de handeling zijn ook veelbetekenend! Het laatste woord 'Alleen.' is misschien overbodig, maar wellicht wil je de situatie juist daarmee benadrukken. typo; als de schemering intreedt (met een t). Ik heb weer enorm van je schrijverstalent genoten, Marceline! Capeau! :thumbsup:
Dankjewel Ton, Wat een prachtige complimenten maak je mij weer. Ik ben er blij mee! de Typo pas ik aan. En inderdaad schreef ik 'alleen' om de situatie te benadrukken. Maar je weet wat ik altijd zeg over de laatste zin ;) Je hebt helemaal gelijk: hij gaat eruit!

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juni 2017 - 21:09
Dag Marceline, Mooi dat je. het woord "wende" gebruikt. Niet de zonnewende is hier de kern van het verhaal, maar de wende of het keerpunt van de HP. Het is een schrijnend maar toch mooi verhaal over een vrouw die eindelijk, aan de voet van een vuurtoren, zichzelf terugvindt. Twintig jaar is een hele tijd en zelfs de occasionele minnaar kan haar niet meer troosten. De wijze waarop je haar echtgenoot beschrijft, zijn tafel-en andere manieren zijn inderdaad niet van die aard om van hem te houden, laat duidelijk zien dat ze er genoeg van heeft. Sterk verhaal van een sterke vrouw. Proficiat. :thumbsup:

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 13:46
Dag Marceline, Mooi dat je. het woord "wende" gebruikt. Niet de zonnewende is hier de kern van het verhaal, maar de wende of het keerpunt van de HP. Het is een schrijnend maar toch mooi verhaal over een vrouw die eindelijk, aan de voet van een vuurtoren, zichzelf terugvindt. Twintig jaar is een hele tijd en zelfs de occasionele minnaar kan haar niet meer troosten. De wijze waarop je haar echtgenoot beschrijft, zijn tafel-en andere manieren zijn inderdaad niet van die aard om van hem te houden, laat duidelijk zien dat ze er genoeg van heeft. Sterk verhaal van een sterke vrouw. Proficiat. :thumbsup:
Dag schrijfcoach Blavatski, Dank u wel voor het compliment, ik ben er verlegen van. Het was even zoeken bij dit thema, maar toen ik eenmaal een idee had, was het erg leuk om mij te verdiepen in feiten en verhalen over de zonnewende.

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 13:54
@marceline, wat heb je de persoonlijke beslissing mooi verweven in het verhaal. Een relatie blijkbaar zonder communicatie en nu is het te laat om dit te herstellen. Graag gelezen, Connie

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 16:43
Dag Marceline, Je hoeft niet verlegen te zijn met een compliment. Als je een compliment verdient, verdien je het. Complimenten zijn voetsteunen op je levenspad. Het is mijn bedoeling om op voorzichtige wijze mensen aan te zetten tot nadenken over de mysteries van het leven en het heelal, via een schrijfopdracht. Naast het schrijven ook het denken te cultiveren. :o Des te interessanter worden de geschriften. Uiteraard ook voor mezelf. :o

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 18:58
Marceline, ... spontaan komt bij mij het woord: desolaat, naar boven. Twee liefdes verdwenen; het ging allemaal niet meer. Prachtige sfeertekening bij de vuurtoren. Met aandacht gelezen.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2017 - 22:17
Marceline, Een mooi beschreven wende, en een originele invulling. Ik hoop dat de liefde naar haar zelf uitgaat. Tenslotte ligt daar het begin.

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2017 - 8:27
Dank jullie wel! @Schrijfcoach Blavatski, Mijn verlegenheid is inmiddels een blos van genoegen. [Complimenten zijn voetsteunen op je levenspad.] Wat een prachtige levenswijsheid, die ga ik onthouden @Connie, wat een mooi compliment, dank je wel, @ Riny, desolaat is inderdaad een mooi woord, passend bij de omgeving en de HP @Madd, ik denk dat deze wending inderdaad zorgt dat de liefde naar haarzelf uitgaat. De belangrijkste stap heeft ze gezegd, het komt wel goed. Groet, Marceline

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2017 - 22:26
Tja, als onrust bezit van haar lijf neemt terwijl ze aan haar minnaar denkt, schep je wel verwachtingen ... maar het neemt een andere wending en dat is dan ook wel weer verrassend. Heerlijk lokale sfeer zowel prozaïsch als poëtisch in de elfen en de puree met worstjes gevangen :thumbsup:

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juni 2017 - 8:06
schrijvenmaar, dank voor je reactie. Gelukkig kan de andere wending je verrassen. Ik ben blij met je duimpje! Groet, Marceline