#141 - verlangen

Ach, hoe mooi en droevig.

Blavatski, je kunt niet alles hebben, door mogen leven tot en met de rimpels en grijze haren en dan ook nog eens terug keren naar de jeugd. Daar zijn de herinneringen voor geschapen; tenminste als je ze onderweg niet bent kwijt geraakt. Dan heb je altijd de foto's nog. Als je je tenminste nog kunt herinneren wie wie is. Maar een leuke oudedagskwatrijn. :)

Ha ha ha, vind ik leuk gevonden!

Zo ziet u maar, @Blavatski, dat apen en vrouwen anders lezen. Ik begrijp heel goed wat u neerzet, het is pure weemoed. En ook iets van drift of is het vergelding om mannenharten te vergaren en ze dan te breken. ;) En ongeacht de leeftijd van een vrouw kan ze heel mooi zijn.

Wat mooi en hoe herkenbaar Blavatski. Ik sluit mij aan bij Mili En één troost: die mannen van toen zijn er ook niet jonger op geworden!

Dag Nel, fijn dat je mijn kwatrijn bent komen lezen. Het is een beetje dichterlijke overdrijving, hoor :o Ze kijken nog wel eens (stiekem).

Dag Dos, fijn om de visie van een man te lezen. Lekker nuchter. Eerlijk gezegd, Dos, en het blijft onder ons, hè? Mannen blijven mannen en vallen niet over een rimpeltje hier en daar. :nod:

Dag i-kat, ik waardeer je lach. :lol:

Dag Mili, Fijn dat je het kwatrijn bent komen lezen. Ja, er zit een tikkeltje vergelding in. Dat heb je goed geproefd. Vrouwen onder elkaar, hè? En ze proberen nog wel eens iets, een man blijft een man. Zelfs op hoge leeftijd. Gewoon grappig. :eek:

Dag Marceline, Dank je wel voor de lieve woorden. Het valt allemaal wel mee, hoor, in realiteit. Want inderdaad ook bij de man verschijnen er rimpeltjes en grijs haar. Maar zij denken: dat maakt me interessant. En ze hebben nog gelijk ook. :unibrow:

Hoi Blavatski, toch maar even een reactie erbij van een grijze, inmiddels beetje rimpelende, man. Mooi kwatrijn, heel herkenbaar! De wilde jaren komen best wel terug, of blijven, dat heb je zelf in de hand. Inderdaad, het klopt; vallen over een rimpeltje hier of daar is er niet bij, hoor! En je weet; echte schoonheid zit van binnen.

Ik zou terug willen gaan in mijn wilde, jonge jaren om veel gebroken mannenharten te vergaren. Want nu zien ze mij niet staan in mijn rimpels en mijn grijze haren.

Hallo Blavatski, De weemoed zit er wel in! Je hebt twee keer voor het voorzetsel 'in' gekozen, terwijl ik ervoor zou kiezen om 'terug te gaan NAAR de wilde jaren' en 'MET mijn rimpels etc...' Groet van Wilma (Mevrouw SchrijfTaal)

Dag schrijfcoach Wilma, Dank voor het lezen en feedback geven op het kwatrijn. U hebt gelijk over hetgeen U aanhaalt, ik heb zeker met die mogelijkheden gespeeld! Toch voelt het voor mij persoonlijk beter om in het "in" te duiken en het zo te laten. :o Het is het nadenken waard: schrijf ik dit voor mezelf of schrijf ik het voor de lezers? Is het voor mezelf, dan blijft het "in". Schrijf ik voor de lezers dan is Uw suggestie beter. Een dilemma, hoor! Nog een fijne zondag toegewenst.

Je eigen versie met 'in' treft mij helemaal, de jonge jaren voelen dichtbij, maar de kalender bewijst het tegendeel. Voor mij is de weemoed voelbaar en herkenbaar, met een knipoog naar de grijze interessante man, bij wie nog moet blijken hoe interessant hij werkelijk is. Graag gelezen, Blavatski, fijne zondag, Connie

Dag Connie, Fijn dat je langskomt en feedback geeft op het kwatrijn. Ik ben blij dat je "het-in-zijn" aanvoelt. Leuk ook je commentaar van de knipoog naar de grijzende man. :o Voor jou ook nog een fijne zondagmiddag-en-avond toegewenst.

Ik vind 'em goed! :D