de avondzon brandt in bloeddoorlopen ogen
terwijl de lichten doven strompelt hij gebogen
legt bloemen neer en prevelt tot straks
trompettert eens luid en laat zijn tranen drogen
Afscheid en droefenis liggen in de woorden, een gemis dat zal branden zoals de avondzon. Dat trompetteren verknalt de rust en sereniteit. Kan je een zachter klinkend woord vinden?
Mooi!
Nee hoor, Izabel.
Ik had al een kleinstukje antwoord staan, toen ik even terug wilde kijken. Kom ik terug antwoord weg.
Begin dus even opnieuw:
Die weduwnaar - neem ik aan - heeft al zijn hele volwassenleven lang getrompetterd. Ik ken zulke mannen en als hij nu opeens zou snuiten klopt er iets niet.
Maar mocht je het willen verbeteren dan is het jouw keus want het is jouw gedicht.
Ik vind het zo prachtig.
Prachtig gevoelig gedicht. Trompetteren komt ineens binnen, mee eens. De stilte werd even doorbroken maar dat heeft ook wel weer wat omdat hij zichzelf daarmee herpakt in mijn beleving. Mooi gedaan.
Trompetteren doet mij denken aan de olifant die het verhaaltje ( het leven) uit blaast.
Door wie laat hij zijn tranen drogen?
De bloeddoorlopen tranen geven mij aan dat het leven niet alleen mooi is maar ook hard en pijnlijk.
Het intrigeert me, ik begrijp het en ook weer niet helemaal. Bijzonder :thumbsup:
Voor mij is de hoofdpersoon iemand die wanhopig en/of heel gelaten is. Hij bekommert zich niet om zijn bloeddoorlopen ogen, waarschijnlijk is hij een beetje de controle kwijt over zijn leven. Dan kan hij ook best trompetteren.
Dit is mijn gevoel hierbij.
Overigens wel mooi.
@maddbrug en @anderen ;)
Ik zag voor me een oude heer, kromgebogen lopend,
niet echt afscheid nemen maar beloven dat hij snel bij haar zou zijn.
De ogen rood van huilen, niet kunnen slapen en of ziek zijn.
Ik herinner me mijn grootvader lang geleden zakdoek openvouwen, en snuiten zoals een olifant.
Vandaar trompetteren :o
Doordat de zakdoek nat is, laat hij zijn tranen drogen in de wind.
Misschien schreef ik beter
Trompettert eens luid en laat de wind zijn tranen drogen
Dat was mijn beeld , en ik vind het leuk om de beelden te lezen die jullie zien :thumbsup:
de avondzon brandt in bloeddoorlopen ogen
terwijl de lichten doven strompelt hij gebogen
legt bloemen neer en prevelt tot straks
trompettert eens luid en laat zijn tranen drogen
Hallo Izabel,
Het is een redelijk evenwichtig kwatrijn over afscheid. Van een paar woorden kun je je afvragen of ze helemaal de juiste sfeer treffen: 'bloeddoorlopen', hoewel ik me dat wel kan voorstellen bij iemand die veel huilt. Persoonlijk associeer ik bloeddoorlopen ogen ook met griezeligheid. Het trompetteren... ja, ik moest daar even bij nadenken, toen dacht ik aan iemand die zijn neus snuit. Ik denk dat het kan blijven, maar misschien bedenk je nog een alternatief. 'Snuit zijn neus en laat zijn tranen drogen' is een mogelijkheid.
Goed gedaan hoor, groet van Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal
Afscheid en droefenis liggen
Lid sinds
7 jaar 11 maandenRol
'leeghoofd' schreef: Dat
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Izabel, heel ontroerend,
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Nee hoor, Izabel. Ik had al
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Prachtig gevoelig gedicht.
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Ik vind het een mooi woord,
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Trompetteren doet mij denken
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Voor mij is de hoofdpersoon
Lid sinds
15 jaar 2 maandenRol
Izabel, Ik vind het mooi
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
@maddbrug en @anderen Ik
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Izabel ik vind het mooi,
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Izabel schreef: de avondzon
Lid sinds
19 jaar 3 maandenRol