# 145 Pelgrim

Zo Angus, wat een goed verhaal weer :thumbsup: Super. 'Het het lot' die 2x het vind ik minder( ja, ik vind eindelijk iets in je tekst dat ik minder vind ;) ) voor de rest kan ik alleen maar weer versteld staan van wat uit jouw pen komt.

Een potente, licht masochistische pelgrim met ingebouwde verjongingskuur, een originele vondst en typisch Angus. ‘En wat voor mij maar een fluistering is, slaat het graan op de akkers plat, blaast daken weg en doet muren trillen. Het drijft de inwoners bij elkaar, laat hun vluchten in gebeden en gepreveld berouw.’ Ik ben onder de indruk. Weer een mooie prestatie Angus. ze ik >> ik ze zal hen zelf >> zal hun zelf de vuisten >> hun vuisten(?) het het >>het

Dank voor je reactie, Nancy. Dat twee keer 'het' laat ik toch staan, alhoewel ik besef dat het de meeste lezers niet zal smaken.

[...] typisch Angus.

Dat vind ik dan mooi, dat het herkenbaar is.

ze ik >> ik ze

:o Pas ik aan.

zal hen zelf >> zal hun zelf

Volgens mij hen, en waar ik in het door jou aangehaalde fragment 'hun' schreef, verander ik dat ook in 'hen'.

de vuisten >> hun vuisten(?)

'de'vind ik dreigender en universeler.

het het >>het

Zie #3 Dank voor je reactie en de kanttekeningen, Dos.

[...] typisch Angus.

Dat vind ik dan mooi, dat het herkenbaar is.

ze ik >> ik ze

:o Pas ik aan.

zal hen zelf >> zal hun zelf

Volgens mij hen, en waar ik in het door jou aangehaalde fragment 'hun' schreef, verander ik dat ook in 'hen'.

de vuisten >> hun vuisten(?)

'de'vind ik dreigender en universeler.

het het >>het

Zie #3 Dank voor je reactie en de kanttekeningen, Dos.

Angus, bekijk hen/hun nog eens op 'Onze Taal'. 'het het' las ik als een vergissing. Maar het kan inderdaad.

@Angus, het eerste wat in mij opkomt:'Pelgrim wie zijt gij en waar gaat gij naar toe?' Een intrigerend en mysterieus stuk, waar ik niet echt de vinger achter kan krijgen. Ik vind het heel mooi geschreven, kan alleen niet benoemen waar het over gaat. Help je mij uit de knoop? Graag gelezen, Connie

Dank voor je reactie, Connie.

[...] kan alleen niet benoemen waar het over gaat. Help je mij uit de knoop?

Tuurlijk. Maar dan hou ik het wel cryptisch :) https://www.youtube.com/watch?v=JHgFRsr9fb8

Angus, welk een schoonheid! Prachtig beeldend, zoals gewoonlijk! ik kan wel zinnen aanwijzen die ik héél mooi vind, maar dat zijn ze eigenlijk allemaal. Ik heb dit nu 2x gelezen en 2x ervan genoten!

Angus, ... ik heb het meerdere malen gelezen. Ben er nog niet uit maar dat komt nog wel. Wat ik je nu wil vragen: laat je me plaatjes zien? Ik denk hierbij aan Sinnepoppen. Ik denk aan een hoogwaardigheidsbekleder die geld opstrijkt - met een sadistische glimlach - van zijn onderdanen. Komt de pelgrim zijn gram halen? Een wolf in schaapskleren? Je hebt het wel boeiend geschreven.

Angus, goed dat je er nog een titel bij hebt geplaatst. Het gaat me iets te veel de mystieke toer op! :o Ik zal het moeten herlezen zoals Riny. Hij lijkt me eerder een nep-pelgrim, ene geldklopper die de wereld van de maagden wil verlossen. Deze: 'maar dat het het lot van de pelgrim is ... ' kan je laten zoals je wenst. Een opbouw die me soms ook overkomt. Soms is het onmogelijk, soms kan je er iets anders van maken. ... dat ik terug zal komen, het is (echter) het lot van de pelgrim dat hij geen huis mag hebben ... Dos Wijnhof schreef: zal hen zelf >> zal hun zelf Angus schreef: Volgens mij hen, en waar ik in het door jou aangehaalde fragment 'hun' schreef, verander ik dat ook in 'hen'. Naar mijn mening idd 'hen', 'hun' is een bezittelijk vnwd, 'hen' een meewerkend voorwerp (ik geef hen het boek, ik geef het boek aan hen, het is voor hen en het is hun boek.) Heb je hem? ;) In '... laat hen vluchten' heeft hen de betekenis van 'ze', ofte 'de inwoners' die vluchten in hun gebeden. Al bij al weer een typisch Angus verhaal! Hoe je op die prachtige zinnen komt intrigeert me, snel geef me tips! lol

Dag Ton, dank voor je reactie. Het doet me plezier, en inspireert, als iemand laat weten dat hij genoten heeft :thumbsup:

Riny, marlie en Connie, Het gaat over Het Kwaad dat zich voedt met de angsten, onzekerheden, behoeften van de mens. Dat is tijdloos en past zich steeds aan - verjongt zich - neemt de vorm aan waarin het de meeste invloed kan uitoefenen, het beste kan manipuleren. Eigenlijk klopt het onderstaande fragment, in de chronologie en ook wat beeld betreft, voor geen meter.

Er zal een maagd minder zijn. Vanaf de heuvel fluister ik dat ze me niet zal herkennen, over veertig jaar. Er strijkt een warme bries over de stad en alleen zij rilt van de kou.

Maar Het Kwaad - zoals ik het hier neerzet - kan met de tijd en volgorde van ervaringen spelen.

Hoe je op die prachtige zinnen komt intrigeert me, snel geef me tips! lol

Of ze prachtig zijn laten we maar in het midden. Ik heb ook geen tips. Ik kan je wel beschrijven hoe het schrijfproces bij mij werkt. Ik lees de opdracht, ga wat mijmeren en dan is er een beeld. In dit geval van iemand in een donker gewaad die op een heuvel staat en over een stad uitkijkt. Het roept een dreigend beeld bij me op. Dan kruip ik in de huid van dat personage, probeer me voor te stellen wie hij is, wat hij doet, gaat doen en waarom, wat hij denkt, ziet en te zeggen heeft. En ergens in een diepe krocht - ik moet wel graven :) - vind ik dat dan. En dan krijg je dit:

'Dat jullie meten in jaren, afstanden, oppervlaktes, kleuren, kilo's en bedragen, het houdt mij jong,' fluister ik tegen de stad die aan de voet van de heuvel ligt. En wat voor mij maar een fluistering is, slaat het graan op de akkers plat, blaast daken weg en doet muren trillen. Het drijft de inwoners bij elkaar, laat hen vluchten in gebeden en gepreveld berouw.

Met andere woorden; ik zie het schrijven als een vrij autonoom proces waarin beelden en gedachten opborrelen die een structuur zoeken in woorden en zinnen. In wezen leg ik vast wat er opborrelt en laat ik een deel van mij - in dit geval nogal donker - aan het woord. (Voor de rest functioneer ik gelukkig vrij normaal :nod:)

Heel heel fraai! Ik dacht even dat het over natuurgeweld ging maar dat kan ook als een kwaad gezien worden. Genoten van de prachtige zinnen, nodigt uit om vaker te lezen.

Angus, ... dankjewel voor je uitleg. Zat ik toch een beetje op de goede weg; ik zal hem bijgetankt vervolgen.

@Angus, ik heb de lyrics bekeken van je you-tube link. Het begon ergens te dagen, en je uitgebreide uitleg helpt me verder op weg. Geweldig om zo'n autonoom schrijfproces in je te hebben. Is dat altijd zo geweest? Ik lees je verhalen graag, ook al begrijp ik niet alles. Groet, Connie

Dank voor je reactie, i-Kat. In een fictieve wereld kun je inderdaad maar nooit weten wat er achter het natuurgeweld zit :)

Zat ik toch een beetje op de goede weg;

Dacht 't wel.

Geweldig om zo'n autonoom schrijfproces in je te hebben. Is dat altijd zo geweest?

Ik denk 't wel. (Zitten ook fors wat nadelen aan. Leuk voor de korte afstand, maar belemmerend voor een groter geheel :( )

Dag Angus, Om jouw verhalen te begrijpen moet ik mezelf in een hogere modus zetten. Dat kost enige moeite, maar het is de moeite waard. Mysterieus, ongrijpbaar en zoals sirenen lokken jouw woorden mij naar die wondere wereld van je waar ik graag vertoef. Ik blijf je lezen. :o

Dank je voor je reactie, Blavatski. Wel uitkijken met de verlokkingen van sirenen. Dat kan mythologisch gezien verkeerd aflopen :unibrow:

Laat ik eerlijk zijn, ik was blij met de uitleg, toelichting. Ik vind het een knappe vondst om tot zo'n verhaallijn te komen, en boeiend om te lezen hoe je tot het schrijfproces komt. En gerust te lezen dat je verder normaal bent, en ach als je dat niet was, was het ook goed. Een openhartige reactie van je, ik waardeer dat.

Dank voor je reactie, maddbrug. Ja, da's een ander nadeel. Voor mij kunnen de beelden en woorden heel duidelijk zijn, maar voor de lezer niet.

En gerust te lezen dat je verder normaal bent, [...].

Dat zijn jouw woorden. Ik zei dat ik vrij normaal functioneer :)

Te snelle conclusie. Kan gebeuren.

Weer een mooi Angus verhaal. Het mysterieuze liet mooi ruimte voor de eigen verbeelding. Bij mij raakte het aan 'alle mensen zijn sterfelijk' van Simone de Beauvoir. En met de associatie va die hoofdpersoon las ik het en klopte het ook. Het 2x 'het' vind ik volkomen logisch. Zelf doe ik zoiets ook rustig, maar twijfel dan altijd of er een komma tussen moet en dan ga ik maar knutselen tot iets anders. Goed dat jij het laat staan!

Dit is echt mooi. Origineel uitgangspunt ook. Het lijkt geschreven vanuit een goddelijk perspectief. Ik lees het alsof de storm spreekt en vind het mooi hoe je dat linkt aan een pelgrim. Maar dat is natuurlijk wel interpretatie. In je laatste zin zet je ook een heel mooi beeld neer. Dit maakt het geheel extra mysterieus

Intrigerende eerste zinnen die de nieuwsgierigheid opwekken. Ook ik had de uitleg nodig. Juist bij angst is de volgende tekst gruwelijk hedendaags:

Ik zal ze bevestigen in hun honger naar schuldige zondaars, zal hen zelf met de vingers laten wijzen en de vuisten doen ballen. Ik zal me warmen aan het wrekend vuur en voeden met de schrille kreten.

Hoe men angst bedankt met giften kan ik helaas niet plaatsen.

Ze zullen me danken met giften die ik als altijd nederig aanvaard. En bij het afscheid zal ik ze plechtig beloven dat ik terug zal komen, maar dat het het lot van de pelgrim is dat hij geen huis mag hebben behalve de slaapplaats voor een nacht die hem wordt aangeboden.

Het vergelijk met een pelgrim is zeer treffend. Vooral de slaapplaats die wordt aangeboden.

Er zal een maagd minder zijn. Vanaf de heuvel fluister ik dat ze me niet zal herkennen, over veertig jaar. Er strijkt een warme bries over de stad en alleen zij rilt van de kou.

Hier haal ik uit dat een maagd een onbevreesd iemand is en de angst na veertig jaar onaangekondigd/ onherkenbaar weer toeslaat. Mysterieus geschreven en de symboliek goed toegepast zodat er meerdere lagen zijn ontstaan. :thumbsup:

Wauw Angus, weer op en top iets van jou! Ik werd meegevoerd in een wervelende taal en van de ene tijdspanne naar de andere gegooid. Het geeft het geheel een apart tintje. Soms lijkt het van de middeleeuwen te zijn en soms is het té modern en dan gooi je me weer terug in de tijd... Ik kan niet zeggen waar het aan ligt, welke woorden me net door de tijd doen reizen, ik denk eerder dat het de klank van je zinnen is. Het inspireert me, ik ga het zeker nog herlezen!

Marceline, mijbogert, Marietje, Corrie en Joke, Gelet op de traag werkende site hou ik het bij één 'Dank voor jullie reactie.'