Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#145 Daarom hou ik zo van je

Voorzichtig zet Inge de zware mok met thee op de salontafel. “Groene thee met honing.” Marieke laat haar handen iets zakken waardoor haar natte, blauwe ogen zichtbaar worden. “Lekker, dank je,” fluistert ze. Inge kijkt op de klok, het is kwart over twaalf ’s nachts. Ze gaat naast Marieke op de bank zitten. “Was het eten met Peter niet fijn?” Marieke haalt haar neus op en veegt met haar hand wat snot weg. “Het was heel fijn en het leek zo goed te gaan, Inge, echt. Hij was zo leuk en lief. En we gingen eindelijk naar zijn huis.” Ze sluit haar ogen en is even stil. Inge knijpt bemoedigend in haar hand. Inge hoort Marieke diep ademhalen. “We gingen naar bed. Hij kuste me zo zacht. We wilden allebei meer, al zo lang. Dus ik trok zijn kleren uit en hij die van mij, hij begon me harder te zoenen, overal, in mijn hals, mijn borsten, mijn buik, het was zo lekker.” Inge luistert ingespannen, er ontstaan denkrimpeltjes in haar voorhoofd. “Hij ging bij mij naar binnen, we hadden seks en ik dacht echt dat hij nu van mij was. Maar toen –“ Marieke slaat haar handen weer voor haar gezicht en kreunt. Inge streelt haar haar. “Toen kwam hij klaar en zei hij haar naam, wel drie keer. Ik heb hem meteen weggeduwd. Hij snapte het probleem niet. Dat is verdomme toch duidelijk, als je bij het klaarkomen de naam van een ander zegt?” De vlecht van Inge valt opzij als ze haar hoofd schuin houdt. “Wat is klaarkomen mama?” Marieke kijkt opzij en lijkt Inge nu pas te zien. Ze zucht. “Soms vergeet ik dat je pas elf bent. Ik zou je dit helemaal niet moeten vertellen.” “Dat geeft niet mama, ik ben allang geen kind meer.” “Dat weet ik lieverd, daarom hou ik zo van je.”

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dreaming. Die komt heftig binnen. Een intense beschrijving. Ik heb wel vaker gehoord dat 'de man' op dat moment de naam van zijn partner noemt (een aantal keren). Hoe pijnlijk moet dat voor de geliefde zijn. Ik nam aan dat Kris een goede vriendin is, maar een kind van 8 jaar! 02,00 uur in de nacht... Ik weet heel goed hoe zulke situaties kunnen ontstaan, maar als moeder haar leeftijd vergeten? Ik hoop dat Kris geen schade ondervonden heeft van het 'gesprekspartner' zijn van haar moeder. Ik zit door je manier van schrijven er als het ware bij. Zou op bv twee plekken een witregel het verhaal rustiger doen lezen? Knap geschreven, helaas niet graag gelezen (maar dat ligt niet aan jou :o ) Fijne dag, Connie

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Dreaming, zo klabam wat een verrassend en schrijnend verhaal. Je hebt me als lezer goed voor de gek gehouden. Knap hoe je eerst nog een soort van medelijen voor de HP weet op te wekken, ondertussen aan het bedenken wie of wat Kris van haar is en dan dat schrijnende einde waarbij ik de HP toch echt in een ander daglicht zie. Heel knap gedaan :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Argh...dat kan echt niet hoor, een kind van 8 jaar om 2 uur in de nacht een erotische beleving vertellen. Het kan natuurlijk en je mag alles schrijven maar ik keur het af. Of probeer je juist te choqueren? Deze mensen zullen er vast wel zijn helaas....Waarom geen dochter van 25 of zo? Ook dan zou ik niet op de details zitten te wachten van mijn moeder die sex heeft gehad....maar goed, daar kan iedereen nog anders over denken. Verder is het een prima geschreven stuk hoor.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, Het is redelijk geschreven. Voor wat betreft de inhoud: het gespreksonderwerp, het tijdstip en de leeftijd van Kris, vraag je veel van het inlevingsvermogen van de lezer. Ik vind het niet geloofwaardig.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Connie: bedankt voor de complimenten de suggestie. Ik heb vaker moeite met witregels. Vooral in een stuk als dit waarin het 1 situatie is zonder tijdsprongen. Dan weet ik niet goed waar een witregel past. Heb jij (of iemand anders) misschien een idee waar dat zou kunnen? @Nancy: dat is precies hoe ik het bedoeld had, goed om te horen dat het ook zo gelezen wordt. :) @i-Kat: ik ben het zeker met je eens dat je zoiets als moeder niet kan maken. Maar het gebeurt wel. Dat maakt niet dat ik het ermee eens ben, hoop ook niet dat ik dat idee gewekt heb. @Janp: terugkijkend vraag ik inderdaad wel erg veel van het inlevingsvermogen van de lezer. Ik lees in eerdere reacties ook dat het harder en heftig binnenkomt dan dat ik had voorzien. Ik heb de leeftijd van 8 naar 11 veranderd en het tijdstip van 2 uur naar kwart over 12. Zo blijven de functies wel behouden (ze gedraagt zich duidelijk ouder dan haar leeftijd en hoort op dit tijdstip in bed te liggen), maar is het iets minder overdreven. Al weet ik niet of je het dan wel geloofwaardig vindt, waarschijnlijk niet.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@dreaming: @Connie: bedankt voor de complimenten de suggestie. Ik heb vaker moeite met witregels. Vooral in een stuk als dit waarin het 1 situatie is zonder tijdsprongen. Dan weet ik niet goed waar een witregel past. Heb jij (of iemand anders) misschien een idee waar dat zou kunnen? Mijn idee was: voor de zin: Marieke haalt haar neus op En ook voor :Marieke haalt diep adem. Overigens zou ik proberen deze zin niet met Marieke beginnen, want twee alinea's beginnen identiek. Verandering zou ook kunnen: Kris hoort dat Marieke diep adem haalt, voordat ze verder gaat: Derde witruimte voor:Kris houdt haar hoofd schuin. Begrijp me goed, ik ben ook nog maar een beginneling. Dit is dus mijn gedachte, terwijl anderen het er misschien niet mee eens zijn. Bekijk vooral wat je er zelf van vindt. Fijn weekend, Connie

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw, wat een heftig verhaal. Hoewel ik ook moeite heb met de jeugdige leeftijd van dochterlief (het wordt daardoor wat ongeloofwaardig wat de moeder vertelt), vind ik het wel heel mooi beschreven, inclusief dat het knap is dat ik als lezer pas heel laat word verrast door de leeftijd van dochterlief. Wellicht ook ongeloofwaardig is dat de dochter wel ouder lijkt, maar toch vraagt wat klaarkomen is. Maar ik heb die leeftijd al enkele decennia achter me liggen, dus ik kan op dat punt de jeugd van tegenwoordig misschien niet zo heel goed aanvoelen. Toch per saldo wel een compliment voor je schrijftalent!

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, even nadenken.... Moeilijk, heel moeilijk . Maar ik vrees dat dit soort situaties wel echt bestaat. Het doet pijn en het doet iets met ieder fatsoenlijk mens. Dus je opzet is meer dan geslaagd! Graag gelezen? Ik weet het niet, het boeide, ik dacht eerder aan een vriendin dan een dochter, dus het verraste me. De gruwel van het huidige leven van sommigen. Heel goed beschreven, dikke pluim!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dreaming, ik kan me vinden in de reactie van @Joke VG. De mensheid, ik weet het uit ervaring, is absurd. Waar ik in het begin van je tekst tegen aanliep was je keuze voor de naam Kris. Ik ging van een man uit. Chris, zoals van Christophe. De meesten van ons kunnen zich voortplanten en er is geen enkele 'cursus' voor het ouderschap.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Meta: toch bedankt voor het achterlaten van een reactie. Was de hoofdpersoon gelijk al onsympathiek, of kwam dat pas halverwege / tegen het einde? (in het laatste geval is dat toch nog geslaagd) @Connie: dankjewel voor het meedenken! Het leest inderdaad wat rustiger en ruimer met witregels ertussen. @Ton: bedankt, fijn dat het verraste, dat was de bedoeling. Ik twijfelde ook of die vraag bij 11 jaar nog klopt. @Joke: bedankt voor de complimenten. @Mili: dat denk ik ook, ik heb er geen moeite mee me in te denken dat dit een echte situatie is (opnieuw: ik vind het absoluut geen acceptabele situatie, maar denk zeker wel dat het voorkomt). Dat zet me nu ook wel weer aan het denken in combinatie met de reacties. Ik schrok wel even van wat ik zo gemakkelijk had neergeschreven. Wat zegt dat over mij? Wat zegt het over mijn wereldbeeld dat ik de geloofwaardigheid niet in twijfel trek? Moet ik mijn idee van geloofwaardigheid aanpassen omdat anderen zich niet kunnen voorstellen dat het in het dagelijks leven gebeurt (een vraag waar ik vaker mee worstel)? Moet ik anders schrijven om dezelfde situatie geloofwaardiger neer te zetten? Veel vragen. Als iemand in een schrijffilosofische bui is hoor ik er graag meer meningen over. Kris heb ik veranderd in Inge. Voor mij is Kris een vrouwelijke naam en Chris een mannelijke, maar ik snap de verwarring.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Over de inhoud van het verhaal kan ik kort zijn, het gebeurt, overal en altijd. En, de man is erbij en de vrouw. Het gegeven over de vraag van het kind, voor mij hoeft dat niet zo.De reactie van Joke daar kan ik mij ook in vinden. Je hebt de keuze voor dit verhaal gemaakt en ja, dat levert misschien daarom ook heftiger reacties op.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Interessante discussie, ik was wat fel en ik wil het nog even toelichten zeker gezien jouw mooie reacties en overdenkingen. Overigens vind ik deze variant veel geloofwaardiger! Situaties beschrijven die afkeur oproepen mag altijd wat mij betreft maar het zou wel geloofwaardig zijn als je meer woorden ter beschikking hebt om een beter beeld te krijgen van die moeder. En ik persoonlijk, als lezer, wil dan dat er iemand aangeeft dat dit egoïstisch en ongezond gedrag is, en dat mag van mij de zoon/dochter zelf zijn. Door subtiel gebruik van woorden kun je misschien laten doorschemeren dat zij vaker zo thuis komt en heel erg met zichzelf bezig is. Kinderen kunnen daardoor (te) snel volwassen worden en dat kan duidelijk worden door hoe ze reageren op haar. Op deze manier kwam het op mij over alsof het de normaalste zaak van de wereld was en hoewel de wereld absurd is wil ik niet geloven dat iedereen verknipt is zoals de moeder in de eerste versie. Alleen maar mijn mening, niet te serieus nemen, ik ben vast te moralistisch geweest in deze....blijf schrijven wat je wilt schrijven!!! Mooi toch, dat experimenteren.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
dreaming @#11
Moet ik mijn idee van geloofwaardigheid aanpassen omdat anderen zich niet kunnen voorstellen dat het in het dagelijks leven gebeurt (een vraag waar ik vaker mee worstel)? Moet ik anders schrijven om dezelfde situatie geloofwaardiger neer te zetten? Veel vragen. Als iemand in een schrijffilosofische bui is hoor ik er graag meer meningen over.
Naar mijn idee dien je als schrijver de situatie en de personages zodanig neer te zetten, dat de lezer het wel geloofwaardig moet vinden, of die lezer dat nou leuk vindt of niet. Je hebt het kind nu iets ouder gemaakt en het tijdstip iets minder laat. Dat verandert verder niets aan het verhaalgegeven. De kunst van het schrijven is elke situatie geloofwaardig maken - al was het kind 4 en het tijdstip half 5 in de morgen. Dat is binnen de hier gegeven woordenlimiet naar mij idee niet mogelijk. Je zou het kunnen proberen in een Ianger verhaal. De truc is dan de lezer eerst vertrouwd te maken met de escapades van de moeder - en als dat plaatje compleet is pas de scene met het kind opvoeren.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reacties. @i-Kat: in meer woorden had dat inderdaad wel gekund, de situatie wat beter schetsen en laten doorschemeren dat dit niet normaal is. In dit korte fragment vond ik dat lastig omdat het kind voor de moeder wil zorgen en het voor haar normaal is, zij weet niet beter. Misschien dat ik de moeder nog kan laten zeggen of denken dat het eigenlijk niet goed is om dit met haar dochter te delen. @Janp: wat maakt dat als de moeder langer geïntroduceerd is en haar nachtelijke avonturen uitgebreider beschreven zijn het verhaal geloofwaardiger overkomt?

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, je vraagt:
@Janp: wat maakt dat als de moeder langer geïntroduceerd is en haar nachtelijke avonturen uitgebreider beschreven zijn het verhaal geloofwaardiger overkomt?
Nu moet de lezer het doen met deze info vd moeder:
“Het was heel fijn en het leek zo goed te gaan, Inge, echt. Hij was zo leuk en lief. En we gingen eindelijk naar zijn huis. Zijn vrouw zit een week in Zwitserland, dus ik dacht dat we het daar eindelijk niet over hoefden te hebben.”
Dat is, in elk geval voor mij, te algemeen om de moeder geloofwaardig te laten overkomen. Als 'hij was zo leuk en lief' wordt uitgewerkt in een aantal scenes waar dat uit blijkt; en de lezer daarnaast ook een beeld krijgt waar de relatie met 'zijn vrouw' uit bestaat en de lezer voldoende gedachtes meekrijgt van de moeder en haar verlangen, zal het verhaal op de duur wel geloofwaardig overkomen. Al was het maar omdat de lezer op een gegeven moment gaat verwachten dat ze toegeeft aan dat verlangen. Dat de lezer het gedrag van de moeder (mogelijk)afkeurt, staat de geloofwaardigheid dan niet meer in de weg.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Poeh, wat ga ik hier nou nog over zeggen? Ik kan details aanstippen die eerder niet genoemd zijn: dat ik bij tafel aan een eettafel denk en daarom verbaasd ben dat ze op de bank zitten; dat ik denk dat het 'lijkt Inge nu pas te zien' beter aankomt wanneer ze in de eerste alinea alleen "dank je" zegt, zonder lieverd. Of dat ik “Dat geeft niet mama, , ik voel me veel ouder, ik voel me geen elf.” een heel onnatuurlijke uitspraak vind (zoiets als: "Dat geeft niet mama, ik ben toch geen kind meer" zou ik eerder geloven, en geeft het feit dat ze zich te oud voor haar leeftijd moet gedragen door het gedrag van moeder iets schrijnends; ze weet het zelf niet anders dan in een toch kinderlijke kijk op de zaken uit te drukken -ik ben toch al groot.) Of ik kan me aansluiten bij zowel Joke en Mili, als JanP. Ik geloof dat de situatie in het echt voorkomt, ik geloof dat (de inhoud van) je verhaal daarom schokkend is (en daar is niets mis mee), maar in dit verhaal gaat het te snel. Èn een getrouwde man, èn het aan je kind vertellen is misschien ook wat veel van het goede. Waarom niet gewoon een geliefde die de naam van zijn ex (of een willekeurige ander) noemt?

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Janp: bedankt voor de toelichting. Ik begrijp dat het vooral om het meevoelen gaat. Ik heb nu zo snel en kort beschreven dat moeder een geheime relatie heeft met een getrouwde man dat het eerder afkeuring en ongeloof oproept dan begrip. Had ik meer uitgewerkt wie deze vrouw is, waarom ze deze relatie heeft en hoe dit tot stand gekomen is dan maakt dat dat de lezer in de situatie komt en met haar gaat meeleven. Vanuit deze context kan ik het goed volgen, in dit fragment gaat het inderdaad snel, te snel, voor de lezer om het te kunnen volgen en in de beleving van moeder te kunnen komen. @Schrijvenmaar: ik bedoelde een salontafel, maar snap dat het een ander beeld kan geven, ik ga het aanpassen. :) Wat je zegt over de uitspraak van het kind op het einde kan ik me ook in vinden. En na het teruglezen van mijn fragment en de reacties van jou en Janp sluit ik me er ook bij aan dat er in dit fragment teveel gebeurt en te snel gaat om goed te kunnen volgen. Ik moet er erg aan wennen om iets geschreven te hebben wat als schokkend ervaren wordt (wat wel goed is voor mijn ontwikkeling in het schrijven denk ik). Ik moet wel zeggen dat ik echt heel veel aan de feedback op deze opdracht heb, dat het me aan het denken zet en nieuwe inzichten geeft. Dus bedankt allemaal. :)

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is ook mijn ervaring dat men het meest leert van een minder geslaagde invulling van een opdracht. :nod: Ik heb ook moeite met de geloofwaardigheid van de invulling en was na het lezen volkomen verward om welke twee personages de scene was opgebouwd. Natuurlijk kan deze situatie voorkomen maar ik vulde vanaf het begin af aan dat het om twee vriendinnen ging. :confused: Misschien een tip om het vanuit het perspectief van de dochter te schrijven die wakker wordt door een huilende moeder en ondanks haar jonge leeftijd moeder gaat troosten met een kop thee. Dit zoals in de Roosvicee reclame ;) Ik heb het bij mijn zoon nagevraagd en in groep 6 ( +/- 10 jaar ) krijgt men seksuele voorlichting. Of het begrip klaarkomen daarin wordt uitgelegd weet ik niet met zekerheid. Dat lezers iets van de moeder vinden zegt dat je dat personage goed hebt neergezet. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje: het was ook mijn bedoeling om in het begin de lezer zelf te laten invullen wie Inge is, om er tegen het eind van het fragment achter te komen dat zij de dochter is. Het was echter niet de bedoeling dat je na het fragment nog volkomen verward was rondom welke personages het verhaal was opgebouwd. Na de laatste zinnen is het denk ik vrij duidelijk wie ze zijn, toch?

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Dreaming, Deze inzending heeft al veel digitale inkt doen vloeien. Ik ga mij dus beperken, alles is al gezegd. Ik weet niet uit welke overtuiging je dit stukje hebt geschreven en dat interesseert mij juist. :o De HP in de SOL-verhalen hoeft niet persé sympathiek over te komen. Misschien stof voor een volgende opdracht. :?

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, ... ik hoop van harte dat je dit verhaaltje verzonnen hebt. De voorgaande reacties heb ik nog niet gelezen, maar ik wilde dit toch alvast even kwijt. Met verbijstering gelezen.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb de voorgaande reacties nog niet gelezen... Ik lees het eerder als een alleenstaande moeder die moeite heeft met veel dingen, en niet lekker in haar vel zit. Helaas zie je dan vaak dat het kind de ouderrol als het ware automatisch op zich neemt (puur observatie). In de eerste instantie lijkt t alsof ze het tegen een vriendin heeft, of kamergenote. Wat aan het einde, in de optiek van Marieke, klopt. Al blijkt kamergenote Inge haar dochter te zijn. Een nadenkertje.

Rol

  • Anoniem
Hallo Dreaming, Kleine kinderen zijn steeds korter kind en in dit geval door de moeder zwaar overschat in wat het aankan. Mooi gespeeld met leeftijd en hoe je de lezer daarmee verbijsterd. Leuk om te zien hoe je alle commentaar oppakt ter verbetering van je tekst, dat is precies het mooie van de wekelijkse schrijfopdracht. En iedereen leert ervan mee. Schrijfcoach Corrie